Ομιλία του Βουλευτή Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ κ.Δημητρίου Κουσελά κατά τη συζήτηση, στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, του Ασφαλιστικού σ.ν. για το Δημόσιο. (8-7-2010,  πρωϊ)

Όπως τόνισα και στην τοποθέτησή μου επί της Αρχής, οι συνέπειες των μέτρων δημοσιονομικής πολιτικής που ψηφίσαμε στο πλαίσιο του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης για τα επόμενα 3 χρόνια, είναι πολύ διαφορετικές, συγκρινόμενες με τα μέτρα που περιέχονται στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, σ’ αυτό που συζητάμε για τον δημόσιο τομέα και σ’ αυτό για τον ιδιωτικό.

Γιατί τα μεν μέτρα που αφορούν συνολικότερα στη δημοσιονομική πολιτική και στη δημοσιονομική πειθαρχία προκειμένου να μειωθούν τα ελλείμματα μπορεί, υπό ορισμένους όρους και προϋποθέσεις, να είναι μέτρα πρόσκαιρα, όμως οι ρυθμίσεις οι οποίες γίνονται εδώ με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, είναι ρυθμίσεις που αφορούν στο διηνεκές και πολύ δύσκολα, όπως γνωρίζουμε όλοι, μπορούν αυτές να αλλάξουν προς το καλύτερο.

Εχουμε δει, από την εμπειρία που και εγω έχω όλα όλα αυτά τα χρόνια, ότι δυστυχώς οι ασφαλιστικές ρυθμίσεις δεν αλλάζουν ποτέ προς το καλύτερο, αλλά  σχεδόν πάντα αλλάζουν προς το χειρότερο.

Το ζήτημα είναι ότι τα μέτρα αυτά δεν αφορούν στους παλαιότερους, αφορούν κυρίως αυτούς που μπήκαν στην εργασία την τελευταία δεκαετία και ιδιαίτερα τους νέους, τη νέα γενιά.

Πιστεύω κύριε Υπουργέ, ότι δεν δικαιούμαστε να επιφυλάξουμε  στη  νέα γενιά, στα παιδιά για τα οποία οι απαιτήσεις μας είναι πολύ μεγαλύτερες σε επίπεδο προσόντων, εμπειρίας κ.λπ. ένα τέτοιο μέλλον, δηλαδή τη δραστική μείωση των συντάξεων, το σημείωσε άλλωστε και στην αρχή ο κ. Κουτσούκος ο οποίος προέρχεται από τον δημόσιο τομέα και γνωρίζει πολύ καλά το ασφαλιστικό του τομέα αυτού.

Είναι γεγονός ότι η δραστική μείωση των συντάξεων όταν το σύστημα ολοκληρωθεί, από τη μια σημαίνει αφυδάτωση, απαξίωση της κοινωνικής ασφάλισης στον δημόσιο τομέα και από την άλλη ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης- γιατί αυτό που όντως θα γίνει είναι πως πάρα πολλοί θα καταφύγουν σ’ αυτή την κατεύθυνση, προκειμένου να έχουν συμπληρωματική σύνταξη.

Επομένως, εδω υπάρχει ένα ζήτημα, το οποίο πρέπει ως Κυβέρνηση να δείτε. Νομίζω ότι η πρόταση που έχει μπει στο τραπέζι, την ανέφερα κι εγώ στην ομιλία μου επί της Αρχής, δηλαδή να διευρυνθεί η ασφαλιστική βάση, οι συντάξιμες αποδοχές επί των οποίων υπολογίζεται η σύνταξη, μπορεί να είναι μια ουσιαστική λύση.

Υπάρχουν επιδόματα στον δημόσιο τομέα, επί των οποίων δεν υπολογίζεται η σύνταξη.  Αυτό δεν θα γίνει σε βάρος του συστήματος, γιατί οι εργαζόμενοι θα κληθούν να πληρώσουν εισφορές, από τη στιγμή που αποδοχές που σήμερα δεν είναι συντάξιμες θα γίνουν συντάξιμες, θα υπάρξουν δηλαδή εισφορές σ’ αυτές τις αποδοχές και αυτό σημαίνει ότι θα βελτιωθούν τα έσοδα του δημοσίου, επομένως θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει σήμερα.

Κλείνω με μια δεύτερη παρατήρηση, που αφορά στην εγγύηση της κοινωνικής ασφάλισης. Την ανέφεραν και οι δύο προλαλήσαντες συνάδελφοι, ο κ. Γείτονας και ο κ. Κουτσούκος. Πιστεύω ότι δεν φτάνει το να μεταφέρουμε εδω την ρήτρα που μπαίνει στο άλλο νομοσχέδιο. Κατά τη γνώμη μου, εγγύηση του Δημοσίου που δεν θα είναι μόνο λεκτική, αλλά θα έχει ένα πραγματικό αντίκρισμα, μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: Ή με τη δέσμευση της απρόσκοπτης καταβολής θεσμοθετημένων υποχρεώσεων, δηλαδή των εισφορών του δημοσίου, ή με την κάλυψη των ελλειμμάτων που πιθανόν να δημιουργηθούν. Εαν μιλάμε γενικά για εγγύηση, αυτό έχει μια αξία, αλλά δεν ξέρω ποιά μπορεί να είναι τα πρακτικά της αποτελέσματα. Ευχαριστώ.