Ευχαριστώ κυρία Πρόεδρε. Νομίζω ότι γίνεται μια πολύ εποικοδομητική συζήτηση, με παρατηρήσεις και προτάσεις από πολλές πλευρές. Θα ήθελα να σας συγχαρώ για τη διοργάνωση αυτής της διαδικασίας. Παράλληλα, ξεκινώντας τις απαντήσεις, θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση, που αφορά ιδιαίτερα στο κόμμα της αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Το κόμμα αυτό, ενώ ευθύνεται σημαντικά για την πολύπλευρη κρίση, που οδήγησε τη χώρα στα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα και στο τεράστιο δημόσιο χρέος, έρχεται σήμερα και ούτε λίγο ούτε πολύ, «ζητά και τα ρέστα» για την υψηλή φορολογία την οποία αναγκαστήκαμε να επιβάλλουμε, στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων και της κατάστασης που προέκυψε πέρυσι την άνοιξη.
Σήμερα που, όπως τόνισαν πολλοί συνάδελφοι, δεν υπάρχουν περιθώρια για αύξηση της φορολογίας ή για περικοπές μισθών και συντάξεων, σήμερα που καταβάλλουμε μια μεγάλη και σημαντική προσπάθεια για τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και τον περιορισμό της φοροδιαφυγής, σήμερα που θα έπρεπε η Νέα Δημοκρατία να είναι συμπαραστάτης και αρωγός σε αυτή την προσπάθεια, τη βλέπουμε και πάλι να υπεκφεύγει.
Χαρακτηρίζει «φοροκυνηγητό» σειρά διατάξεων για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, μιλά για «υπερβολές» και για μια σειρά τέτοιων ζητημάτων, την ίδια στιγμή που αρνείται –και αυτό το τονίζω-, να προσέλθει στον διάλογο στον οποίο κλήθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών, προκειμένου να κουβεντιάσει με τον Υπουργό, τον κ. Παπακωνσταντίνου, για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, για το οποίο είχε και η ίδια συμφωνήσει.
Ο ελληνικός λαός έχει γνώση και κρίση. Και αυτό που σήμερα διαπιστώνει, είναι πως κάποιοι έχουν πάρει διαζύγιο από την υπευθυνότητα, η οποία, ωστόσο, είναι απολύτως αναγκαία για να αντιμετωπιστούν τα υφιστάμενα προβλήματα, ώστε να υπάρξει διέξοδος από την κρίση.
Μπαίνω κατευθείαν στις απαντήσεις στα ερωτήματα που τέθηκαν από τους συναδέλφους. Το άρθρο 12, που αφορά στη φορολογική κατοικία και είναι ένα σημαντικό άρθρο, μπήκε για να ελέγξουμε κάποιον που εσκεμμένα μεταφέρει τη φορολογική του κατοικία σε μη συνεργαζόμενες χώρες, για να πετύχει φορολογική ασυλία. Για το άρθρο αυτό, υπήρξαν κάποια ερωτήματα, και από τον κ. Βορίδη. Πράγματι, η διάταξη αφορά κυρίως κατοίκους της Αυστραλίας και της Ιαπωνίας, με τις οποίες η Ελλάδα δεν έχει συνάψει συμβάσεις αποφυγής διπλής φορολογίας (ΣΑΔΦ), χωρίς αυτό να έχει γίνει με δική μας υπαιτιότητα. Αναφερόμαστε σε φυσικά πρόσωπα τα οποία, αν και έχουν τη συνήθη διαμονή τους στην Ελλάδα -π.χ. ένας υπάλληλος ιαπωνικής εταιρείας, ο οποίος εργάζεται σε υποκατάστημα της εταιρείας του στην Ελλάδα- εντούτοις δεν υπόκεινται σε φορολόγηση για το παγκόσμιο εισόδημά τους, όπως θα έπρεπε, σύμφωνα με την παρ. 1, του εν λόγω νομοσχεδίου. Η τριετία, για την οποία ερωτήθηκα, μπήκε διότι συνιστά ένα ανεκτό χρονικό διάστημα, κατά το οποίο συγχωρείται παρέκκλιση από τον κανόνα φορολόγησης του παγκόσμιου εισοδήματος. Πέραν της τριετίας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή παρέκκλιση στην αρχή της φορολόγησης επί του παγκόσμιου εισοδήματος. Φυσικά, η λύση είναι η υπογραφή Σ.Α.Δ.Φ, για την οποία καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να ολοκληρωθεί.
Όσον αφορά στο άρθρο 16, ασκήθηκε από ορισμένους κριτική για την αύξηση, από 1,5 τοις χιλίοις σε 2 τοις χιλίοις, της φορολόγησης των χρηματιστηριακών συναλλαγών. Εδώ φαίνεται ότι κάποιοι αποδεικνύονται «βασιλικότεροι του βασιλέως» . Αυτό το λέω, γιατί γι αυτό το ζήτημα το Υπουργείο έκανε ουσιαστικό διάλογο με όλες τις πλευρές και υπάρχει συμφωνία γι αυτή την αύξηση, δεν την κάνουμε ερήμην τους, έχουν συμφωνήσει.
Όσον αφορά στο άρθρο 17, για τον ΟΠΑΠ, να διευκρινίσουμε και να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα ζητήματα. Με το άρθρο αυτό δεν φέρνουμε σήμερα κάτι καινούργιο, ούτε, πολύ περισσότερο, κάνουμε κάτι σε βάρος των πρακτόρων του ΟΠΑΠ. Από 1/7/2010 φορολογούνται και αυτοί με βάση τον λογιστικό προσδιορισμό, όπως και όλοι οι άλλοι επιτηδευματίες. Δεν είναι μισθωτοί ή δημόσιοι υπάλληλοι, για να μην τηρούν βιβλία - αυτό θέλω να το ξεκαθαρίσω. Παράλληλα, γνωρίζουμε πως δεν μπορούν να αποκρύψουν ακαθάριστα έσοδα, δηλαδή δεν μπορούν να αποκρύψουν τον τζίρο τους. Τα καθαρά τους κέρδη δεν μπορούν, πλέον, να υπολογίζονται τεκμαρτά γιατί αυτό δεν ισχύει για κανένα επιτηδευματία. Δεν μπορούμε να κάνουμε μια εξειδικευμένη εξαίρεση από ένα γενικό κανόνα, έναν κανόνα που ισχύει για όλους -και αυτό είναι θέμα αρχής για το Υπουργείο Οικονομικών. Αναγνωρίζουμε, όμως, ότι υπάρχουν δαπάνες για τις οποίες δεν μπορούν να λάβουν αποδεικτικά στοιχεία, όπως ακυρώσεις δελτίων, λάθη των μηχανών, ομαδικά παιχνίδια κ.λπ., με αποτέλεσμα αυτό να τους δημιουργεί πρόβλημα. Συνεπώς, αυτό που κάνουμε με τη συγκεκριμένη διάταξη είναι να τους βοηθήσουμε, όχι να τους δημιουργήσουμε πρόβλημα. Γι αυτό και θεσμοθετούμε, με το νομοσχέδιο, ένα τεκμαρτό ποσοστό εξόδων 1,5% για τζίρο μέχρι 700.000 ευρώ, 1% από 701.000 ευρώ μέχρι 1,5 εκατ. ευρώ και 0,5% από 1,5 εκατ. και πάνω μέχρι 34 εκατ. – 40 εκατ., δεν ξέρω ακριβώς πόσος είναι ο ανώτερος τζίρος που μπορεί να έχει ένα πρακτορείο. Αυτό τους διευκολύνει ουσιαστικά. Ακούσαμε τις προτάσεις που έγιναν από τους συναδέλφους, ιδιαίτερα τις προτάσεις των κ.κ. Μακρυπίδη και Κατρίνη, για τις αλλαγές και τις βελτιώσεις που κατά τη γνώμη τους πρέπει να γίνουν στα ποσοστά αυτά.
Όσον αφορά στο άρθρο 14, ένα πολύ σημαντικό άρθρο, ξεκαθαρίζω ότι με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου τα νομικά πρόσωπα, οι Α.Ε. και οι Ε.Π.Ε. θα φορολογηθούν για την χρήση του 2010 για το σύνολο των κερδών τους με 24% και για τη χρήση του 2011 και τις επόμενες με 20%. Αυτό νομίζουμε ότι θα βοηθήσει, γι αυτό μειώνεται η φορολογία, προκειμένου να γίνουν επενδύσεις και να υπάρξει ανάπτυξη. Στα διανεμόμενα κέρδη, στα μερίσματα θα γίνεται παρακράτηση με συντελεστή 21% για τη χρήση του 2010 και 25% για τα επόμενα χρόνια. Τα φυσικά πρόσωπα, για τα διανεμόμενα κέρδη, για τα μερίσματα, θα παίρνουν βεβαίωση από την εταιρεία με το ποσό των κερδών και τον αναλογούντα φόρο. Το ποσό του μερίσματος θα υπολογίζεται στη φορολογική κλίμακα -και εδώ να διευκρινίσω πως αν πρόκειται για χαμηλομερισματούχους π.χ. αν κάποιος συνταξιούχος έχει λίγες μετοχές της Εθνικής Τράπεζας ή κάποιας άλλης, θα δικαιούται επιστροφής, δηλαδή για εισοδήματα χαμηλότερα των 22.000 ευρώ θα παίρνουν επιστροφή. Δεν θα προκύπτει επιπλέον ποσό. Να υπογραμμίσω πως με το άρθρο 14 εναρμονιζόμαστε με την Ε.Ε. και με τις συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα μας σε αυτόν τον τομέα. Δημιουργούμε όρους και προϋποθέσεις για να μην υπάρχει φυγή επιχειρήσεων -και ιδιαίτερα μεγάλων επιχειρήσεων- στο εξωτερικό.
Σχετικά με το θέμα της προβεβαίωσης του 50%, έχουν υπάρξει απαντήσεις μέχρι σήμερα, έχει απαντήσει και ο Υπουργός. Να επαναλάβω, για να είναι ξεκάθαρο σε όλους, ότι η προσφυγή στα φορολογικά δικαστήρια σε καμία περίπτωση δεν εξαρτάται από το 50%, απλώς η φορολογική αρχή το βεβαιώνει και μπορεί να επιδιώξει την είσπραξή του, ανεξάρτητα από την παράλληλη διεξαγωγή της φορολογικής δίκης. Στις περισσότερες χώρες βεβαιώνεται το 100% και εκ του νόμου δεν ισχύει αναστολή σε ποσοστό ή στο σύνολο του φόρου. Εξ άλλου, εάν υπάρχουν λόγοι, ο φορολογούμενος μπορεί να ζητήσει δικαστική αναστολή ακόμα και του 50% και αυτή να γίνει αποδεκτή. Τα περί «εξοντώσεως της επιχειρηματικότητας» πιστεύω ότι είναι προσχηματικά και ως προς το ζήτημα αυτό και για μια σειρά από άλλα ζητήματα.
Η διαφθορά και η παραοικονομία, κυρία Πρόεδρε, είναι εκείνες που δημιουργούν συνθήκες άνισου ανταγωνισμού, που δεν άφηναν και δεν αφήνουν τους υγιείς επενδυτές να επενδύσουν. Εαν τα πράγματα ήταν έτσι, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι συνάδελφοι, με όλη αυτή την κατάσταση τόσα χρόνια θα έπρεπε να είχε «ανθίσει» η επιχειρηματικότητα, δεν την είδαμε όμως να «ανθίζει».
Για το θέμα του εισιτηρίου των καζίνων. Η διάταξη αφαιρέθηκε, για να ενταχθεί στο σχέδιο νόμου που θα έρθει στη Βουλή στο προσεχές διάστημα και θα ρυθμίσει παρόμοια ζητήματα, που αφορούν στα τυχερά παιχνίδια κ.λπ. Εκεί θα ενταχθεί, γι αυτό βγήκε από το νομοσχέδιο, δεν βγήκε εκ του πονηρού, ούτε υποκρύπτεται οτιδήποτε άλλο. Μέχρι τότε παραμένει η κατάσταση ως έχει, ισχύει η υφιστάμενη νομοθεσία.
Για το θέμα του επαναπατρισμού των κεφαλαίων, γνωρίζετε πως το προηγούμενο διάστημα έγινε μια σημαντική προσπάθεια, με νόμο που ψήφισε η Ελληνική Βουλή για το ζήτημα αυτό. Σήμερα θέλω να ενημερώσω την Επιτροπή Οικονομικών πως από την προσπάθεια αυτή, η οποία έληξε στις 31/12/10, επαναπατρίστηκαν ή δηλώθηκαν στο εξωτερικό 405 εκατομμύρια ευρώ και από αυτά εισπράξαμε, από φόρους στους τόκους, 23,5 εκατομμύρια ευρώ. Όλοι περιμέναμε να υπάρξει μεγαλύτερη ανταπόκριση. Επειδή, όμως, δεν υπάρχει οικειοθελής συμμόρφωση και κάποιοι συνάδελφοι έθεσαν το ερώτημα «αφού με το φόρο του 5% δεν υπήρξε η προσδοκώμενη ανταπόκριση, γιατί το 5% το κάνατε 8%;», να απαντήσω, κατ αρχήν, πως υπήρχε πρόβλημα από την Ε.Ε. για τη διάκριση μεταξύ του 5% και του 8%. Η Ε.Ε. την είχε κρίνει αντικοινοτική και έπρεπε να ευθυγραμμιστούμε σε ένα συγκεκριμένο ποσοστό. Το κάναμε, λοιπόν, 8%, όχι βέβαια περιμένοντας μεγαλύτερη ανταπόκριση, τη στιγμή που δεν απέδωσε το 5%. Θέλουμε, όμως, να αφήσουμε το παράθυρο ανοικτό, γιατί παράλληλα και με αυτό το νομοσχέδιο, αναδιοργανώνουμε την παρέμβασή μας για τον έλεγχο των καταθέσεων, δηλαδή της φυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό, με μια σειρά διαδικασίες και τρόπους. Αφήνουμε το παράθυρο ανοιχτό, γιατί θα πρέπει να ξέρει ο καθένας, που βγάζει παράνομα τα χρήματά του στο εξωτερικό, (νόμιμα δικαιούται να το κάνει, εφόσον αυτά δηλωθούν) ότι δεν θα μείνει στο απυρόβλητο. Αυτό θέλω να το ξεκαθαρίσω. Έχουμε ήδη αρκετές δισκέτες με λίστες ονομάτων, τις οποίες επεξεργάζεται και διασταυρώνει η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων για το ζήτημα αυτό. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα στην Ελβετία, υπήρξε πρόσφατα συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με την Πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Ελβετίας και του Έλληνα Υπουργού Οικονομικών με τον ομόλογό του, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της Ελβετίας, για τις καταθέσεις των Ελλήνων εκεί.
Για τα θέματα του άρθρου 20, παράγραφοι 7 και 8, τα οποία αφορούν στους δικηγόρους, υπάρχουν κάποια ζητήματα, τα οποία αναφέρθηκαν από συναδέλφους και από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας, καθώς και από άλλους δικηγορικούς συλλόγους. Να σας ενημερώσω πως για τα θέματα αυτά είμαστε σε συνεχή επαφή και συνεχίζουμε τον διάλογο με το Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας και τους άλλους δικηγορικούς συλλόγους, διάλογο που θα καταλήξει στο επόμενο διάστημα. Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε τα έσοδα και τη συμβατότητα των όποιων ρυθμίσεών μας με τις ρυθμίσεις που κάναμε για τα κλειστά επαγγέλματα, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα, τα οποία θέτουν οι δικηγόροι.
Σχετικά με το άρθρο 22, για όσους δεν το γνωρίζουν, ο νόμος για τη φορολόγηση των πλοίων είναι συνταγματικά κατοχυρωμένος και προβλέπεται αναπροσαρμογή αυτού που πληρώνουν, ανά τετραετία. Αυτό ακριβώς κάνουμε σήμερα, με τη συγκεκριμένη νομοθετική διάταξη.
Το άρθρο 23, είναι τεχνική διάταξη, για να υποβληθεί δήλωση δωρεάς συγκεντρωτικά. Θα εφαρμοστεί - αυτή είναι η πρόθεσή μας - για ποσά που είναι αφορολόγητα, όχι για όλα τα ποσά, δηλαδή κάτω από 1000 €.
Σε ό,τι αφορά στο άρθρο 24, παράγραφος 7, δεν εξαιρούνται όλα τα ακίνητα. Είπε κάποιος συνάδελφος ότι εξαιρούμε όλα τα ακίνητα που έχουν οι ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Δεν εξαιρούνται, λοιπόν, όλα τα ακίνητα των ναυτιλιακών επιχειρήσεων, αλλά μόνο εκείνα που αυτές εκμισθώνουν ως γραφεία ή αποθήκες για την κάλυψη των λειτουργικών τους αναγκών. Εάν, για παράδειγμα, ένας εφοπλιστής, έχει μια βίλα ή ένα ακίνητο σε off-shore εταιρεία, είτε στη Μύκονο είτε αλλού, το οποίο χρησιμοποιεί ως κατοικία του, αυτό δεν εξαιρείται από τη φορολογία.
Το άρθρο 29, για την κάρτα αποδείξεων, είναι ένα σημαντικό άρθρο, το οποίο στηρίζει το «κίνημα των αποδείξεων». Η κάρτα αυτή θα δίνεται δωρεάν στον καθένα, θα χρησιμοποιείται στα ίδια μηχανήματα στα οποία χρησιμοποιούνται οι πιστωτικές κάρτες, θα έχει ένα και μοναδικό κωδικό και δεν θα εμφανίζει κανένα άλλο στοιχείο. Ο κωδικός θα αντιστοιχίζεται με τον αριθμό φορολογικού μητρώου, που έχει κάθε φορολογούμενος στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων. Δηλαδή, η κάρτα δεν θα μπορεί να δώσει πληροφορίες ή προσωπικά δεδομένα κανενός φορολογούμενου, είτε στις τράπεζες είτε οπουδήποτε αλλού, παρά μόνο θα πιστώνει τον Α.Φ.Μ. του με το ποσό των αγορών του.
Επειδή η λαθρεμπορία έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, ιδιαίτερα στα τσιγάρα, - όπου ναι μεν είχαμε μεγάλες επιτυχίες, το πρόβλημα όμως παραμένει και είναι μεγάλο, λόγω και της υψηλής φορολογίας στα τσιγάρα-, με το άρθρο 25 δίνουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν νέα, σύγχρονα συστήματα ιχνηλασιμότητας, προκειμένου να χτυπηθεί η λαθρεμπορία, που ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και δεν μπορούμε να την προσδιορίσουμε.
Για τον Φ.Π.Α. στις οικοδομές, να πώ στον συνάδελφο που έθεσε το ζήτημα, ότι αυτόν τον επέβαλε η Κυβέρνηση της Ν.Δ. Η Ν.Δ. ενέταξε τα ακίνητα στον Φ.Π.Α. και η πρόβλεψη για αυτοπαράδοση των ακινήτων, εάν δεν πωληθούν σε πέντε χρόνια από την έκδοση της οικοδομικής άδειας, ήταν δική της. Εμείς ερχόμαστε σήμερα να διορθώσουμε αυτή την κατάσταση. Διορθώνουμε, δηλαδή, μια αδικία που δημιουργούσαν οι διατάξεις αυτές, ειδικά σε οικοδομές που σταμάτησαν λόγω προβλημάτων με την αρχαιολογία, για τεχνικά και άλλα προβλήματα, ή που καθυστερούν υπερβολικά, πέραν της πενταετίας από την έκδοση της άδειας. Ολοκληρωνόταν, λοιπόν, η πενταετία, και ο κατασκευαστής έπρεπε να πληρώσει τον Φ.Π.Α. χωρίς να έχει ολοκληρώσει, πόσο μάλλον να έχει πουλήσει, την οικοδομή. Σήμερα, δίνουμε μια ανάσα σε όλες αυτές τις περιπτώσεις. Προβλέπουμε περιθώριο τριών χρόνων από την πλήρη αποπεράτωση, δηλαδή από τη στιγμή που θα έχει μπει ρεύμα στη συγκεκριμένη πολυκατοικία. Από εκεί και πέρα, δεν μπορούμε, βέβαια, να λύσουμε όλα τα προβλήματα. Καλό θα είναι και οι κατασκευαστές οικοδομικών και άλλων επιχειρήσεων, να χαμηλώσουν τις τιμές - δεν είναι δικό μας το πρόβλημα - προκειμένου και εκείνοι να διευκολύνουν την αγορά και όχι να βασίζονται στο υφιστάμενο απόθεμα διατηρώντας, σε πολλές περιπτώσεις, τις τιμές πολύ ψηλά.
Το άρθρο 30 ήταν αποτέλεσμα επεξεργασίας που έγινε στο Υπουργείο Οικονομικών, μετά από αίτημα πολλών παραγωγών, που ήθελαν να ιδρύσουν μικρά εργαστήρια καπνού και με την υφιστάμενη νομοθεσία δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα. Αυτοί οι παραγωγοί προέρχονται και από την Κεντρική Ελλάδα. Ρωτήθηκα για την άδεια του Υπουργού. Για τη σύσταση καπνοβιομηχανίας ή επαγγελματικού εργαστηρίου παραγωγής προϊόντων καπνού απαιτείται η άδεια του Υπουργού Οικονομικών, προκειμένου να ελέγχεται η παραγωγή των καπνικών προϊόντων, τα οποία τελούν υπό καθεστώς αναστολής των φορολογικών τους επιβαρύνσεων, μέχρι τον τελωνισμό τους. Όλοι οι χώροι παραγωγής και αποθήκευσης καπνικών προϊόντων εποπτεύονται από την Τελωνειακή Υπηρεσία, για το λόγο αυτό πρέπει να εγκρίνονται από το Υπουργείο Οικονομικών. Όσον αφορά στο όριο των 250 τόνων καπνού, που θα πρέπει να έχει ως παραγωγή μια καπνοβιομηχανία, δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα, αφού για μικρότερη ποσότητα επεξεργασίας καπνού η βιομηχανία θεωρείται επαγγελματικό εργαστήριο και λειτουργεί με τις ίδιες φορολογικές προϋποθέσεις. Δεν υπάρχει κανένα κενό εδώ.
Σχετικά με το ερώτημα που μου έθεσε ο κ. Βρούτσης, ο εισηγητής της Ν.Δ., για τον Φ.Π.Α. στις νησιωτικές περιοχές και κατά πόσο υπάρχει πρόθεση της Κυβέρνησης για την αλλαγή αυτού του καθεστώτος, που είναι αποδεκτό από την Ε.Ε. Κύριε Βρούτση, να σας ενημερώσω πως έχω απαντήσει επανειλημμένα σε αρκετές όμοιες Ερωτήσεις, που έχουν υποβληθεί γραπτώς στη Βουλή. Σας καταθέτω μια από αυτές τις απαντήσεις, η οποία ισχύει στο ακέραιο. Καλό θα είναι να μη δημιουργούμε αναστάτωση και αμφιβολίες, για το ζήτημα αυτό. Από την άλλη, ας μη δημιουργούμε άλλου είδους προβλήματα, γιατί υπάρχουν συνάδελφοί σας από τη Ν.Δ. που ζητούν επέκταση αυτού του καθεστώτος, για παράδειγμα στα νησιά του Ιονίου ή αλλού, επέκταση για την οποία, όταν εσείς ήσαστε στην Κυβέρνηση, είχατε απαντήσει αρνητικά, γιατί υπάρχουν προβλήματα από την Ε.Ε.. Χρειάζεται προσοχή και ευαισθησία, στο ζήτημα αυτό.
Όσον αφορά στην έκτακτη εισφορά, δεν την πληρώνουν μόνο τα φυσικά πρόσωπα, την πλήρωσαν και την πληρώνουν και τα νομικά πρόσωπα, μάλιστα έχουμε δεχτεί κριτική για το ύψος αυτής της έκτακτης εισφοράς.
Σχετικά με τις αντικειμενικές αξίες, δεν πήγαμε εμείς σε αύξησή τους. Στο Ψυχικό προέκυψε ένα πρόβλημα, ότι οι αντικειμενικές αξίες που ίσχυαν από το 2007 για μια ζώνη του Ψυχικού, είχαν προσβληθεί στο Σ.τ.Ε. και ακυρώθηκαν. Έπρεπε, λοιπόν, να αντιμετωπίσουμε το κενό, γιατί στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα ίσχυαν οι προηγούμενες αντικειμενικές αξίες και πολλοί έσπευσαν να κάνουν μεταβιβάσεις, επωφελούμενοι αυτής της κατάστασης. Δεν μπορούσαμε να πάμε σε μια λογική οριοθέτησης των αξιών σε μια ζώνη. Στο Ψυχικό υπάρχουν 7 ζώνες και θέλω να διευκρινίσω, ότι δεν υπήρξε αύξηση 60% στις 7 ζώνες. Υπήρξε σε μια ζώνη, που αφορά 3 – 4 δρόμους, που είναι από τους πιο ακριβοπληρωμένους στην Ελλάδα. Η δική μας απόφαση ήταν κάτω και από την εισήγηση της Επιτροπής, στην οποία συμμετέχει και η Αυτοδιοίκηση και μια σειρά από άλλους φορείς. Από εκεί και πέρα, πρόθεσή μας δεν είναι να πάμε σε ισοπεδωτικές αυξήσεις, χωρίς να παίρνουμε υπόψη τις συνθήκες που επικρατούν γενικότερα στην κτηματαγορά, αλλά και τις ιδιομορφίες κάθε περιοχής. Θα έλεγα ότι παράδειγμα γι αυτό αποτέλεσε η θεσμοθέτηση των αντικειμενικών αξιών σε 25 νομούς, όπου «δεν άνοιξε μύτη».
ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
Δεν θα ήθελα να συνεχίσω στη λογική που έθεσε ο κ. Εισηγητής της Ν.Δ. Στην πιο κρίσιμη καμπή για τη χώρα, όπου όλες οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται, ανεξάρτητα από την καθημερινή αντιπαράθεση, που είναι κατανοητή, να συνεισφέρουν με προτάσεις για την έξοδο από την κρίση, δυστυχώς, κ. Βρούτση, η Ν.Δ. επιλέγει το δρόμο της φυγής από την ευθύνη. Αυτό το κάνει, μαζί με εκείνους που επένδυσαν μέχρι σήμερα σε μια κοινωνία «μπάχαλο». Απέναντί τους, όμως, ορθώνεται ένα μεγάλο κοινωνικό μέτωπο πραγματικών αλλαγών, από όλους εκείνους τους πολίτες που πιστεύουν πως δεν πρέπει να μείνουμε στη μέση της κρίσης, αλλά ότι πρέπει να πάμε μπροστά με μια σειρά από αναγκαίες αλλαγές, τομές και αναδιαρθρώσεις. Σε αυτή την κατεύθυνση σας καλέσαμε να συμμετάσχετε στο διάλογο και να συνεισφέρετε, με πολύ συγκεκριμένες προτάσεις.
Χαίρομαι, αγαπητοί συνάδελφοι, διότι ο νέος θεσμός που εισάγουμε με αυτό το νομοσχέδιο, ο θεσμός της φορολογικής Διαιτησίας, διαπιστώνουμε πως αγκαλιάζεται από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων. Ήταν κάτι που έλειπε από τη χώρα, για την αντιμετώπιση και την επίλυση των φορολογικών διαφορών. Οπως είπαν πολλοί συνάδελφοι, αυτός ο νέος θεσμός θα παίξει αποφασιστικό ρόλο, πρώτον, για την ταχύτητα διεκπεραίωσης των υποθέσεων, όταν, πολλές φορές, τα φορολογικά δικαστήρια έφταναν κατά μέσο όρο τα επτά με δέκα χρόνια και δεύτερον, για το αμερόληπτο της κρίσης.
Άκουσα με μεγάλη προσοχή τις προτάσεις πολλών συναδέλφων για το πώς μπορεί να βελτιωθεί αυτός ο θεσμός- και είναι κάτι που θα το συζητήσουμε στο επόμενο διάστημα. Να δώσω κάποιες διευκρινιστικές απαντήσεις σε ερωτήματα που τέθηκαν. Σε ότι αφορά στο ποσό των 150.000 ευρώ, που ανέφερε ο κ. Βορίδης, βάλαμε το συγκεκριμένο όριο, διότι υπάρχουν στο νομοσχέδιο και άλλοι θεσμοί, στους οποίους μπορεί κάποιος να προσφύγει, για μικρότερα ποσά. Εκτιμάμε πως αν το αφήσουμε ελεύθερο, εαν δηλαδή δεν βάλουμε αυτόν τον περιοριστικό όρο, οι υποθέσεις που θα συγκεντρωθούν στο Σώμα των φορολογικών Διαιτητών, θα βραχυκυκλώσουν συνολικά τη λειτουργία του θεσμού και δεν θα του επιτρέψουν να είναι αποτελεσματικός, ως προς την ταχύτητα έκδοσης των αποφάσεων. Το δεύτερο είναι πως, με βάση το Σύνταγμα, όπως έχει κριθεί με απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου το 1993, για να πάει μια φορολογική διαφορά στη Διαιτησία, απαιτείται να συμφωνήσουν τόσο ο φορολογούμενος, όσο και το Δημόσιο. Γι αυτό, λοιπόν, πρέπει να υπάρξει συμφωνία και των δύο πλευρών, κάτι που προσέξαμε πολύ, για να μην υπάρξουν αιτήσεις ακυρότητας. Στην προκειμένη περίπτωση, τη βούληση του Δημοσίου την εκφράζει ο Υπουργός Οικονομικών, ο οποίος από τον νόμο έχει την ευθύνη για λογαριασμό του Δημοσίου, για να εκφράσει τα συμφέροντα του Δημοσίου με τον πλέον αυθεντικό τρόπο.
Σε ό,τι αφορά στη σύνθεση του προσωρινού Διοικητικού Συμβουλίου του Σώματος Φορολογικών Διαιτητών, με βάση την πρόταση που σας κάνουμε, αυτό αποτελείται κατά πλειοψηφία από πρώην δικαστικούς λειτουργούς, διότι το Σύνταγμα, -όπως γνωρίζουν οι έγκριτοι νομομαθείς, κ. κ. Αλευράς, Βορίδης και άλλοι σ αυτή την αίθουσα-, δεν επιτρέπει σε εν ενεργεία δικαστικούς να διοριστούν σε μια τέτοια θέση. Έτσι, το προσωρινό Δ.Σ. αποτελείται κατά πλειοψηφία από πρώην δικαστικούς, από ένα Νομικό Σύμβουλο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και από δύο Γενικούς Διευθυντές των συναρμόδιων Υπουργείων, του Υπουργείου Οικονομικών και του Υπουργείου Δικαιοσύνης, γιατί συναρμόδια βάσει νόμου είναι και τα δύο Υπουργεία. Σε πρώτη φάση, αυτοί ορίζονται από την Κυβέρνηση. Το κάναμε αυτό, γιατί έτσι συμβαίνει και με την ηγεσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία διορίζεται από την Κυβέρνηση.
Στην πορεία, όταν συγκροτηθεί το Σώμα, μόνον ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος θα ορίζονται από την Κυβέρνηση, με βάση αυτά που έχουμε ενσωματώσει στο νομοσχέδιο. Όμως - και δεν αναφέρομαι στους προλαλήσαντες συναδέλφους - επειδή κάποιοι μας εγκάλεσαν αφ ενός για έλεγχο του Σώματος και αδιαφάνεια, αφ ετέρου μας λένε πως οι διαιτητές θα λειτουργούν ανεξέλεγκτα, να σημειώσω πως αυτά τα δύο δεν συμβιβάζονται, συνάδελφε Βρούτση. Θα πρέπει να κατασταλάξουμε τί θέλουμε και τι προτείνουμε εδώ. Διευκρινιστικά, να πω ότι το Σώμα φορολογικής Διαιτησίας, κρίνει και δικάζει με βάση τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, όχι κατά το δοκούν και αυθαίρετα. Σε κάθε περίπτωση, προβλέπεται άσκηση αίτησης ακυρώσεως στο Διοικητικό Εφετείο και αυτό γίνεται κατά τα παγίως ισχύοντα σε όλες τις Διαιτησίες. Το να μην υπάρχει επικύρωση της όποιας Απόφασης ληφθεί το είδαμε, θα τις ξαναδούμε τις διατυπώσεις αυτές.
ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ
Κύριε Πρόεδρε, κατ αρχήν να αναφερθώ στο άρθρο 42 και στις αιτιάσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ένα θέμα που και εσείς θίξατε στην ομιλία σας.
Θεωρώ αδιανόητο να εγκαλούμαστε ότι «καθυστερήσαμε 17 μήνες», όταν γνωρίζετε πολύ καλά τι κάναμε αυτούς τους 17 μήνες, για να αποτρέψουμε την πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία. Τώρα έφτασε η ώρα να αξιοποιήσουμε -και όχι να ξεπουλήσουμε, όπως θέλουν να λένε ορισμένοι-, την περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Όμως, το ερώτημα είναι, πεντέμισι χρόνια, αγαπητοί συνάδελφοι της Ν.Δ, πεντέμισι ολόκληρα χρόνια, όταν αυτή η περιουσία, ιδιαίτερα το Ελληνικό, «αράχνιαζε», «μούχλιαζε» και απαξιωνόταν, τι πραγματικά κάνατε εσείς για να μπορέσουν να αντληθούν έσοδα και να μη φτάσουμε εδώ που φτάσαμε; Νομίζω ότι είναι λάθος, από την πλευρά σας τουλάχιστον, να «ξύνετε» τέτοιου είδους πληγές!
Αυτό που κάνουμε με το άρθρο 42, αφορά σε μια από τις μεγάλες προτεραιότητες της Κυβέρνησης για την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου και τη δημιουργία συνθηκών και προοπτικών μιας βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης, που είναι ο στόχος μας. Στο Ελληνικό θέλουμε να αξιοποιήσουμε και την έκταση και τις εγκαταστάσεις του πρώην αεροδρομίου, που επί 7 χρόνια έχουν μείνει ανεκμετάλλευτες, για να προσελκύσουμε επενδύσεις, ει δυνατόν ξένες επενδύσεις. Αυτός είναι ο στόχος μας. Το ακίνητο και τα διάφορα κτίρια ανήκουν αυτή τη στιγμή σε διάφορους επιμέρους φορείς του Δημοσίου. Όλα αυτά, λοιπόν, περνούν στην «Ελληνικό Α.Ε»., όπως θα λέγεται η νέα εταιρεία. Προφανώς είναι Α.Ε., προκειμένου να έχει ευελιξία και να της παρέχεται η δυνατότητα αποτελεσματικότητας στις ενέργειές της. Αυτή η εταιρεία ανήκει 100% στο Δημόσιο. Τα ακίνητα αυτά δεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, εάν δεν υπάρξει μια ενιαία και σταθερή επενδυτική προοπτική, μέσω ενός ενιαίου φορέα, για τη διοίκηση, την αξιοποίηση και τη διαχείριση αυτής της έκτασης. Από εκεί και πέρα, τους όρους και τις προϋποθέσεις με βάση τις οποίες θα αξιοποιηθεί είτε αυτή είτε η όποια άλλη έκταση, θα τους θέσει η ελληνική Κυβέρνηση, το ελληνικό κράτος και όχι οποιοσδήποτε επενδυτής.
Για τα ζητήματα που αφορούν στους περιπτεριούχους και τους λιανοπωλητές, να ξεκαθαρίσω πως το κατώτατο περιθώριο προμήθειας των εμπόρων χονδρικής και λιανικής πώλησης καπνικών προϊόντων, ήταν σταθερό. Μετά από διαπραγματεύσεις με τους εμπλεκόμενους φορείς, είχε καθοριστεί σε 39,61% επί της προ φόρου τιμής. Από το 39,6%, το 31,3% αποτελούσε το περιθώριο κέρδους των λιανοπωλητών και το 8,3% το περιθώριο κέρδους των πωλητών χονδρικής. Μετά τις απανωτές αυξήσεις του ειδικού φόρου κατανάλωσης, οι καπνοβιομηχανίες απορρόφησαν αυτές τις αυξήσεις, χωρίς να υπάρξει καμία μετακύληση στους καταναλωτές. Δεν αύξησαν τις τιμές, για λόγους ανταγωνισμού και για να μην μειώσουν τα δικά τους μερίδια. Αυτό είχε ως συνέπεια να περιοριστούν σημαντικά τα περιθώρια κέρδους των λιανοπωλητών.
Με τον καθορισμό κατώτατου ποσοστού προμήθειας, επιδιώκεται να αποκατασταθούν τα περιθώρια κέρδους χονδρικής και λιανικής, στο ίδιο επίπεδο που ίσχυε πριν τις αυξήσεις, δηλαδή στο επίπεδο που βρίσκονταν στις 31/12/ 2009, όταν υπήρχε αυτή η ισορροπία. Τονίζω πως αυτή η ισορροπία υπήρχε πολλά χρόνια πριν, από το 1992 – 1993 με άλλα, βέβαια, ποσοστά, όχι με τη σημερινή κατανομή. Ηταν μία ισορροπία που είχε κατακτήσει η αγορά, την οποία δεν διαταράξαμε εμείς. Εμείς αναγκαστήκαμε να πάμε στις αυξήσεις του ειδικού φόρου κατανάλωσης, λόγω της έκτακτης κατάστασης στην οποία βρεθήκαμε. Αναγνωρίσαμε το πρόβλημα, ότι ο ειδικός φόρος κατανάλωσης ήταν πολύ υψηλός και κάναμε μία γενναία κίνηση, την οποία δεν κάναμε για άλλες περιπτώσεις, μειώνοντας τον ειδικό φόρο κατανάλωσης κατά 2 εκατοστιαίες μονάδες από 67% στο 65% Περιμένουμε, τρεις μήνες από τότε που κάναμε αυτή τη συμφωνία, να υπάρξει μία συμφωνία μεταξύ όλων των εμπλεκομένων, δηλαδή των καπνοβιομηχανιών, των χονδρεμπόρων και των λιανοπωλητών, για την αποκατάσταση του status, που υπήρχε στις 31/12/2009. Δυστυχώς, τίποτα δεν έγινε και αυτοί που πλήρωναν την όλη κατάσταση ήταν οι 100 χιλιάδες περιπτερούχοι, οι οποίοι βρέθηκαν σε πολύ άσχημη κατάσταση, έκλεισαν χιλιάδες περίπτερα σε όλη την Ελλάδα.
Ρωτήθηκα γιατί δεν περιορίζω το περιθώριο κέρδους στις καπνοβιομηχανίες. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω. Η λιανική τιμή που σχετίζεται με το περιθώριο κέρδους των καπνοβιομηχανιών, καθορίζεται από τους ίδιους και από τους εισαγωγείς. Εμείς δεν μπορούμε να παρέμβουμε σε αυτό το επίπεδο. Αυτό να είναι καθαρό. Αν, λοιπόν, ζητάτε να αλλάξουμε αυτή τη ρύθμιση που κάνουμε για να εξασφαλίσουμε, στοιχειωδώς, αυτούς τους ανθρώπους, πείτε μας να ανακαλέσουμε τη διάταξη. Θα έχετε, όμως, την ευθύνη απέναντί τους. Η Κυβέρνηση δεν θέλει να τους αφήσει απροστάτευτους. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, παρά να προσδιορίσουμε αυτό το οποίο ίσχυε. Και αυτό κάνουμε.
Αλλωστε, δεν αιφνιδιάσαμε κανένα. Προσωπικά, συμμετείχα σε δεκάδες συσκέψεις. Τους κάλεσα πολλές φορές στο γραφείο μου και τους είδα, κατ ιδίαν και όλους μαζί. Εξετέθησαν οι λόγοι από την κάθε πλευρά. Τους είχα ενημερώσει ότι, εάν δεν κατέληγαν σε μια συμφωνία μεταξύ τους, στα επίπεδα αποκατάστασης του status του 2009, θα πηγαίναμε σε μία τέτοια νομοθετική ρύθμιση και είχαμε δεσμευτεί, ο Υπουργός και εγώ, για αυτή τη ρύθμιση, στην Ολομέλεια του Σώματος. Αυτό, λοιπόν, κάνουμε. Να σας θυμίσω, κ. Βρούτση, ότι και από τη Νέας Δημοκρατίας, υπήρξε επίκαιρη Επερώτηση στην οποία ελεγχόμουν, προσωπικά, από το κόμμα σας. Εχω και θα καταθέσω στη Βουλή, τις δεκάδες Ερωτήσεις για το θέμα αυτό, από όλα τα πολιτικά κόμματα, που μου ζητούσαν ακριβώς αυτό που σας είπα. Δεν μπορούμε να μειώσουμε άλλο τον φόρο. Τους αυξήσαμε τα περιθώρια. Κάποιοι μπήκαν σε αυτή τη λογική και δεν δημιουργούν προβλήματα. Κάποιοι άλλοι, όμως, όχι. Έπρεπε να υπάρξει αυτό το μέτρο, ως μέτρο στοιχειώδους κατοχύρωσης εκατό χιλιάδων οικογενειών σε όλη την Ελλάδα.
Σχετικά με το άρθρο 41, παρ.1. Πρόκειται για την προαιρετική δημόσια πρόταση, όπου αντί να δοθούν υποχρεωτικά ως αντάλλαγμα μετρητά, να επιτρέπεται να δοθούν κινητές αξίες, δηλαδή άλλες μετοχές ή τίτλοι. Εάν θέλουν οι αποδέκτες το δέχονται, ή το απορρίπτουν, αν δεν θέλουν.
Σχετικά με το θέμα της Ο.Κ.Ε, για το οποίο ρωτήθηκα. Κατ αρχήν, να σας πω ότι η Ο.Κ.Ε. έχει στείλει τις παρατηρήσεις της και νομίζω ότι μοιράστηκαν σε όλους. Με το νομοσχέδιο γίνεται μία μεγάλη τομή στη λειτουργία της Ο.Κ.Ε, που αναβαθμίζει τη λειτουργία του κοινωνικού διαλόγου. Θεσπίζεται το Συμβούλιο των Προέδρων όλων των κοινωνικών εταίρων που συμμετέχουν στην Ο.Κ.Ε.. Βέβαια, η Ολομέλεια - να το ξεκαθαρίσω αυτό-, εξακολουθεί να είναι το κυρίαρχο όργανο της Ο.Κ.Ε.
Με το Συμβούλιο αυτό, δίνεται, πλέον, η δυνατότητα να χαράσσεται η στρατηγική της Ο.Κ.Ε., με τη συμμετοχή όλων των Προέδρων της, η οποία επιβεβαιώνεται από την Ολομέλεια, που είναι το κυρίαρχο όργανο. Στη σύνθεση συμμετέχουν τρεις συγκεκριμένες ομάδες. Η ομάδα των εργοδοτών, η ομάδα των εργαζομένων και μία τρίτη ομάδα από άλλα επαγγέλματα. Αυξήθηκε ο αριθμός των μονάδων. Εχει είκοσι,πλέον, η κάθε ομάδα. Έχουμε νέες συμμετοχές. Στην πρώτη ομάδα συμμετέχει πλέον ο ΣΕΤΕ, που εκπροσωπεί το σύνολο των τουριστικών επιχειρήσεων της χώρας. Μπήκαν οι εκπρόσωποι των οικοδομικών εργασιών, της Ε.Ε.Δ. και των κατασκευών. Στην τρίτη ομάδα μπήκε για πρώτη φορά -και νομίζω ήταν πολύ σωστό-, η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων Ελλάδας, με τον Πρόεδρό της και αυξήθηκαν, αντίστοιχα, οι εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Αυτά για το θέμα της σύνθεσης. Βέβαια, υπάρχουν και άλλες αλλαγές, που είναι πολύ θετικές.
Επειδή ακούστηκαν αιτιάσεις για τη μείωση της συμμετοχής της Αυτοδιοίκησης, σημειώνω πως ναι μεν τα μέλη της ΚΕΔΚΕ από τρία μειώθηκαν σε δύο, όμως αυξήθηκε συνολικά κατά ένα ο αριθμός των μελών της Αυτοδιοίκησης, γιατί πλέον συμμετέχει και ο νέος θεσμός των Περιφερειών, με δύο εκπροσώπους. Συνεπώς, εκεί που είχαμε τρεις εκπροσώπους από την ΚΕΔΚΕ, τώρα έχουμε συνολικά τέσσερις εκπροσώπους της Αυτοδιοίκησης. Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο άρθρο, το άρθρο 41, θα βοηθήσει, όπως προείπα, στην αναβάθμιση ενός απαραίτητου, σήμερα, κοινωνικού διαλόγου, με υπεύθυνες και τεκμηριωμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στη χώρα μας.
Για τα υπόλοιπα ζητήματα, που έχουν τεθεί. Σε ό,τι αφορά στις ρυθμίσεις για τα μετοχικά ταμεία. Δεν είναι δικές μας ρυθμίσεις, είναι, όπως γνωρίζετε, ρυθμίσεις του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Θέλω, όμως, ενημερωτικά να απαντήσω στα ερωτήματα που τέθηκαν. Για την προσαρμογή του ποσοστού του μεταβιβάσιμου μερίσματος θανόντος μερισματούχου στα ισχύοντα για τη μεταβίβαση της κύριας σύνταξης, να σας ενημερώσω, κατ αρχήν, πως αποτελεί ένα πάγιο αίτημα και του Μετοχικού Ταμείου της Αεροπορίας και του Μετοχικού Ταμείου Ναυτικού. Προτάθηκε ομόφωνα από τα διοικητικά συμβούλια των συγκεκριμένων Ταμείων και από τα οικεία Επιτελεία.
Η ακολουθούμενη, μέχρι τώρα, πρακτική των εν λόγω ταμείων, να μεταβιβάζεται στη χηρεύουσα οικογένεια το 100% του μερίσματος, δεν απαντάται σε κανένα επικουρικό ταμείο του Δημοσίου και έρχεται σε αντίθεση με τον τρόπο μεταβίβασης της κύριας σύνταξης του Δημοσίου, το οποίο μεταβιβάζει ποσοστά της σύνταξης, ανάλογα με την ύπαρξη τέκνων. Με τη ρύθμιση που γίνεται, εναρμονίζεται η παροχή του μερίσματος των εν λόγω Ταμείων, με αυτά που εκάστοτε ισχύουν για τη μεταβίβαση σύνταξης του Δημοσίου.
Ποτέ μέχρι τώρα, το Ελληνικό Δημόσιο δεν αντιμετώπισε τους στρατιωτικούς διαφορετικά από τους υπόλοιπους συνταξιούχους του, ως προς τη μεταβίβαση της κύριας σύνταξης. Η κύρια σύνταξη των στρατιωτικών, μεταβιβάζεται στην χηρεύουσα οικογένεια σε ποσοστό, όχι στο 100%, όπως εν συμβαίνει εδώ. Από τη μέχρι τώρα πολιτική σ αυτό το θέμα, η επιβάρυνση των ταμείων είναι σημαντική. Τα μερίσματα στις χηρεύουσες οικογένειες ανέρχονται σε 17 εκατομμύρια ευρώ. Με την προτεινόμενη ρύθμιση, το καταβαλλόμενο ποσό θα ανέρχεται στα 12 εκατομμύρια ευρώ περίπου.
Οι ρυθμίσεις αυτές, - το ξεκαθαρίζω, διότι έχουν δημιουργηθεί παρανοήσεις-, δεν θίγουν καμία από τις θεσμοθετημένες παροχές στις οικογένειες όσων αποβιώνουν από αυξημένο κίνδυνο κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας. Στους αποβιώσαντες λόγω αυξημένου κινδύνου απονέμεται ο ανώτατος προβλεπόμενος βαθμός, μέχρι αυτόν του αντιστρατήγου και τα Μετοχικά Ταμεία καταβάλλουν το μέρισμα του βαθμού αυτού, υπολογιζόμενο σε πλήρη 35ετία. Επίσης, για τα παραπάνω καταβάλλονται από τους ειδικούς λογαριασμούς των Μετοχικών Ταμείων, στις χηρεύουσες οικογένειες, τα εξής βοηθήματα: Στους ιπταμένους, πρώτον, 71.029 ευρώ, στην χήρα και σε κάθε ένα παιδί μέχρι 25 ετών χωριστά. Στα πληρώματα αεροσκαφών, αλεξιπτωτιστές, βατραχανθρώπους κ.λπ., 39.460 ευρώ για την χήρα και κάθε ένα παιδί χωριστά. Για τους λοιπούς στρατιωτικούς, εφάπαξ ποσό από 8.321 ευρώ μέχρι 18.994 ευρώ, αναλόγως του βαθμού και του διατεταγμένου ή μη της υπηρεσίας. Στα παιδιά των ανωτέρω, τα Μετοχικά Ταμεία καταβάλλουν επίσημο βοήθημα μέχρι του 25ου έτους, ποσού 1.016 ευρώ ή 2.032 ευρώ για θανόντες, λόγω αυξημένου κινδύνου. Ξεκαθαρίζω, λοιπόν, σε σχέση με αυτά που ήδη ανέφερα, πως από τις ρυθμίσεις του άρθρου 43, του υπό συζήτησιν νομοσχεδίου, δεν θίγεται απολύτως καμία από τις παραπάνω παροχές. Ίσως στην Ολομέλεια, με την παρουσία και του αρμόδιου Υπουργού, μπορείτε να έχετε μεγαλύτερη ενημέρωση.
Συνεχίζω με δύο ζητήματα, που απέμειναν τελευταία. Εχει απαντήσει και στα δύο ο Υπουργός, να ξεκαθαρίσω όμως ορισμένα πράγματα, επειδή τέθηκαν -πιστεύω καλόπιστα- από τους περισσότερους κάποια ζητήματα, προβληματισμοί και αντιρρήσεις για τα θέματα αυτά.
Οπως είπαν αρκετοί προλαλήσαντες συνάδελφοι, το θέμα της Ισραηλιτικής Κοινότητας, δεν έχει μόνο νομικές διαστάσεις. Είναι ένα κατ εξοχή ηθικό θέμα, θέμα ηθικής δικαίωσης των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης για τις ζημιές που υπέστησαν από τους ναζί το 1943. Είναι μια υπόθεση που εκκρεμεί στα δικαστήρια από το 1961. Ετέθη ερώτημα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, το οποίο θεωρεί, με την 1915/2010 απόφασή του, πως το ζήτημα αυτό δεν είναι νομικό. Λέει ότι άπτεται της γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής, στην ουσία μας ζητά να δώσουμε πολιτική, όχι νομική λύση. Αυτό είναι το πρώτο -και εμείς, με αυτό που κάνουμε σήμερα, δεν μπορούμε να είμαστε απέναντι στην απόφαση που πήρε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ορθώς, λοιπόν, ρυθμίζεται νομοθετικά το ζήτημα. Δεύτερον-και αυτό είναι κρίσιμο- οι διάδικοι συμφωνούν στη λύση που προτείνεται με το νομοσχέδιο. Δεν τίθεται θέμα νομοθετικής παρέμβασης στη Δικαιοσύνη, από τη στιγμή που υπάρχει η συμφωνία όλων των διαδίκων. Αυτό που κάνουμε, είναι η κύρωση μιας συμφωνίας -και θα εξηγήσω τι εννοώ.
Η συμφωνία αυτή δεν έγινε «στο πόδι», αποτελεί προϊόν μιας διαδικασίας που ξεκίνησε από τις 4/7/2006. Υπήρξε, τότε, συνομολόγηση ενός Μνημονίου μεταξύ της τότε πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Οικονομικών και της Ισραηλιτικής Κοινότητας. Συνεστήθη μια Επιτροπή, στην οποία το κράτος είχε την πλειοψηφία. Ο πρόεδρός της προήρχετο από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, με μέλη τον προϊστάμενο της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου, έναν μηχανικό και έναν αρχιτέκτονα της Κτηματικής Υπηρεσίας, έναν δικηγόρο και τον Πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας. Αυτή, λοιπόν, η Επιτροπή, εξέτασε την Έκθεση Πραγματογνωμοσύνης και την έκθεση των τεχνικών συμβούλων και κατέληξε να προτείνει, από τα πέντε ακίνητα που διεκδικούσε η Ισραηλινή κοινότητα με την προσφυγή της του 1961, να δοθεί αποζημίωση για το ένα μόνο από αυτά, το οποίο εκτιμάται στο ποσό των 9.900.000 ευρώ. Η πρόταση, η οποία γίνεται με αυτό το νομοσχέδιο, είναι το ποσό στο οποίο κατέληξε η Επιτροπή μετά από τρία έτη - αφού είδε όλα τα πραγματικά δεδομένα και εξετίμησε συνολικότερα τις καταστάσεις- να δοθεί με δύο ομόλογα, ένα πενταετούς και ένα δεκαετούς διάρκειας. Αυτή είναι, λοιπόν, η υπόθεση και η απάντηση στο ζήτημα αυτό. Συνάδελφε, για πρώτη φορά υπάρχει στην Αιτιολογική Εκθεση τόσο εκτενής αναφορά, μπορείτε να δείτε και τους φακέλους, είναι στη διάθεσή σας. Διαβάστε, είναι 3,5 σελίδες στην Αιτιολογική Έκθεση. Για πρώτη φορά δώσαμε τόσες λεπτομέρειες, γιατί δεν θέλαμε να υπάρξει κανενός είδους παρεξήγηση.
Για το θέμα του Μεγάρου Μουσικής. Αγαπητοί συνάδελφοι, πρόκειται για έναν πολιτιστικό οργανισμό, ο οποίος συνδιοικείται από το Δημόσιο. Το 50% των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Μεγάρου Μουσικής είναι εκπρόσωποι του ελληνικού Δημοσίου, χρέος των οποίων είναι να ελέγχουν τη λειτουργία του. Οπως ήδη πολλοί συνάδελφοι τόνισαν, όπως και ο Υπουργός τόνισε χθές, το Μέγαρο Μουσικής, στα 20 χρόνια λειτουργίας του, τα οποία γιορτάζουμε σήμερα, έχει προσφέρει μεγάλες και σημαντικές υπηρεσίες στον πολιτισμό, ένα σημαντικό βήμα σε έλληνες και ξένους καλλιτέχνες και δημιουργούς. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και άλλοι φορείς που παράγουν πολιτισμό, αποτελεί έναν καθοριστικό παράγοντα στην πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου, έχει προσφέρει πολύ μεγάλες υπηρεσίες, έχει ανυψώσει το πολιτιστικό κύρος και τον πολιτισμό της Ελλάδος, όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό. Κατά τη γνώμη μου, το Μέγαρο Μουσικής ανήκει πρώτιστα στον ελληνικό λαό, στον οποίο απευθύνεται το πολιτιστικό έργο που παράγει, και σε κανέναν άλλο.
Το ερώτημα είναι, από κει και πέρα, γιατί προβαίνουμε σε αυτή την ρύθμιση.
Το πρώτο, λοιπόν, είναι πως το Δημόσιο έχει εγγυηθεί την αποπληρωμή του δανείου από το 2006, με απόφαση της τότε Κυβέρνησης. Το δεύτερο είναι ότι από πέρυσι, στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων που πήραμε, μειώσαμε την επιχορήγηση του Μεγάρου στο 50%,- όπως γνωρίζετε το Μέγαρο Μουσικής επιχορηγείται από το Ελληνικό Δημόσιο. Δεν ξέρω ακριβώς το ποσό, το αποτέλεσμα είναι όμως ότι το Μέγαρο αδυνατεί να εξυπηρετήσει από τα δικά του έσοδα τα δάνεια που έχει πάρει. Ακόμα και αν δεν κάναμε νομοθετική ρύθμιση, το Δημόσιο πάλι θα ήταν υποχρεωμένο να καλύψει τις δανειακές υποχρεώσεις του Μεγάρου, αφού έχει εγγυηθεί την αποπληρωμή του. Το ερώτημα που ετέθη είναι τι θα συνέβαινε σε μια τέτοια διαδικασία, εαν δεν κάναμε τη συγκεκριμένη νομοθετική παρέμβαση και αφήναμε το Δημόσιο να πληρώσει το συγκεκριμένο δάνειο, ως εγγυητής του. Τότε, με βάση την κείμενη νομοθεσία, το Δημόσιο θα υποκαταστήσει την Εθνική Τράπεζα και θα πρέπει να βεβαιώσει το δάνειο της Εθνικής Τράπεζας, ως δική του απαίτηση έναντι του Μεγάρου Μουσικής. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως το Μέγαρο Μουσικής δεν θα μπορεί, πλέον, να λάβει πιστοποιητικό φορολογικής ενημερότητας, από τη στιγμή που θα είναι μια «φαλιρισμένη κατάσταση» και το Δημόσιο, ως εγγυητής, αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις του έναντι της Εθνικής Τράπεζας. Οι συναλλαγές του αυτόματα θα παγώσουν και θα σταματήσει η λειτουργία του.
Επομένως, το ερώτημα είναι τι θέλουμε; Θέλουμε να πάμε σε αυτή τη διαδικασία, στο πλαίσιο της οποίας ουσιαστικά θα κλείσει το Μέγαρο Μουσικής και εμείς ως Δημόσιο θα πληρώνουμε τις εγγυήσεις των 95 εκατομμυρίων ευρώ, ή να αναλάβουμε από τώρα αυτές τις υποχρεώσεις και να αποφύγουμε το ρεζίλεμα της χώρας; Αυτό είναι ένα ερώτημα που απευθύνεται σε όλους εσάς, κύριοι συνάδελφοι. Καλείστε να τοποθετηθείτε ευθέως, με τη στάση και την ψήφο σας, όπου και όταν έρθει η ώρα. Εμείς, τηρώντας μια στάση ευθύνης απέναντι στη χώρα, απέναντι στην πολιτιστική προσφορά στον τόπο, λέμε πως δεν πρέπει να πάμε σε μια τέτοια λογική. |
