Αρ. πρωτ. Βουλής:31
Ημ. Κατάθεσης: 24-01-2008

ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ

Θέμα: «Υπονόμευση της εργασίας και της ασφάλισης των γυναικών από την κυβερνητική πολιτική»

Η θέση των γυναικών στην ελληνική αγορά εργασίας συνεχίζει να υπολείπεται κατά πολύ αυτής των ανδρών. Η θεσμική εξίσωση των δύο φύλων με τις μεγάλες ανατροπές όπως αυτές στο οικογενειακό δίκαιο τη δεκαετία του /80, ή στη συνταγματική αναθεώρηση του 2001, αλλά και η θεαματική αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είχαν ανάλογα θεαματικά αποτελέσματα στην απασχόληση. Η συνολική απασχόληση γυναικών στην Ελλάδα (47,4%) έμεινε το 2006 στην τρίτη χειρότερη θέση της Ευρώπης και πολύ κάτω του μέσου όρου των 27 χωρών. Ο ευρωπαϊκός στόχος για γυναικεία απασχόληση ύψους 60% έχει γίνει για την Ελλάδα μακρινό όνειρο. Η ανεργία των γυναικών είναι σταθερά υψηλή (12,2%, γ? τρίμηνο 2007) και δυσανάλογα μεγαλύτερη από των ανδρών. Στις νέες γυναίκες φτάνει το ιλιγγιώδες 23,4%. Δηλαδή, σχεδόν μία στις τέσσερις νέες γυναίκες είναι άνεργη.

Το πρόβλημα αυτό αντί να περιοριστεί, υπακούοντας στα παχιά λόγια που εκστομίζουν κάθε τόσο επί τέσσερα χρόνια τα κυβερνητικά χείλη, οξύνθηκε, ενώ ορατός είναι πλέον ο κίνδυνος δραστικού περιορισμού των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γυναικών.

Παρά τη δραματική εικόνα η κυβέρνηση της ΝΔ, απτόητη, συνεχίζει μετά από 4 χρόνια να μην αναλαμβάνει καμία σοβαρή πρωτοβουλία θετικών δράσεων για τη στήριξη των γυναικών και να μην έχει σχέδιο για την αντιμετώπιση των φλεγόντων για τις γυναίκες ζητημάτων. Δεν εφαρμόζει καν το ν.3227/2004 που παρέλαβε από το ΠΑΣΟΚ για την ενθάρρυνση της απασχόλησης των γυναικών και τη μείωση της ανεργίας των μητέρων, αν και τον έχει συμπεριλάβει πολλές φορές στις δημόσιες δεσμεύσεις της. Αντί αυτού και οποιασδήποτε άλλης σοβαρής στάσης, έχει μετατρέψει τα προγράμματα STAGE σε μαγαζιά ελπίδας για τους άνεργους και φτηνού εργατικού δυναμικού για το Δημόσιο ενώ κατά καιρούς «σβήνει» την ανεργία διαγράφοντας ανέργους με διάφορα προσχήματα.

Ακόμα χειρότερη είναι η στάση της στο ζήτημα της ασφάλισης των γυναικών. Η αλλοπρόσαλλη τακτική της «κρυφής» ατζέντας κατά την οποία άλλα αφήνει να εννοηθούν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, άλλα δηλώνει επισήμως και άλλα δια μέσου «σοφών» και «λαγών», έχει δημιουργήσει πανικό στους μεγαλύτερους εργαζόμενους, ιδίως στις γυναίκες, που σπεύδουν να συνταξιοδοτηθούν χάνοντας πολύτιμους πόρους επιβίωσης. Ταυτόχρονα ωθεί σε αδιέξοδο τις νεότερες γυναίκες στις οποίες ανακοινώνει ότι θα υποχρεωθούν να «πληρώσουν» για τα ελλείμματα και τις απώλειες του ασφαλιστικού μιας αδρανούς κυβέρνησης, με επαχθείς όρους συνταξιοδότησης τη στιγμή που βιώνουν την καθημερινή υποβάθμιση των όρων και των ευκαιριών εργασίας τους.

Το ΠΑΣΟΚ με το νόμο 3029/2002 διεύρυνε το θεσμικό πλαίσιο προστασίας της μητρότητας δίνοντας σε όσες ασφαλισμένες γίνουν μητέρες την επιλογή-κίνητρο για αναγνώριση πλασματικού χρόνου σύνταξης από 1 έως 4,5 έτη, χωρίς οποιαδήποτε συρρίκνωση άλλων κεκτημένων δικαιωμάτων τους. Με εντελώς διαφορετικό πνεύμα ο απελθών Υπουργός Απασχόλησης, σε μια κίνηση υποτιθέμενης γενναιοδωρίας, αποφάσισε να χαρίσει στις εργαζόμενες μητέρες 6 επιπλέον μήνες πλασματικού χρόνου ασφάλισης αφαιρώντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα πρόωρης συνταξιοδότησης για τις μητέρες ανηλίκων τέκνων με τη λογική ότι οι έφηβοι... δεν χρειάζονται τόσο τις μητέρες τους!!!!. Αγνοεί προφανώς η κυβέρνηση την πραγματικότητα χιλιάδων εργαζόμενων γυναικών που έχουν διπλή εργασία, στη δουλειά και στο σπίτι.

Και προφανώς το αγνοεί διότι ανύπαρκτο είναι και το σχέδιο πολιτικής για την εξισορρόπηση της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή. Αποδεδειγμένα, στις καλά οργανωμένες οικονομίες και ισχυρά κοινωνικά κράτη τα υψηλά ποσοστά απασχόλησης είναι άρρηκτα δεμένα με τις πολλαπλές και επαρκείς υπηρεσίες φροντίδας του παιδιού και με την υψηλή γεννητικότητα. Στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, η χαμηλή συμμετοχή των γυναικών στην ελληνική αγορά εργασίας συνδυάζεται με δείκτες προσχολικής φροντίδας και εκπαίδευσης που συγκαταλέγονται στους χαμηλότερους της Ε.Ε 15 και του ΟΟΣΑ. Ούτε μία πρωτοβουλία δεν έχει ληφθεί από την κυβέρνηση για το πολύ σοβαρό αυτό ζήτημα που είναι σημαντικότατος παράγοντας αύξησης της γυναικείας απασχόλησης, βελτίωσης των δημογραφικών δεικτών και καταπολέμησης της φτώχειας.

Οι υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας για το παιδί (βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και παιδιών με αναπηρίες) που ιδρύθηκαν και εντάχθηκαν στο ΓΚΠΣ με πρωτοβουλία των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ υπολειτουργούν ενώ στο διάστημα της τελευταίας τριετίας απειλήθηκαν πολλές φορές με κλείσιμο. Το οικονομικό και διοικητικό καθεστώς τους ακόμα δεν έχει διασφαλιστεί. Έτσι, παρά τη συνταγματική δέσμευση για λήψη ειδικών θετικών μέτρων για την υποστήριξη της ισότητας των δύο φύλων, η στάση της κυβέρνησης προδίδει ότι μένει συντηρητικά προσκολλημένη στον παραδοσιακό διπλό ρόλο νοικοκυράς-εργαζόμενης που θέλει τη γυναίκα υποζύγιο η οποία φέρει αποκλειστικά τις συχνά αλληλοσυγκρουόμενες ευθύνες της συμμετοχής στην οικονομική ζωή και της φροντίδας των μελών της οικογένειας.

Στο νέο περιβάλλον οικονομικής ύφεσης, απορρύθμισης και ολομέτωπης επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, που εξαπολύει η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε καμιά βελτίωση της θέσης των γυναικών. Οι κατακτήσεις των γυναικών δείχνουν να υποχωρούν η μία μετά την άλλη. Η πολιτική της ΝΔ κινείται ολοταχώς προς την αποξήλωση των δικαιωμάτων των γυναικών στον εργασιακό στίβο και το ασφαλιστικό σύστημα. Όλη η μεταπολεμική δυναμική της γυναικείας παρουσίας στην οικονομία και στην ανάπτυξη αναχαιτίζεται. Τη στιγμή που οι γυναίκες διεκδικούν στόχους όπως η ίση αμοιβή και η εξισορρόπησης της οικογενειακής και της επαγγελματικής ζωής, βλέπουμε να θεσμοθετείται η διευθέτηση του χρόνου εργασίας με διευθυντικό δικαίωμα, να μαίνεται η παραβίαση των νόμων προστασίας της μητρότητας και να αντιμετωπίζονται ως εφεδρεία του εργατικού δυναμικού.

Για τους λόγους αυτούς,

ΕΠΕΡΩΤΑΣΤΕ:

Για την απουσία αποτελεσματικής πολιτικής αντιμετώπισης της χαμηλής συμμετοχής των γυναικών στην απασχόληση και μέτρων πάταξης του σκληρού πυρήνα της ανεργίας στον οποίο βρίσκονται οι γυναίκες, ιδίως οι νεότερες.

Για τη συστηματική υπονόμευση του ασφαλιστικού συστήματος και τη μετατροπή του σε ενδεχόμενη απειλή στη συνείδηση των ασφαλισμένων και ιδίως για την επιδιωκόμενη υπονόμευση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γυναικών.

Για την πλήρη αδράνεια στην προώθηση πολιτικών εξισορρόπησης της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή που θα διευκολύνουν την επανένταξη των γυναικών στην εργασία μετά τη γέννηση του παιδιού, θα στηρίξουν την οικογένεια να αναθρέψει τα παιδιά χωρίς να ανατρέπεται ο προγραμματισμός της, θα επιτρέψει στους μόνους γονείς να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που αντιμετωπίζουν.

ΟΙ ΕΠΕΡΩΤΩΝΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΗ

ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΛΙΖΑ

ΧΑΪΔΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΝΙΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ ΜΙΛΕΝΑ

ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ ΧΡΥΣΑ

ΒΕΡΡΑΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ

ΓΙΑΝΝΑΚΑ ΣΟΦΙΑ

ΓΚΕΡΕΚΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

ΔΑΜΑΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ

ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ

ΔΡΑΓΩΝΑ ΘΑΛΕΙΑ

ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΠΕΤΡΟΣ

ΖΗΣΗ ΡΟΔΟΥΛΑ

ΚΑΪΛΗ ΕΥΔΟΞΙΑ

ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ ΗΛΙΑΣ

ΚΑΤΡΙΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΚΑΤΣΕΛΗ ΛΟΥΚΑ

ΚΟΥΣΕΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΛΑΜΠΙΡΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΜΑΝΤΑΤΖΗ ΤΣΕΤΙΝ

ΜΕΡΕΝΤΙΤΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ

ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΝΑΣΙΩΚΑΣ ΕΚΤΟΡΑΣ

ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΒΑΣΩ

ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

ΠΕΡΛΕΠΕ – ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΡΑΠΤΗ ΣΥΛΒΑΝΑ

ΣΑΚΟΡΑΦΑ ΣΟΦΙΑ

ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ

ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΣΚΟΥΛΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΣΚΡΑΦΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ

ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΤΖΑΚΡΗ ΘΕΟΔΩΡΑ

ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΤΣΙΟΚΑΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ

ΤΣΟΥΡΗ ΕΛΠΙΔΑ

ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ