Αριθ. Πρωτ.: 45/27
Ημερομηνία Κατάθεσης: 3.2.06

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ: - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
                                          - ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

ΘΕΜΑ: «Επιστροφή στον Εργασιακό Μεσαίωνα - Ναρκοθέτηση της Εργασιακής Ειρήνης»

Η Νέα Δημοκρατία έλεγε στο προεκλογικό της πρόγραμμα ότι: «δεν πρόκειται να ανατρέψει, αλλά να βελτιώσει το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο προστασίας της εργασίας και τις ρυθμίσεις για τους όρους εργασιακής παροχής και αμοιβών».

Η Νέα Δημοκρατία, από την ημέρα που ανέλαβε την διακυβέρνηση, έχει αποδυθεί σε μια κατά μέτωπο επίθεση, όχι στα προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν αλλά στους πολίτες. Επίθεση σε όλους τους τομείς. Στην οικονομία, στην κοινωνική πολιτική, στις εργασιακές σχέσεις, στο ασφαλιστικό, στο συνταξιοδοτικό.

Με το νόμο 3385/2005 που ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία υιοθέτησε την αντίληψη ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και ιδίως της ανταγωνιστικότητάς της είναι το υψηλό κόστος εργασίας, καθιέρωσε τη μονόπλευρη ευελιξία των εργοδοτών στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, και έπληξε το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων με την επαναφορά της υποχρεωτικής διαιτησίας.

Ευνόησε έτσι την καθιέρωση μια εργασιακής ζούγκλας, χωρίς να προωθεί ούτε την απασχόληση ούτε την ανταγωνιστικότητα. Πλήρως αδύναμη να δρομολογήσει ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο και διαπραγμάτευση για την εξεύρεση λύσεων που θα ικανοποιούσαν τόσο την ασφάλεια των εργαζομένων όσο και την ευελιξία των επιχειρήσεων, επέλεξε να «κλείσει» το μάτι στους εργοδότες τους οποίους και ευνόησε σκανδαλωδώς, ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ.

Περαιτέρω, με την ίδια αντίληψη, ότι για όλα τα προβλήματα φταίνε οι εργαζόμενοι, θεσμοθέτησε, αρχής γενομένης από τον ΟΤΕ, την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων και την καθιέρωση εργαζομένων δύο ταχυτήτων στις ΔΕΚΟ, εντείνοντας και εκεί ταυτόχρονα τον κρατικό έλεγχο μέσω Υπουργείου Οικονομίας, χωρίς στρατηγικό πλαίσιο και σχεδιασμό για το ρόλο τους στην οικονομική ανάπτυξη και στην εξυπηρέτηση του Έλληνα πολίτη.

Με τις περίεργες αυτές νομοθετικές εμπνεύσεις, ένα κράμα σκληρού νεοφιλελευθερισμού και κρατικού πελατειακού πατερναλισμού, η κυβέρνηση στόχευσε συνειδητά στην διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος και στην δημιουργία επαχθέστερων όρων για τους νέους, πυροδοτώντας κοινωνικές και διαγενεακές συγκρούσεις.

Περαιτέρω, με τη διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων και το άνοιγμα της συζήτησης για λειτουργία τους τις Κυριακές, αλλά και με την εγκατάλειψη των μηχανισμών ελέγχου για την τήρηση των εργασιακών κανόνων, που επιδεινώνει τις συνθήκες απασχόλησης και εκθέτει τους εργαζόμενους σε πλήθος κινδύνων, η κυβέρνηση στρώνει το χαλί για την πλήρη εργοδοτική κυριαρχία στον χώρο της εργασίας, εισάγοντας την ασυδοσία αντί της ευελιξίας.

Το πρόσφατο παράδειγμα των Τραπεζών - τρεις εκ των οποίων με διορισμένες από την κυβέρνηση διοικήσεις - που αρνούνται να προσέλθουν στο τραπέζι των συλλογικών διαπραγματεύσεων αποτελεί μια «γενική πρόβα» που επιχειρεί η Κυβέρνηση προκειμένου να θέσει γενικότερα ζητήματα για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τις λοιπές κλαδικές συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα. Αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στις εργασιακές απορυθμίσεις που οδηγεί στην πλήρη κατάργηση όλων των δημοκρατικά κατοχυρωμένων εργασιακών δικαιωμάτων, στον επικίνδυνο δρόμο των ατομικών συμβάσεων.

Είναι φανερό πλέον για τον κάθε πολίτη αυτής της χώρας ότι η πολιτική προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η επίθεση κατά του μεσαίου και του φτωχότερου Έλληνα, η απαξίωση του εργατικού κινήματος, η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, η υπονόμευση βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων, η κατάργηση του κορυφαίου κοινωνικού θεσμού της συλλογικής διαπραγμάτευσης. Επιστρέφουμε λοιπόν ολοταχώς στον Εργασιακό Μεσαίωνα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ:

Επερωτώνται οι κ. Υπουργοί

- Για την μεθόδευση κατάργησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

- Για την παντελή απουσία κοινωνικού διαλόγου.

- Για την διάλυση των μηχανισμών ελέγχου στην αγορά εργασίας.

- Για την δημιουργία εργασιακού χάσματος μεταξύ των γενεών και την εφαρμογή επαχθέστερων όρων εργασίας και αμοιβών για τους νέους.

- Για την μονομερή υποστήριξη των εργοδοτικών συμφερόντων σε βάρος των εργαζομένων και των δημοκρατικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους.

- Για την πυροδότηση κοινωνικών αντιπαραθέσεων και τη ναρκοθέτηση της εργασιακής ειρήνης με πολλαπλό κοινωνικό και οικονομικό κόστος

Οι επερωτώντες βουλευτές

1.- Εύη Χριστοφιλοπούλου

2.- Λεωνίδας Γρηγοράκος

3.- Τόνια Αντωνίου

4.- Μανώλης Σκουλάκης

5.- Βαγγέλης Παπαχρήστος

6.- Χρήστος Πρωτόπαπας

7.- Δημήτρης Πιπεργιάς

8.- Γρηγόρης Νιώτης

9.- Έκτορας Νασιώκας

10.- Αναστάσιος Χωρέμης

11.- Γιάννης Δημαράς

12.- Δημήτρης Κουσελάς

13.-Γιάννης Κουτσούκος

14.- Αρης Μουσιώνης

15.- Λάμπρος Παπαδήμας

16.- Μιλτιάδης Παπαϊωάννου

17.- Κατερίνα Περλεπέ-Σηφουνάκη

18.- Νίκος Σαλαγιάννης

19.- Βασιλης Τόγιας

20.- Στέφανος Τζουμάκας

21.- Χάρης Τσιόκας

22.- Αθανάσιος Τσούρας

23.- Ελπίδα Τσουρή

24.- Εμμανουήλ Φραγκιαδουλάκης

25.- Χάιδος Χρήστος

26.- Ευάγγελος Βενιζέλος