Εξάλλου οι τοποθετήσεις των κοινωνικών φορέων ήταν ένας κόλαφος κυριολεκτικά για την Κυβέρνηση. Με τις εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες εισηγήσεις τους απέδειξαν ότι το σχέδιο νόμου μπορεί να στηρίζει συγκεκριμένες τράπεζες, αλλά δεν στηρίζει την πραγματική οικονομία, δεν στηρίζει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δεν στηρίζει τα νοικοκυριά που έχουν ανάγκη.

 

Οι Τράπεζες στην πλειοψηφία τους συμπεριφέρονται αντικοινωνικά. Τη στιγμή που τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται, που φουντώνει η ανεργία, τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επιχειρεί μέσα από τη μείωση των βασικών της επιτοκίων να μειώσει το κόστος του χρήματος, οι ελληνικές τράπεζες κινούνται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Τα επιτόκια των καταναλωτικών δανείων έφθασαν στο 22%. Των στεγαστικών δανείων ξεπερνούν το 7% και οι επιχειρήσεις αναγκάζονται ή να δεχθούν αύξηση τουλάχιστον μία ποσοστιαία μονάδα στα επιτόκια χρηματοδοτήσεων ή να εξοφλήσουν μέσα στο μήνα το σύνολο των υποχρεώσεών τους.

 

Απέναντι σ αυτές τις αντικοινωνικές τακτικές των τραπεζών έχουμε έναν Πρωθυπουργό, ο οποίος βγαίνει κάθε λίγο και λιγάκι στα δελτία ειδήσεων και απευθύνει παραινέσεις στις τράπεζες. Όχι. Ο ρόλος του Πρωθυπουργού που σέβεται τον εαυτόν του, αλλά και αυτούς που τον εξέλεξαν δεν είναι να απευθύνει παραινέσεις. Δεν είναι να απευθύνει «οδηγίες στους ναυτιλομένους».

 

Είναι να παίρνει μέτρα και να ελέγχει την υλοποίηση των μέτρων. Μέτρα διασφάλισης κατ’ αρχήν της απρόσκοπτης χρηματοδότησης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.

 

Πέστε μου, κύριε Υπουργέ, πώς με αυτό το νομοσχέδιο διασφαλίζετε ότι στο επόμενο χρονικό διάστημα το 2009 θα διατηρηθεί η ίδια πιστωτική επέκταση με αυτή που υπήρξε το 2008; Αυτό δηλαδή που κατάφερε να διασφαλίσει στην Αγγλία μέσα από το σχέδιο ενίσχυσης ο Γκόρντον Μπράουν, εσείς πώς το επιτυγχάνετε; Ποιες είναι οι ασφαλιστικές δικλίδες; Πέστε μας πώς διασφαλίζετε ότι τα 8 δισεκατομμύρια σε τίτλους του ελληνικού δημοσίου που δίνονται στις τράπεζες και λέτε ότι θα πάνε για στεγαστικά δάνεια και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα πάνε πράγματι εκεί;Πώς θα ελέγξετε κάτι τέτοιο, εάν δεν δημιουργήσετε ένα ειδικό ταμείο αναχρηματοδότησης, όπως το δημιούργησε στη Γαλλία ο Σαρκοζί, ούτως ώστε η ρευστότητα που θα προκύψει να μην χρησιμοποιηθεί είτε για την αποπληρωμή ιδίων υποχρεώσεων των τραπεζών είτε για να χρηματοδοτήσουν εταιρείες ή δάνεια στο εξωτερικό, όπως έχουν κάνει και σκέφτονται να το κάνουν.

 

Η πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σ’ αυτό το σημείο διασφαλίζει ότι οι πόροι θα πάνε στους ενδιαφερόμενους, στα νοικοκυριά, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με ευνοϊκούς όρους και προϋποθέσεις. Γιατί με βάση τη δική μας πρόταση προϋπόθεση να δοθούν οι κρατικές εγγυήσεις είναι η κατάθεση από πλευράς τραπεζών είτε των νέων δανείων με ευνοϊκούς όρους ή της αναχρηματοδότησης των παλαιών δανείων με ευνοϊκούς όρους, δηλαδή, χέρι με χέρι.

 

Με τη δική σας πρόταση πώς διασφαλίζετε ότι θα συμβεί αυτό; Ακόμη δεν διασφαλίζετε τι θα συμβεί, εάν οι τράπεζες τιτλοποιήσουν τα δάνεια που θα δώσουν. Θα επιστρέψουν στο δημόσιο τους τίτλους που έχουν πάρει, τους διατεθέντες, ή θα τους έχουν στα χέρια τους για να τους επαναχρησιμοποιούν; Πέστε μας πώς διασφαλίζετε ότι κάτω από τον όρο «εκχώρηση απαιτήσεων» οι τράπεζες δεν θα ξεφορτώσουν στο δημόσιο όλο το προβληματικό, το τοξικό κομμάτι του χαρτοφυλακίου τους, με αποτέλεσμα την κατάπτωση των εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου. Δεν βλέπετε ότι με αυτή τη διαδικασία κινδυνεύουμε η κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος να γίνει κρίση του δημόσιου τομέα;

 

Πώς το διασφαλίζετε αυτό μετο νομοσχέδιο που ζητάτε να ψηφίσουμε; Πέστε μας πώς το δημόσιο διασφαλίζει ότι θα αποτρέψει τις τράπεζες να χρεώνουν τα σπασμένα στους πελάτες τους, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τα επιτόκια παρ’ ότι μειώνεται το επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας; Πώς διασφαλίζεται η συμμετοχή των βασικών μετόχων στην αναγκαία κεφαλαιακή ενίσχυση, όπου υπάρχει ανάγκη; Πώς ευθυγραμμίζεστε δηλαδή εσείς στον όρο 38 που βάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στις κατευθυντήριες γραμμές τις οποίες σας έστειλε; Τέλος, πώς εννοείτε τις «επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας»; Μιλάτε για επιχειρήσεις «ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της χώρας» στις οποίες θα διοχετευθεί η ρευστότητα των 15 δισεκατομμυρίων ευρώ. Πώς τις εννοείτε λοιπόν; Υπάρχουν κριτήρια; Με ποιους όρους και προϋποθέσεις; Και περιλαμβάνει επιχορηγήσεις και νέες επενδύσεις στη χώρα γι’ αυτές ή και εκτός της χώρας μας;

 

Και τέλος, πείτε μας ποιο είναι το ποσό των προμηθειών που θα εισπράξει το δημόσιο, γιατί άλλο ακούγαμε πριν, και άλλο ακούγεται το τελευταίο χρονικό διάστημα. Και επειδή μιλάτε για τη χρηματοδότηση του ταμείου κατά της φτώχειας με 500 εκατομμύρια ευρώ πέστε μας πώς διασφαλίζετε με το νομοσχέδιο αυτό το ποσό, ότι θα υπάρξουν 500 εκατομμύρια που θα πάνε στο ταμείο κατά της φτώχειας;

 

Αυτά τα ζητήματα έπρεπε να διασφαλίσει ο Έλληνας Πρωθυπουργός, ο κ. Καραμανλής. Όμως αρνείται να τα διασφαλίσει, γιατί δεν θέλει να έρθει σε σύγκρουση με τις τράπεζες. Έρχεστε όμως, κύριε Υπουργέ, σε σύγκρουση με τον ελληνικό λαό. Γι’ αυτό και ο ελληνικός λαός θα σας αφαιρέσει την εντολή που σας έδωσε όποτε και να γίνουν οι εκλογές.