ΟΜΙΛΙΑ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ 02-09-2008

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η τροπολογία που συζητούμε σήμερα για τη Μάνη και όπου αναφέρθηκε ήδη ο εισηγητής μας αποτελεί, θα έλεγα, το επιστέγασμα ενός πολύ μεγάλου αγώνα που έχει γίνει χρόνια τώρα απ’ όλους τους φορείς της Μάνης, την «ΕΥΝΟΜΙΑ», τη «ΜΑΝΙΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» και τους άλλους συλλόγους, αλλά και από Βουλευτές: και από τους Βουλευτές που υπογράφουμε τη συγκεκριμένη τροπολογία και από άλλους.

Αφορά ένα πάρα πολύ μεγάλο ζήτημα. Είναι, θα έλεγα, ένα ζήτημα ζωής για τη Μάνη και τους απανταχού Μανιάτες. Είναι ένα πρόβλημα το οποίο

ενώνει και δεν χωρίζει τους απανταχού Μανιάτες. Μας ενώνει όλους, ανεξάρτητα από κόμμα ή από χρώμα, και χρόνια τώρα όλοι οι Μανιάτες περιμένουν τη λύση του.

Πώς έχει, αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, αυτό το πρόβλημα; Με το άρθρο 62 του ν. 998/1979 καθιερώθηκε, κύριε Υπουργέ, η ύπαρξη τεκμήριου κυριότητας δασικών εκτάσεων υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου για όλη τη χώρα εκτός από τις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα, τα Ιόνια νησιά και την Κρήτη.

Από τη ρύθμιση αυτή δυστυχώς εξαιρέθηκε τότε, το 1979, όλως περιέργως και τελείως αναιτιολόγητα, η Μάνη. Λέω «περιέργως και αναιτιολόγητα» γιατί είναι ιστορικά αποδεκτό και το γνωρίζουν οι πάντες ότι η Μάνη ουδέποτε ενσωματώθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Διατήρησε την ανεξαρτησία της και μάλιστα ως ανεξάρτητη ηγεμονία διοικούμενη από Έλληνα ηγεμόνα που οριζόταν από το σουλτάνο και κατέβαλλε μια φορά το χρόνο έναν ετήσιο φόρο.

Στην αυτοδιοικούμενη λοιπόν Μάνη δεν ίσχυαν οι οθωμανικοί νόμοι και δεν υπήρχαν περιουσίες που να ανήκουν σε Τούρκους υπηκόους ή στο Οθωμανικό Δημόσιο. Μετά από τη ρύθμιση του 1979 όπου, όπως είπα, δυστυχώς η Μάνη δεν ήταν στις εξαιρέσεις μαζί με τις υπόλοιπες περιοχές, ξεκίνησε ένας πολύ μεγάλος αγώνας από τους Μανιάτες για το αυτονόητο, να αποδείξουν δηλαδή ότι οι περιουσίες τις οποίες είχαν χρόνια τώρα ήταν και είναι δικές τους, ότι οι ίδιοι οι Μανιάτες δηλαδή κι όχι οι Οθωμανοί είχαν κυριαρχία στη γη τους κι ότι το ελληνικό κράτος που προέκυψε δεν βρήκε οθωμανικά ακίνητα στη Μάνη για να θεωρηθούν σαν συνέχεια της κρατικής ιδιοκτησίας.

Σε σχέση με το ζήτημα αυτό, το οποίο έχει ήδη απασχολήσει μια σειρά από Υπουργεία και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, η Διεύθυνση Δημόσιας Περιουσίας του Υπουργείου Οικονομικών έχει προτείνει –ακούστε- από τις 14/4/2006 με έγγραφό της στη Γενική Γραμματεία Δασών τη δημιουργία ενός νομικού πλαισίου, προκειμένου να αντιμετωπισθεί το κενό, το πρόβλημα που ανέφερα.

Οι νομικές υπηρεσίες, κύριε Υπουργέ, της Γενικής Γραμματείας Δασών από τις 18/10/2006 απάντησαν –και έχω εδώ την απάντηση, την οποία θα καταθέσω και στα Πρακτικά- ότι έχουν ήδη προτείνει την υπαγωγή της Μάνης στο άρθρο 62 του ν.998/1979 που ανέφερα πριν.

Η απάντηση λέει χαρακτηριστικά: «Σε απάντηση της από 23/9/2005 αίτησής σας, σας γνωρίζουμε ότι έχει ήδη προωθηθεί από τη Διεύθυνσή μας πρόταση για τη νομοθετική ρύθμιση υπαγωγής της περιοχής της Μάνης στο άρθρο 62 του ν. 998/1979.» Οι νομικές υπηρεσίες, λοιπόν, είναι καθαρές, σε σχέση με το ζήτημα αυτό.

Καταθέτω το έγγραφο αυτό στα Πρακτικά της Βουλής.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Δημήτριος Κουσελάς καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

Από την άλλη πλευρά, το Υπουργείο Δικαιοσύνης –είναι συναρμόδιο Υπουργείο- στις 2/5/2006 ενημέρωσε τους κατοίκους της Μάνης ότι σε συνεργασία με τα συναρμόδια Υπουργεία –και συναρμόδια Υπουργεία εννοούσε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και το Υπουργείο Εξωτερικών- θα έλυνε το ζήτημα.

Δυστυχώς όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τότε μέχρι σήμερα έχει υπάρξει –επιτρέψτε μου την έκφραση, με λύπη μου το λέω- ένα σίριαλ αδιαφορίας και ανευθυνότητας από τα συναρμόδια Υπουργεία, που θα έλεγα ότι δεν τα τιμά καθόλου.

Έχω ντοκουμέντα στα χέρια μου. Δεν θέλω να τα διαβάσω, γιατί αρκετοί συνάδελφοι θα αισθάνονταν άβολα σε τούτη την Αίθουσα, αν ακούγατε απαντήσεις επίσημες, οι οποίες έχουν δοθεί σε μια σειρά από ερωτήσεις και άλλες ενέργειες που έχουν γίνει.

Δεν μένω στο παρελθόν. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να δούμε το παρόν και το μέλλον και εδώ σήμερα υπάρχει μια πρόκληση. Έχετε και η Κυβέρνηση έχει μια ευκαιρία και πιστεύω ότι πρέπει να την αξιοποιήσει για να λύσει –όπως είπα- ένα πρόβλημα, το οποίο διαιωνίζεται και το οποίο αφορά όλη τη Μάνη και όλους τους Μανιάτες, ένα υπαρκτό δίκαιο αίτημα.

Έχετε, λοιπόν, τη δυνατότητα, κύριοι της Κυβέρνησης, να αποδείξετε ότι έχετε κατανοήσει το πρόβλημα, ότι υπάρχει πολιτική βούληση για να λυθεί αυτό το πρόβλημα. Έχετε τη δυνατότητα να αποδείξετε ότι είστε κοντά στη Μάνη και στους Μανιάτες όχι στα λόγια αλλά στην πράξη.

Θέλω απ’ αυτό το Βήμα να καλέσω και τα υπόλοιπα Κόμματα της Αντιπολίτευσης –είναι προς τιμή του συναδέλφου από το ΛΑ.Ο.Σ. που τοποθετήθηκε προηγούμενα και που συμφωνεί και στηρίζει τη συγκεκριμένη τροπολογία- να τοποθετηθούν θετικά γι’ αυτό το δίκαιο αίτημα. Δεν είναι θέμα δικό μας. Είναι ένα θέμα συνολικότερα όλων των Μανιατών.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι σ’ αυτή την πρόκληση, κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να απαντήσετε θετικά. Δεν θέλουμε υποσχέσεις και κούφια λόγια. Το «δεν θέλουμε» αφορά και εμένα, γιατί κι εγώ προέρχομαι από τη συγκεκριμένη περιοχή, από την περιοχή της Μάνης. Θέλουμε μια ξεκάθαρη δέσμευση για την άμεση αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος.

Να ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι οι Μανιάτες δεν δέχονται (όχι μόνο ειδικά από εσάς, αλλά από κανέναν), κανένα μα κανένα εμπαιγμό! Και θυμούνται πάρα πολύ καλά! Το «κρατάνε μανιάτικο» είτε θετικά είτε αρνητικά.

Σας ευχαριστώ πολύ.