| ΘΕΜΑ | [Ομιλία] «Νεα Μεσσηνια – Κοινωνικη Οικονομια» |
| ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ | 28/1/2008 |
Επιτρέψτε μου να παρακάμψω τις συνήθεις εισαγωγές και να ξεκινήσω τη δική μου συμβολή στο σημερινό μας διάλογο με ένα πρόβλημα που όλοι το βλέπουμε, πια, ορισμένοι όμως και κυρίως η Κυβέρνηση- προτιμούν να το κρύβουν σαν σκελετό στην ντουλάπα:
Στο σύνολο του πληθυσμού, το 21% των Ελλήνων ζουν στα όρια της φτώχειας, (αναθ. στοιχεια του 2008), χωρίς καμιά βελτίωση σε σχέση με τα στοιχεία της τελευταίας πενταετίας. Ετσι, εξακολουθούμε να έχουμε το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην ΕΕ, μετά τη Λετονία, έναντι κοινοτικού μέσου όρου 16% .
Το χειρότερο –και αυτό που πρέπει όλους να μας βάλει σε σκέψεις, μιας και διεκδικούμε μια νέα κοινωνική οικονομία- είναι πως το ελληνικό κοινωνικό κράτος, παίζει μηδαμινό ρόλο στην καταπολέμηση της φτώχειας, αφού οι κοινωνικές παροχές μειώνουν το ποσοστό φτώχειας μόνο κατά 9% στο σύνολο του πληθυσμού και κατά 8% όσον αφορά τα παιδιά ηλικίας 0-17 ετών.
‘Εχουμε, λοιπόν, σήμερα τις χειρότερες επιδόσεις στην Ε.Ε., όταν ο μέσος κοινοτικός όρος των επιπτώσεων των κοινωνικών παροχών στη μείωση του ποσοστού φτώχειας είναι 38% για το σύνολο του πληθυσμού και 42% για τα παιδιά.
Ο δικός μας νομός, ο Νομός Μεσσηνίας, είναι 48ος στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ (με 10.512 ευρώ ετησίως) ανάμεσα στους 52 νομούς της χώρας.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, που βρισκόμαστε και πόσο σοβαρές αναπτυξιακές και κοινωνικές προκλήσεις έχουμε μπροστά μας.
Τις οικονομικά και κοινωνικά ευάλωτες κατηγορίες συμπολιτών μας τις ξέρουμε: είναι οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι-ες των 400-700 ευρώ, οι χαμηλοσυνταξιούχοι ΟΓΑ, ΤΕΒΕ, ΙΚΑ, οι αγρότες στις ορεινές και απομακρυσμένες περιοχές, οι μικροεπαγγελματίες της πόλης και της υπαίθρου, οι περιθωριοποιημένες κατηγορίες πληθυσμού, οι τσιγγάνοι, οι μετανάστες.
Ζούμε σε μια κοινωνία που κατά το μεγαλύτερο μέρος της ασφυκτιά και παραδέρνει μέσα σε μια πρωτοφανή ανασφάλεια και κρίση αξιών, αναζητώντας λύσεις σε συγκεκριμένα μικρά και μεγάλα προβλήματα, νέες αξίες, διαφάνεια , αξιοπιστία και προοπτική.
Σ’ αυτήν πρέπει να αποδείξουμε πως το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένα κουρασμένο και ξεπερασμένο προϊόν του κυβερνητισμού, των προσωπικών φιλοδοξιών και καπετανάτων, των μεγαλοστελεχών, των τηλεπαραθύρων και του καναπέ, αλλά ένα μαζικό και πολυεπίπεδο κίνημα ενεργών πολιτών, με σαφές και ξεκάθαρο πρόταγμα τις αξίες του σοσιαλισμού, της ανάπτυξης και της ευημερίας με κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Με δίκτυα και αποκεντρωμένες παρεμβάσεις κοινωνικής συμμετοχής και αλληλεγγύης, που θα ενισχύουν και θα συμπληρώνουν ένα σύγχρονο, αξιόπιστο και ισχυρό κοινωνικό κράτος.
‘Οχι στα λόγια και στη θεωρία, αλλά με ξεκάθαρες θέσεις και καθημερινές, ενεργές παρεμβάσεις στα συγκεκριμένα προβλήματα κάθε τόπου, κάθε γειτονιάς, κάθε τοπικής κοινωνίας.
Θέλουμε τα μέλη και οι φίλοι μας να είναι το υπόδειγμα του ευαισθητοποιημένου του ενεργού, του ενημερωμένου, του «ψαγμένου» πολίτη.
‘Οταν, λοιπόν, συζητάμε εδώ για μια Νέα Μεσσηνία, με διάχυση των κοινωνικών αγαθών σε όλους τους πολίτες, με δικαιοσύνη στη μοιρασιά της ανάπτυξης και για μια άλλη ποιότητα ανάπτυξης, το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι τι ξέρουμε και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να έχει ο τόπος μας το μερίδιο ανάπτυξης και την κοινωνική δυναμική που του αξίζει.
Για ποια ανάπτυξη, όμως, μιλάμε;
‘Οχι βέβαια για την ανάπτυξη στα πρότυπα του Χωροταξικού σχεδίου Τουρισμού που επεξεργάστηκε ο κ. Σουφλιάς, με μεγαθήρια στην άμμο και άναρχη τσιμεντοποίηση, με επενδύσεις τύπου Ακριτοχώρι και Μελιγαλά.
Ασφαλώς η ΠΟΤΑ θα ενισχύσει σημαντικά το τουριστικό δυναμικό του νομού και θα έχει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, ενισχύοντας σημαντικά την απασχόληση. Με θέσεις που πρέπει να καλυφθούν, στο μεγαλύτερο μέρος τους, από την τοπική αγορά εργασίας, παρέχοντας ευκαιρίες απασχόλησης και επιχειρηματικότητας στους νέους μας, ως αντίδοτο στην επαπειλούμενη εγκατάλειψη της υπαίθρου.
‘Ομως, για να δώσει αυτή η επένδυση τα αναμενόμενα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα, πρέπει να καλυφθεί το σοβαρό έλλειμμα της Μεσσηνίας σε υλικές και κοινωνικές υποδομές, πέρα από την αναγκαία ταχεία ολοκλήρωση των δύο μεγάλων οδικών δικτύων, της Ιόνιας Οδού και του Εθνικού δρόμου Τρίπολης – Καλαμάτας.
‘Εχουμε –και είναι γνωστό- σοβαρές ελλείψεις, στα εσωτερικά οδικά δίκτυα, σε χωροταξικά σχέδια και στα περιβαλλοντικά έργα στο σύνολο του νομού Μεσσηνίας, ελλείψεις στην αξιοποίηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας, ελλείψεις σε ευρυζωνικά δίκτυα, ελλείψεις στην αναγκαία αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου, αφού η Κυβέρνηση έχει ξεγράψει τον νότιο σιδηροδρομικό άξονα, τη σιδηροδρομική Ιόνια Οδό, που και μέσο φιλικό στο περιβάλλον είναι και θα συνέβαλε πολύ στην ανάπτυξη ενός σύγχρονου και αναγκαίου δικτύου συνδυασμένων μεταφορών στην Πελοπόννησο, όπως ισχύει στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. που προωθούν και αξιοποιούν το σύγχρονο σιδηρόδρομο.
Ζητούμενα παραμένουν η αναγκαία αναβάθμιση των υποδομών και των συνδέσεων του Αεροδρομίου Καλαμάτας, η ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων της Ιθώμης, της Πύλου, των λιμανιών και των κάστρων μας, η αναγκαία, κατά τη γνώμη μου, ίδρυση Ανώτατης Σχολής Διοίκησης τουριστικών επιχειρήσεων στο Νομό μας (στα πρότυπα των αντίστοιχων Σχολών της Ελβετίας), στο πλαίσιο του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, προκειμένου να μπορεί ο νομός να εφοδιάσει με στελέχη υψηλών προδιαγραφών τη συγκεκριμένη επένδυση και τις υπόλοιπες, τουριστικές επιχειρήσεις μας.
Αν λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε για μια νέα ανάπτυξη, μια νέα Μεσσηνία ενεργών πολιτών, που θα οραματισθεί και θα πλαισιώσει την κοινωνική οικονομία στον τόπο μας, μάλλον θα πρέπει να τα δούμε όλα από την αρχή.
Πρέπει να οραματισθούμε τη Μεσσηνία και γενικότερα την Πελοπόννησο του 2050, αυτή που μπορούμε και θέλουμε να αφήσουμε στα παιδιά μας.
Σας προτείνω να κινηθούμε στην εναλλακτική λογική που σηματοδότησε το Πρόγραμμα Ανασυγκρότησης των πυρόπληκτων περιοχών που πρότεινε προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ.
Θελήσαμε – και θέλουμε- να εισάγουμε ένα άλλο μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης,
• με απόλυτη προτεραιότητα στον καθορισμό και τη θεσμοθέτηση των χρήσεων γης και στην ολοκλήρωση του δασολογίου- κτηματολογίου,
• με ήπιες μορφές τουρισμού, με σύγχρονες, φιλικές στο περιβάλλον και συνδυασμένες υποδομές μεταφορών.
• με αναβαθμισμένες εκπαιδευτικές και κοινωνικές υποδομές, καινοτόμες και ποιοτικές αγροτικές δραστηριότητες, εναρμονισμένες με το περιβάλλον, την παράδοση, τον πολιτισμό μας.
• με διάχυση της ανάπτυξης, με επενδύσεις που να υπακούουν σε σαφείς κανόνες και προϋποθέσεις, που να στηρίζουν την ύπαιθρο και την εγχώρια απασχόληση, να αναδεικνύουν και να προωθούν τα προϊόντα, τις ομορφιές, τους παραδοσιακούς οικισμούς, το περιβάλλον μας.
Ας ξαναδούμε, φίλες και φίλοι, σημείο προς σημείο τα σημερινά δεδομένα και τα ζητούμενα.
Και εκεί να τοποθετηθούμε ξανά ως στελέχη, ως μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ, ως ενεργοί πολίτες των δικτύων και του εθελοντισμού, έχοντας κατά νου τέσσερα –τουλάχιστον- «κρατούμενα»:
Πρώτο: κάθε μέλος, στέλεχος, φίλος του ΠΑΣΟΚ είναι πολύτιμη πηγή πληροφόρησης, προτάσεων, γνώσεων, προσφοράς και συμμετοχής στα κοινά μέσα από το θεματικό του δίκτυο, στο δήμο, στον τόπο δουλειάς, στο πεδίο ενδιαφέροντός του. ‘Οταν δει ότι η ανιδιοτελής προσφορά και οι απόψεις του πιάνουν τόπο, όταν δει ότι δεν γίνεται απονευρωμένο και παθητικό όργανο προσωποπαγών επιδιώξεων και μηχανισμών, θα είναι ενεργός και πραγματικά παρών.
Δεύτερο: η ευαισθητοποίηση και η αναγκαία εθελοντική προσφορά του καθενός μας, σε συνεργασία με τις ΜΚΟ, με την Εκκλησία, τους φορείς, τις ομάδες πρωτοβουλίας, λ.χ. για τη φροντίδα όσων έχουν ανάγκη, τη δασοπροστασία, την ενημέρωση των αγροτών, την καταναλωτική συνείδηση, την οικολογική ευαισθητοποίηση κλπ. ασφαλώς εισφέρει στο χτίσιμο της κοινωνικής οικονομίας και στην προώθηση του εθελοντισμού. Δεν υποκαθιστά όμως τις υποχρεώσεις της Πολιτείας για ισχυρό, σύγχρονο και κατάλληλα αποκεντρωμένο κοινωνικό Κράτος, για επαρκείς και ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Κοινωνικής Μέριμνας, Πολιτικής προστασίας, Προστασίας του περιβάλλοντος.
Τρίτο: η εκδήλωση κοινωνικής ευαισθησίας και αλληλεγγύης από τις επιχειρήσεις του τόπου μας, είναι ευπρόσδεκτο και ουσιώδες συστατικό της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, όταν συμπληρώνει – και δεν υποκαθιστά- την τήρηση των νόμιμων και συμβατικών τους υποχρεώσεων απέναντι στους εργαζόμενους, την Πολιτεία και την τοπική κοινωνία. ‘Οταν δεν λειτουργεί ως αθέμιτο και υποκριτικό μέσο προβολής προς άγρα πελατών ή ως μέσο συμψηφισμού για ανομολόγητες επιβαρύνσεις στην πελατεία και στο περιβάλλον. ‘Οπως παντού, έτσι και στα θέματα υγιούς επιχειρηματικότητας και εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, οι καλοί –και διαφανείς–λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς φίλους!
Τέταρτο – και κλείνω με αυτό- η οριζόντια συνεργασία των οργανώσεων, των θεματικών δικτύων, των στελεχών μας στους Δήμους, στη Ν.Α.Μ, στον αγροτικό και συνεταιριστικό χώρο, στο οικολογικό και καταναλωτικό κίνημα, στους τόπους δουλειάς και στη Βουλή, πρέπει να είναι ανοικτή και προσιτή –και μέσα από το Διαδίκτυο- σε όλους, στηρίζοντας ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ, τους πολίτες και την κοινωνία στο Νομό μας.
Προλογίζοντας το σημερινό μας διάλογο, έδωσα, ελπίζω, αρκετά ερεθίσματα για τις δικές σας σκέψεις, πρωτοβουλίες και προτάσεις.
Το κεντρικό ζητούμενο είναι το χτίσιμο μιας νέας αξιοπιστίας και συλλογικότητας του ΠΑΣΟΚ και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου στη Μεσσηνία. Οι οργανώσεις και τα δίκτυά μας πρέπει να γίνουν μαζικά και ζωντανά κύτταρα προβληματισμού, ενημέρωσης και υποστήριξης των παρεμβάσεων του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, στη Ν.Α, στους Δήμους, στο Διαδίκτυο, παντού.
Για τη νέα Μεσσηνία που ονειρευόμαστε και που μας αξίζει.
Για μια ανάπτυξη με σαφές κοινωνικό πρόταγμα, με αξιοπιστία και δικαιοσύνη.
|
|
