Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η Οδηγία που συζητάμε σήμερα, είναι σημαντική, γιατί στο μέτρο που δεν υπάρχει επαρκής και ουσιαστικός έλεγχος στη λειτουργία των ομίλων ετερογενών χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων, θα μπορούσε να υπάρξει μία άνευ προηγουμένου αποσταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι συνέπειές της θα ήταν σοβαρές για τους ιδιώτες καταθέτες, για τους κατόχους ασφαλιστικών συμβολαίων και για τους επενδυτές.

Έτσι, κρίνεται σκόπιμη η θέσπιση πρόσθετων ελέγχων που αφορούν κυρίως στη φερεγγυότητα και στη συγκέντρωση κινδύνων στο επίπεδο ενός τέτοιου ομίλου, στις εντός του ομίλου συναλλαγές, στις εσωτερικές διαδικασίες διαχείρισης κινδύνων σε επίπεδο ομίλου ετερογενών δραστηριοτήτων, καθώς και για τις ικανότητες και το ήθος των στελεχών διοίκησης αυτών των ομίλων.

Κύριε Πρόεδρε, για να αξιολογήσουμε πλήρως τη σημασία και την εμβέλεια της συγκεκριμένης Οδηγίας, θα ήταν αναγκαίο το αρμόδιο Υπουργείο να μας έδινε κάποια παραδείγματα για τον αριθμό και το μέγεθος των ομίλων ετερογενών χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων που έχουμε στη χώρα μας. Όπως έχω επισημάνει και άλλες φορές, δεν αρκεί να εναρμονιζόμαστε με το ευρωπαϊκό δίκαιο, αλλά επιπλέον πρέπει να έχουμε σαφή και πλήρη εικόνα των τομέων που αυτό επηρεάζει, καθώς και ένα συγκροτημένο σχέδιο διοικητικής προσαρμογής και κατάλληλων πολιτικών για τη σωστή εφαρμογή του.

Κύριε Υπουργέ έχουμε σήμερα σαφή εικόνα, έχουμε την απαραίτητη διοικητική ετοιμότητα και προσαρμογή των υποδομών μας; ‘Εχουμε, επιπλέον, σχέδιο και πολιτικές για να αντιμετωπίσουμε τις όποιες συνέπειες; Θα θέλαμε πάνω σ’ αυτά τα ερωτήματα να υπάρξουν κάποιες απαντήσεις.

Το ζητούμενο είναι να παρεμποδιστεί καταρχήν η διπλή αξιοποίηση των ιδίων κεφαλαίων μιας επιχείρησης-μέλους του ομίλου , ως εξασφάλισης, για κινδύνους που ήδη έχουν ή αναλαμβάνουν οι άλλες επιχειρήσεις του συγκεκριμένου ομίλου. Να εμποδιστεί η πλασματική διόγκωση των κεφαλαίων μέσω χρηματοδότησης των ιδίων κεφαλαίων των θυγατρικών από τη μητρική. Επιπροσθέτως, να επιβληθούν μέθοδοι υπολογισμού της συνολικής φερεγγυότητας ενός τέτοιου ομίλου, να μπορεί να αξιολογηθεί η ανάληψη κινδύνων σχετικά με τις συναλλαγές στο εσωτερικό ενός ομίλου και η εκτίμηση του συνόλου αυτών των κινδύνων, καθώς και η αξιολόγηση του επιπέδου της διοίκησης που συνολικά ασκείται σε αυτόν τον ετερογενή όμιλο.

Εδώ υπάρχουν τα τεράστια προβλήματα που πολύ σωστά ανέφερε ο Εισηγητής μας κ. Μίμης Ανδρουλάκης, σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί σε αυτόν τον τομέα. Εκείνο όμως, που θα πρέπει και στη χώρα μας να προσεχθεί -και προβλημάτισε και την ευρωπαϊκή ΟΚΕ, είναι αφενός η εποπτεία αυτή να διεθνοποιηθεί, αφετέρου η εφαρμογή της να γίνει κατά το δυνατόν ομοιόμορφα σε κάθε χώρα -μέλος, ώστε να μη δημιουργήσει διακρίσεις και άλλα προβλήματα.

Τέλος, επειδή κάθε έλεγχος και υποχρέωση που θεσπίζεται για τις ισχυρές επιχειρήσεις και ομίλους, ιδίως σε ότι αφορά στη χρηματοοικονομική τους συμμόρφωση και φερεγγυότητα, δημιουργεί άλλοθι για αυτές να επικαλεστούν « πρόσθετες επιβαρύνσεις κόστους», που θα σπεύσουν να μετακυλίσουν στους συναλλασσόμενους, αυτό θα πρέπει να προσεχθεί.

Πρέπει η εφαρμογή αυτής της Οδηγίας να μην οδηγήσει τους υπερεθνικούς και ακόμα περισσότερο τους εθνικούς ΟΕΧΔ, που μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες πρακτικές, σε αύξηση των τιμών για τις αντίστοιχες υπηρεσίες τους στην ελληνική αγορά, που είναι ήδη υπερβολικά διογκωμένες.