Ομιλία του Βουλευτή Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Δημητρίου Κουσελά κατά τη συζήτηση, στην Ολομέλεια της Βουλής,  επί της πρότασης του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, σύμφωνα με τα άρθρα 84 του Συντάγματος και 141 του Κανονισμού της Βουλής, 2-11-2011.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω από την αρχή να ξεκαθαρίσω ότι ούτε εγώ, ούτε οι υπόλοιποι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εκλεγήκαμε για να ψηφίζουμε επαχθή μέτρα για τους πολίτες, ερχόμενοι πολλές φορές και σε διάσταση με τις αρχές και την ιδεολογία μας. Αυτό το λέω και σε σχέση μ’ αυτά που ακούστηκαν πριν.

Φορτωθήκαμε μία μεγάλη ευθύνη, που δεν μας ανήκει. Εκεί που οι πραγματικοί υπεύθυνοι δραπέτευσαν, εμείς έπρεπε να προτάξουμε το συμφέρον της χώρας. Να μην τη ρίξουμε στα Τάρταρα μιας άτακτης χρεωκοπίας, στην απομόνωση μιας χώρας που θα είναι παρίας των Βαλκανίων. Να μην καταδικάσουμε το λαό μας στην απόλυτη φτώχεια και στην εξαθλίωση μιας τριτοκοσμικής χώρας, δηλαδή σε μία κατάσταση πολύ χειρότερη από τη σημερινή.

Αυτό το μείζον εθνικό συμφέρον, δυστυχώς οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις του τόπου ακόμα και σήμερα το παραβλέπουν, επιλέγοντας βολικά να είναι «κόντρα και απέναντι» σε όλα τα κρίσιμα θέματα. Έτσι ευελπιστεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση να επανέλθει στην εξουσία, εξαργυρώνοντας σε ψήφους τη σωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Όμως, ούτε λέξη για το κρίσιμο, το πραγματικό διακύβευμα. Παραπληροφορούν, διχάζουν και φανατίζουν το λαό, τάζοντάς του ανύπαρκτους παραδείσους, απραγματοποίητες αναδιαπραγματεύσεις ή –ορισμένοι- και εξεγέρσεις στα τυφλά.

Αποφεύγουν να του πουν το προφανές, πως εδώ που μας έφεραν τα λάθη, οι φούσκες και οι σωρευμένες εγκληματικές παραλείψεις του παρελθόντος, δεν υπάρχει ανέξοδη διέξοδος από την κρίση χωρίς προσπάθειες και θυσίες απ’ όλους.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είμαι από τζάκι, ούτε έχω πίσω μου μεγαλοσυμφέροντα, ώστε να κουνάω το δάκτυλο αφ’ υψηλού στην κοινωνία.

Ζω και μοιράζομαι καθημερινά την αγωνία των συμπολιτών μου, των άνεργων παιδιών μας, την αγωνία του μικρομεσαίου, του αγρότη, του χαμηλοσυνταξιούχου, του εργαζόμενου.

Όλοι αυτοί δικαιολογημένα είναι θυμωμένοι, δικαιολογημένα διεκδικούν δικαιοσύνη, αξιοπιστία, ειλικρίνεια και προοπτική από το πολιτικό σύστημα.

Ναι, είναι πρόθυμοι να κάνουν θυσίες για να σωθεί η πατρίδα, αρκεί αυτές οι θυσίες να είναι δίκαια κατανεμημένες. Να μην την πληρώνουν τα συνήθη υποζύγια και να μένουν αλώβητα τα κάθε λογής- λογής συμφέροντα και τα μεγαλολαμόγια, που χρόνια τώρα κερδοσκοπούν στις πλάτες του λαού και της πατρίδας.

Κύριοι Υπουργοί, η δικαιοσύνη στην κατανομή των αναγκαίων θυσιών είναι η υπέρτατη λαϊκή νομιμοποίηση της όποιας πολιτικής για τη σωτηρία της χώρας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου μειώνει το χρέος, περιορίζει σημαντικά τα βάρη της εξυπηρέτησής του, επιμερίζει εύλογο κόστος στους ιδιώτες, αλλά κυρίως στις τράπεζες.

Μας δίνει, θα έλεγα, την τελευταία πιθανώς ευκαιρία να αποφύγουμε μία οδυνηρή χρεοκοπία, παραμένοντας συμμέτοχοι και ενεργοί στην Ευρωζώνη και στην Ευρώπη, με προοπτική για το μέλλον.

Σε αντάλλαγμα, εμείς και μόνο εμείς πρέπει να βάλουμε τάξη στα του οίκου μας, προωθώντας τις αναγκαίες αλλαγές και υλοποιώντας δύσκολους στόχους για την επόμενη δεκαετία.

Σε μία τόσο κρίσιμη και διαχρονική προσπάθεια για τη χώρα, χρειάζεται πάνω απ’ όλα εθνική συνεννόηση. Δεν νομιμοποιείται κανείς σήμερα να σφυρίζει αδιάφορα παραπλανώντας, φανατίζοντας τυφλά τους πολίτες ή παραπέμποντας -για εκτόνωση- σε εκλογές!

Εκλογές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για να αλλάξει τι από την καθημερινότητα του πολίτη;

Για να εξαργυρωθεί μήπως στα τυφλά η δυσαρέσκεια του κόσμου;

Να μετρηθούν και να αλλάξουν συσχετισμοί ψήφων, εδρών ή και προσώπων;

Εκλογές χωρίς να απαντάμε ξεκάθαρα στα ερωτήματα: «Και μετά τι, μετά πού, με ποιους, με ποια μέσα, με ποια συγκεκριμένη στρατηγική;».

 Ή μήπως κάποιοι νομίζουν πως εξαπατώντας τον λαό, θα μπορέσουν μετά να εφαρμόσουν όποια πολιτική θέλουν;

Πρέπει, επιτέλους, να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους!

Η δημοκρατία δεν γνωρίζει αδιέξοδα. Όταν οι πολιτικές ηγεσίες υπεκφεύγουν, όταν τα διλήμματα που τίθενται είναι κρίσιμα, τότε η προσφυγή στη γνήσια και άμεση λαϊκή ετυμηγορία είναι μονόδρομος.

Το δημοψήφισμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει ήδη αργήσει. Έπρεπε να είχε γίνει από την πρώτη δανειακή σύμβαση. Είναι το μόνο –κι όχι οι εκλογές- που μπορεί να προσφέρει άμεση, ισχυρή, συγκεκριμένη δημοκρατική νομιμοποίηση.

Προφανώς χρειάζεται προσοχή στον τρόπο με τον οποίο θα διατυπωθούν τα ερωτήματα, ώστε αυτά να αφορούν μόνο τη δανειακή σύμβαση. Χρειάζεται επίσπευση των διαδικασιών, για να μην πάμε στα μέσα ή στο τέλος Ιανουαρίου.  

Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στην κρίση του ελληνικού λαού χωρίς μεταφραστές, τοποτηρητές και μεσάζοντες. Άλλοι έχουν λόγους και πιθανώς συμφέροντα να φοβούνται αυτήν την κρίση του λαού. Άλλοι δηλώνουν ότι θα εμποδίσουν «με κάθε τρόπο» να εκφραστεί η λαϊκή βούληση!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ειλικρινά δεν επιθυμώ να σχολιάσω τι υποδηλώνει μια τέτοια τοποθέτηση. Όμως, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μας λένε πως δεν νομιμοποιούμαστε να δεσμεύσουμε τη χώρα για τα επόμενα δέκα χρόνια και ταυτόχρονα να αρνούνται το δημοψήφισμα.

Αν δεν θέλετε το δημοψήφισμα, κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τότε γιατί δεν έρχεστε να ψηφίσουμε τη Συμφωνία με μια ενισχυμένη, με μια πολύ μεγάλη, ισχυρή πλειοψηφία, ώστε αυτή να μην αμφισβητείται από κανένα;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς θα πράξουμε το καθήκον μας απέναντι στον λαό και την πατρίδα. Γι’ αυτό θα στηρίξουμε την Παρασκευή την Κυβέρνηση, ώστε να ολοκληρώσει το έργο της, να βγούμε επιτέλους από το τούνελ της κρίσης και να πιάσουν τόπο οι θυσίες του ελληνικού λαού.

Σας ευχαριστώ.