Τοποθέτηση του βουλευτή Μεσσηνίας του ΠΑΣΟκ κ. Δημήτρη Κουσελά, κατά τη συζήτηση του Σχεδίου Νόμου «Επείγουσες ρυθμίσεις που αφορούν την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-215», στην Κοινή Συνεδρίαση των Επιτροπών Οικονομικών και Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, στις 12-1-2012.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα θέματα του υπό συζήτηση Σχεδίου Νόμου δεν μπορεί να εντάσσονται στην μονοσήμαντη λογική «ψηφίστε,  γιατί αύριο περνάμε εξετάσεις από την Τρόικα».

Πρέπει να εντάσσονται σε ένα ολοκληρωμένο  σχέδιο διαρθρωτικών και κοινωνικών παρεμβάσεων για την ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία.

Εγώ, λοιπόν, δεν σκέφτομαι μόνο ότι «αύριο περνάμε εξετάσεις από την Τρόικα», αλλά ότι καθημερινά δίνουμε  εξετάσεις στους Έλληνες πολίτες, στην κοινωνία και στις κατεπείγουσες ανάγκες που έχει η πραγματική οικονομία. Με αυτό το πνεύμα θέλω να τοποθετηθώ επί των ρυθμίσεων αυτού του Νομοσχέδιου.

Καταρχήν, οι λεγόμενες διαρθρωτικού χαρακτήρα ρυθμίσεις θα πρέπει να είχαν λυθεί «χθες». Ειδικά αυτές που αφορούν στη μηχανογράφηση, στον εξορθολογισμό των δημόσιων προμηθειών, στους πάσης φύσεως ελεγκτικούς μηχανισμούς, στη διαφάνεια των προσλήψεων στις ΔΕΚΟ και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στις συγχωνεύσεις φορέων, στα θέματα αξιοποίησης περιουσίας.

Θέλω όμως να κάνω κάποιες πολύ συγκεκριμένες παρατηρήσεις. Ξεκινώ από ένα θέμα το οποίο έθιξε και η κ. Κατσέλη.

Υπάρχουν μεγάλα θέματα που αφορούν στην είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών από φόρους. Συνολικά βλέπω ότι με τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου ενισχύεται το «καρότο» των ευνοικών ρυθμίσεων, που είναι ιδιαίτερα θετικές για όσους πραγματικά αδυνατούν να ανταποκριθούν, όχι όμως και το «μαστίγιο» για όσους συστηματικά «φεσώνουν» με μεγάλα ποσά το Δημόσιο, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και ολόκληρη την κοινωνία!

Δεν πρέπει, λοιπόν, να δοθεί η εντύπωση –και θέλω να το υπογραμμίσω αυτό- ότι οι κατά σύστημα ασυνεπείς μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου τελικά επιβραβεύονται με ευνοικές ρυθμίσεις και με εκπτώσεις στα πρόστιμα και στις προσαυξήσεις. Ούτε βέβαια πρέπει να παραμείνει το γνωστό «παράθυρο», που άνοιξε πριν από λίγους μήνες, συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 2011 με το Άρθρο 99, για το οποίο ήδη έχουμε υποβάλει 15 βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σχετική Ερώτηση και νομίζω ότι έχει καταθέσει παρόμοια Ερώτηση και ο κ. Παπαδημούλης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αναφέρομαι στο Άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Είναι γνωστό και έχει επισημανθεί και από τους οικονομικούς Εισαγγελείς ότι αρκετοί από τους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου παρότι εντοπίζονται και συλλαμβάνονται, αφήνονται ελεύθεροι από τα δικαστήρια. Αυτό το έχουν επισημάνει οι ίδιοι οι οικονομικοί εισαγγελείς και έχω ανάλογη τοποθέτησή τους, η οποία άλλωστε αναφέρεται και στην Ερώτηση που έγινε. Στις εταιρείες που έχουν προλάβει να υπαχθούν στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 12 του νόμου 4013 / 2011...

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΞΥΝΙΔΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας): Ούτε ένας από αυτούς που αφέθηκαν ελεύθεροι δεν έχει ενταχθεί στην καινούργια διαδικασία.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΣΕΛΑΣ: Η διάταξη στην οποία αναφέρομαι ουσιαστικά παρέχει πλήρη ατιμωρησία, χωρίς να θέτει περιορισμούς, έστω και αν τα χρέη προς το Δημόσιο ή τα ασφαλιστικά ταμεία είναι υψηλά και συνιστούν κατ ξακολούθηση ή πάγια πρακτική του οφειλέτη και ανεξάρτητα από το τι προηγήθηκε ή τι έπεται της υπαγωγής  στο άρθρο 99.

Γι αυτό και βλέπουμε πρόσφατα να συνωστίζονται στα Πρωτοδικεία εκατοντάδες επιχειρήσεις, ζητώντας να υπαχθούν στο άρθρο 99 και να τύχουν της προστασίας της συγκεκριμένης ρύθμισης ώστε να αποφύγουν σωρευμένες φορολογικές αλλά και ασφαλιστικές - το τονίζω - υποχρεώσεις τους. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι μια πολύ σημαντική εκκρεμότητα και θα περίμενα με το πολυνομοσχέδιο, με το οποίο ρυθμίζονται μια σειρά από ζητήματα, να ρυθμιστεί και το θέμα αυτό.

Στην ίδια λογική, εξακολουθώ να βλέπω ως σημαντική εκκρεμότητα την επίσπευση εκδίκασης των εκκρεμών υποθέσεων μεγαλοφειλετών για φόρους που ξεπερνούν τις 150.000 ευρώ -και το θέτω για πολλοστή φορά.

Για το ζήτημα αυτό τριάντα πέντε Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έχουμε καταθέσει Ερώτηση και ζητάμε οι υποθέσεις αυτές να εκδικάζονται εντός της τακτής προθεσμίας 5 μηνών και όχι να διαρκούν χρόνια ολόκληρα. Δυστυχώς, η απάντηση που πήραμε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν καλύπτει κανένα και προπαντός δεν καλύπτει το πρόβλημα. Αυτό που ζητάμε, σήμερα, σε αυτό το νομοσχέδιο, είναι να υπαχθεί το θέμα αυτό στις ρυθμίσεις του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, προκειμένου να μην αναγκαστούμε να κάνουμε σχετική τροπολογία εάν η κυβέρνηση εξακολουθεί να τηρεί τη στάση που τηρεί μέχρι σήμερα. Το λέω αυτό διότι δεν υπήρξε επί της ουσίας έγκαιρη απάντηση, έκανα και επίκαιρη Ερώτηση, προκειμένου να υπάρξει συζήτηση πάνω στο μεγάλο αυτό ζήτημα, στην οποία δεν προσήλθε ο Υπουργός γιατί δήλωσε κώλυμα.

Σχετικά με τα υπόλοιπα ζητήματα, για την απελευθέρωση των οδικών μεταφορών, στο άρθρο 5, για την οποία πολύς λόγος έγινε και πολλές αντιπαραθέσεις υπήρξαν στο παρελθόν. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάζομαι από την ανατροπή της προηγούμενης συμφωνίας, χωρίς να υπάρχει κάποιο όφελος για την οικονομία και τη χώρα. Γι αυτό θα ήθελα να γνωρίζω το αναπτυξιακό όφελος που αναμένουμε από αυτή την επίσπευση, εάν δεν πρόκειται για έναν ακόμη συμβολισμό, για τα μάτια των πιστωτών και των αγορών, χωρίς να υπάρχει πραγματικό αντίκρισμα.

Αν δεν κάνω λάθος, υπάρχουν εκτιμήσεις για δυνατότητα μείωσης των τιμών είκοσι με εικοσιπέντε τοις εκατό εάν απελευθερωθεί η αγορά στις οδικές μεταφορές. Τι όφελος λοιπόν θα υπάρξει για τον καταναλωτή και πότε θα το δούμε; Πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρξει, στο θέμα αυτό, εγρήγορση και πρωτοβουλία του συναρμόδιου Υπουργείου Ανάπτυξης, ώστε να υπάρξουν ανταλλάγματα στις τιμές, ιδίως από τις μεγάλες εταιρείες που επωφελούνται.

Για την απελευθέρωση του δικηγορικού επαγγέλματος, εκφράζω σοβαρή επιφύλαξη δεδομένων και των θέσεων των δικηγορικών συλλόγων της περιφέρειας σχετικά με τις λεγόμενες δικηγορικές εταιρείες- «χταπόδια». Το θέμα είναι τι πραγματική επίπτωση θα έχει στον ανταγωνισμό. Θα φέρει κάποια ανάπτυξη ή κέρδη για τον πελάτη με όρους μείωσης δικηγορικών αμοιβών αντί της αύξησής τους λόγω επέκτασης και συγκεντροποίησης των εταιρειών που θα προκύψει από αυτή τη ρύθμιση;

Σε κάθε περίπτωση, όπως τόνισε και ο Εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., εδώ θα έπρεπε να έχουμε μια εύλογη μεταβατική περίοδο, αλλιώς οδηγείται σε μαρασμό μεγάλη μερίδα δικηγόρων της επαρχίας και αντί της απελευθέρωσης  οδηγούμε το επάγγελμα σε συγκεντροποίηση, προς όφελος όχι των μικρών δικηγόρων που σήμερα δεν μπορούν να ζήσουν, αλλά των μεγάλων εταιρειών που θα δημιουργηθούν.

Για το θέμα του ΕΟΜΜΕΧ άκουσα πολύ προσεκτικά τον κ. Υπουργό και συμφωνώ με την τοποθέτηση που έκανε η κ. Κατσέλη για τον στρατηγικό χαρακτήρα που θα έπρεπε να έχει ένας τέτοιος Οργανισμός. Με το άρθρο 17, δημιουργούνται κάποια πολύ συγκεκριμένα προβλήματα.

Κατ αρχήν, πρέπει να ξεκαθαριστεί τι γίνεται με το προσωπικό του ΕΟΜΜΕΧ που αφορά άτομα με αναπηρίες, τα οποία προστατεύονται από τον νόμο 1648, αλλά έχουν ειδική προστασία και από άλλους νόμους. Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι με αυτή τη ρύθμιση θα απολυθούν τέτοιου είδους εργαζόμενοι. Για το υπόλοιπο προσωπικό, που αφορά στις κατηγορίες ΥΕ και ΔΕ, δεν γίνεται κάποια αναφορά στο άρθρο 17. Το θέτω αυτό, διότι μέχρι σήμερα και σε εφαρμογή της σχετικής ΚΥΑ που αφορούσε τη συγχώνευση του ΕΟΜΜΕΧ στο ΕΤΕΑΝ, ο ΕΟΜΜΕΧ έχει κοινοποιήσει στο ΕΤΕΑΝ, με αποφάσεις που πήρε το διοικητικό του συμβούλιο, ότι μεταφέρει το προσωπικό του και μάλιστα μέσα στις τακτές προθεσμίες που προέβλεπε η συγκεκριμένη υπουργική απόφαση για τη συγχώνευση - 30/11 και 31/12 – στο ΕΤΕΑΝ. Εδώ όμως δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο και υπάρχει σύγχυση, συνεπώς νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαριστεί τι ακριβώς θα συμβεί με αυτό το προσωπικό.

Σχετικά με τις αρμοδιότητες του ΕΟΜΜΕΧ που μεταφέρονται στη Διεύθυνση Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων του Υπουργείου Ανάπτυξης, συμφωνώ, το ερώτημα όμως είναι με τι προσωπικό θα μπορέσει το Υπουργείο Ανάπτυξης να λειτουργήσει τα συγκεκριμένα αντικείμενα. Το λέω αυτό, διότι σήμερα υπάρχουν ήδη δυόμισι χιλιάδες νεοϊδρυθείσες επιχειρήσεις - και είναι πολύ θετικό ότι έχουμε δημιουργία νέων επιχειρήσεων - οι οποίες περιμένουν να λάβουν τις επιδοτήσεις τους . Άρα, το μεγάλο ζήτημα είναι ότι θα πρέπει να αξιοποιηθεί το προσωπικό που έχει ο ΕΟΜΜΕΧ στη Διεύθυνση στην οποία μεταφέρονται αυτές οι αρμοδιότητες, προκειμένου να μη χαθούν χρήματα για αυτές τις δυόμισι χιλιάδες επιχειρήσεις που περιμένουν να πάρουν τις επιδοτήσεις τους. Εκτός από αυτές τις επιχειρήσεις, υπάρχουν σε εξέλιξη και προγράμματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που υλοποιούνται από τον ΕΟΜΜΕΧ.

Σε σχέση με το άρθρο 19 για τον ΕΛΟΤ, συμφωνώ ότι θα πρέπει να αποσυρθεί προκειμένου να ειδωθεί καλύτερα από κάθε πλευρά. Ευχαριστώ.