ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
Αριθ. Πρωτ.: 58/30
Ημερομηνία Κατάθεσης: 01.03.05

Αθήνα,  01-03-2005

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ

Προς Τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Θέμα: Τα προβλήματα και οι Προοπτικές των υδατοκαλλιεργειών

Χάρις στην πολιτική των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ο τομέας των Υδατοκαλλιεργειών στην Ελλάδα αναπτύχθηκε με ταχείς ρυθμούς.

Στη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας η ετήσια παραγωγή υπερτριπλασιάστηκε. Από τα επίπεδα των 30 χιλ. τόνων του 1993, ανέβηκε στους 100 χιλ. τόνους το 2004, ποσότητα που αντιστοιχεί σε αξία μεγαλύτερη των 350 εκ.ευρώ ετησίως.

 Σήμερα στη χώρα μας οι Υδατοκαλλιέργειες αποτελούν πλέον μια ισχυρή πρωτογενή βιομηχανία, μια οικονομική βιομηχανία αιχμής η οποία έχει εξελιχθεί στον πιο γρήγορα αναπτυσσόμενο κλάδο τροφίμων και συνεισφέρει τα μέγιστα στην οικονομική ανάπτυξη των παράκτιων και νησιωτικών περιοχών.

Τα προϊόντα Υδατοκαλλιεργειών είναι καθαρά εξαγώγιμα (εξάγεται το 60-70% της παραγωγής τσιπούρας - λαβρακιού και το 85-90% της παραγωγής των οστράκων) και συμβάλουν πάνω από 25% στην συνολική αξία των εξαγωγών τροφίμων της χώρας μας.

Το γεγονός ότι η παγκόσμια, η ευρωπαϊκή αλλά και η ελληνική παραγωγή της κλασσικής-συλλεκτικής αλιείας έχει παραμείνει σταθερή τα τελευταία χρόνια, οδηγεί όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς στο συμπέρασμα ότι οι δυνατότητες της θαλάσσιας αλιείας έχουν φτάσει σε οριακά επίπεδα και επομένως η αύξηση της παραγωγής των Υδατοκαλλιεργειών θα καλύψει το έλλειμμα που παρατηρείται στην προσφορά αλιευτικών προϊόντων.

Η συμμετοχή των Υδατοκαλλιεργειών στην παραγωγή και το εμπόριο αλιευτικών προϊόντων προβλέπεται να είναι πολύ πιο σημαντική στο μέλλον και δεν πρέπει η Ελλάδα να χάσει την ευκαιρία να αυξήσει την συμμετοχή της στην παραγωγή υδατοκαλλιεργητικών προϊόντων .

Είναι αλήθεια ότι μέχρι σήμερα η στήριξη των Υδατοκαλλιεργειών από την πολιτεία είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός σύγχρονου και ανταγωνιστικού κλάδου. Η ραγδαία όμως ανάπτυξη έχει δημιουργήσει σειρά νέων αναγκών όπως:

· Την ανάγκη σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου

· Την ανάγκη χωροταξικού σχεδιασμού

· Την ανάγκη τεκμηρίωσης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων

· Την ανάγκη σύνδεσης της έρευνας με την παραγωγή

· Την ανάγκη προωθητικών ενεργειών για πώληση των προιόντων

· Την ανάγκη οργανωμένης προσπάθειας για άνοιγμα νέων αγορών που θα απορροφήσουν την αυξημένη παραγωγή.

· Την ανάγκη ελέγχου της παραγωγής και της διατήρησής της στα επίπεδα που προσδιορίζουν οι χορηγούμενες άδειες

· Την ανάγκη προγραμματισμού της παραγωγής

Η αναστολή των μισθώσεων των αναγκαίων θαλάσσιων χωρών για μονάδες πάχυνσης τσιπούρας - λαβρακίου, με εγκύκλιο από το 1994, και για νέα είδη από το 2000 δε συνέβαλλε αποφασιστικά στη σταθεροποίηση της παραγωγής σε επιθυμητά επίπεδα διότι η ζήτηση σε υδατοκαλλιεργητικά προϊόντα είναι συνεχώς αυξανόμενη και οι επιχειρήσεις του κλάδου προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τις ευνοϊκές συνθήκες της αγοράς, να επεκτείνουν και να αυξήσουν με κάθε δυνατό τρόπο τις δραστηριότητες τους.

Η διόγκωση του προβλήματος κατέστησε παράλληλα δυσχερή τον έλεγχο των μονάδων για τήρηση των αδειών, ενώ παράλληλα πολλές επιχειρήσεις παραβιάζουν τις άδειες.

Μέχρι σήμερα οι άδειες που έχουν εκχωρηθεί σε Υδατοκαλλιεργητές αντιπροσωπεύουν συνολική παραγωγή 52.000 τον. για τσιπούρα - λαβράκι και πλέον των 30.000 τον. για «νέα είδη» ενώ η παραγωγή ξεπερνάει τις 100.000 τον. τσιπούρα - λαβράκι και τους 3.000 τον. για «νέα είδη».

Η υπέρβαση αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η πολιτεία καλείται να επιλέξει τον τρόπο παρέμβασης. Οι δυνατότητες που παρέχονται βασίζονται σε δυο κατευθύνσεις:

o    Είτε θα πρέπει η πολιτεία να προχωρήσει στην αύξηση της φέρουσας ικανότητας των θαλάσσιων περιοχών (δυναμικότητας των μονάδων) σύμφωνα με την εμπειρία που έχει αποκτηθεί την τελευταία εικοσαετία αλλά και σαν αποτέλεσμα σχετικής μελέτης.

o    Είτε θα πρέπει να εφαρμόσει αυστηρά τις ισχύουσες διατάξεις και να υποχρεώσει τις μονάδες να προσαρμόσουν την παραγωγή τους στη δυναμικότητα που αντιπροσωπεύουν οι άδειές τους. Αυτό σημαίνει μείωση της παραγωγής όλων σχεδόν των επιχειρήσεων του κλάδου και ενδεχόμενη αναστολή κάθε οικονομικής ενίσχυσης που δίδεται από το Ε.Π.ΑΛ.

Επίσης, ο ανταγωνισμός μεταξύ διαφόρων οικονομικών δραστηριοτήτων που ασκούνται στην παράκτια ζώνη, είχε σαν αποτέλεσμα ο κλάδος να αμφισβητείται για τη συμβατότητα της παραγωγής του με το περιβάλλον.

Οι νέες ανάγκες που προέκυψαν από την ανάπτυξη των Υδατοκαλλιεργειών είχαν εντοπιστεί από την πολιτική ηγεσία του Υπ. Γεωργίας της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γι αυτό και είχε δρομολογηθεί μια σειρά ενεργειών που θα έδινε λύση και φυσικά μεγαλύτερη ώθηση στον εντυπωσιακά αναπτυσσόμενο κλάδο της πρωτογενούς παραγωγής της χώρας μας, ώστε αυτός να παραμείνει πρωτοπόρος στην Ευρώπη.

Οι ενέργειες που είχαν δρομολογηθεί ήταν:

1. Συντάχθηκε Σχέδιο Νόμου για τις Υδατοκαλλιέργειες, το οποίο δεν προωθήθηκε στη Βουλή εξαιτίας της προκήρυξης των εκλογών. Με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου καθιερωνόταν για πρώτη φορά στο πλαίσιο της εθνικής αλιευτικής πολιτικής, ένα οργανωμένο και σύγχρονο εθνικό πρόγραμμα ανάπτυξης υδατοκαλλιεργειών για την περαιτέρω εξέλιξη της παραγωγής κατά τρόπο αποτελεσματικό και διεθνώς ανταγωνιστικό

2. Εντάχθηκε στο Ε.Π.ΑΛ (2000-2006) για χρηματοδότηση η εκπόνηση μελέτης με τίτλο και περιεχόμενο «Επίδραση των Ιχθυοκαλλιεργειών στο Θαλάσσιο Περιβάλλον και Προσαρμογή του παραγωγικού δυναμικού στα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά των Θαλάσσιων οικοσυστημάτων» και η οποία θα καθόριζε την ποσότητα των ψαριών που μπορούν να καλλιεργηθούν σε διάφορες θαλάσσιες περιοχές, απαραίτητο εργαλείο για την χάραξη πολιτικής στον τομέα και τη λύση του θέματος της αλληλεπίδρασης περιβάλλοντος και υδατοκαλλιεργειών.

3. Εντάχθηκε στο Ε.Π.ΑΛ (2000-2006) η χρηματοδότηση 6 (έξι) μελετών για οργάνωση 6 (έξι) Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών.

4. Εντάχθηκε στο Ε.Π.ΑΛ (2000-2006) η προώθηση των προϊόντων θαλάσσιας υδατοκαλλιέργειας (τσιπούρα - λαβράκι) ώστε να διευρυνθεί ακόμη περισσότερο η εγχώρια αγορά και να ανοίξουν νέες αγορές στο εξωτερικό.

Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση ύστερα από θητεία ενός ολόκληρου χρόνου δεν έπραξε τίποτα. «Παρακολουθεί» την κατάσταση ως απλός θεατής, ενώ επιπλέον δε δρομολογεί θετικές λύσεις με κίνδυνο να οδηγηθεί σε περιπέτεια ο δυναμικά αναπτυσσόμενος κλάδος των υδατοκαλλιεργειών.

Επερωτάται η κυβέρνηση:

1. Για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση ενός ολόκληρου χρόνου να προχωρήσει στη κατάθεση Νομοσχεδίου που έχει συνταχθεί από ειδική επιτροπή και το οποίο βρίσκεται στα χέρια της.

2. Για την ακύρωση χωρίς δικαιολογία διεθνούς διαγωνισμού που είχε προκυρηχθεί για την προώθηση της κατανάλωσης ψαριών (τσιπούρα, λαβράκι).

3. Για την επιλογή της να μεταφέρει κονδύλια που επρόκειτο να διατεθούν για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κλάδου, σε μη παραγωγικές ενέργειες.

4. Για την καθυστέρηση που παρατηρείται στην αξιοποίηση των μελετών για τον καθορισμό περιοχών οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ) καθώς και την αδιευκρίνιστη στάση της ως προς την ένταξη στο ΕΠΑΛ μελετών και άλλων περιοχών.

5. Για την έλλειψη πολιτικής ως προς τον επιβαλλόμενο έλεγχο της παραγωγής και της διατήρησής της στα επίπεδα που προσδιορίζουν οι εκχωρούμενες άδειες.

Οι επερωτώντες βουλευτές

1.- Χρήστος Παπουτσής

2.- Αθανάσιος Παπαγεωργίου

3.- Βασίλης Γερανίδης

4.- Αθανάσιος Μωραΐτης

5.- Γεώργιος Ντόλιος

6.- Παναγιώτης Ρήγας

7.- Παναγιώτης Αντωνακόπουλος

8.- Γιώργος Ανωμερίτης

9.- Ευάγγελος Αργύρης

10.- Δημήτρης Βαρβαρίγος

11.- Ιωάννης Δριβελέγκας

12.- Βασίλης Έξαρχος

13.- Μιχάλης Καρχιμάκης

14.- Απόστολος Κατσιφάρας

15.- Βασίλης Κεγκέρογλου

16.- Θεόδωρος Κολιοπάνος

17.- Δημήτρης Κουσελάς

18.- Στάθης Κουτμερίδης

19.- Λάζαρος Λωτίδης

20.- Ανδρέας Μακρυπίδης

21.- Ιωάννης Μανιάτης

22.- ?γγελος Μανωλάκης

23.- Χρύσα Μανωλιά

24.- Αθανασία Μερεντίτη

25.- Αριστείδης Μουσιώνης

26.- Εμμανουήλ Όθωνας

27.- Γεώργιος Παπαγεωργίου

28.- Ευάγγελος Παπαχρήστος

29.- Δημήτρης Ρέππας

30.- Ντίνος Ρόβλιας

31.- Παναγιώτης Σγουρίδης

32.- Αναστάσιος Σιδηρόπουλος

33.- Κωνσταντίνος Σπηλιόπουλος

34.- Μανώλης Στρατάκης

35.- Θεοδώρα Τζάκρη

36.- Στέφανος Τζουμάκας

37.- Βασίλης Τόγιας

38.- Ιωάννης Τσακλίδη

39.- Απόστολος Φωτιάδης

40.- Χρήστος Χάιδος

41.- Φώτης Χατζημιχάλης