Ομιλία του βουλευτή Μεσσηνίας κ. Δημήτρη Κουσελά κατά τη συζήτηση, στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, του σ.ν. του Υπουργείου Οικονομικών «Μέτρα  για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας από τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», 5-5-2010.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζούμε ιστορικές στιγμές, κρίσιμες και οδυνηρές και για τη χώρα και για τους πολίτες.

Είναι γεγονός ότι παραλάβαμε μια χώρα σε βαθιά και πολύπλευρη κρίση, μια χώρα κυριολεκτικά στο χείλος της χρεοκοπίας, λόγω και των συσσωρευμένων προβλημάτων του παρελθόντος, αλλά, κυρίως, λόγω της εγκληματικής, δυστυχώς, πολιτικής που ακολουθήθηκε τα τελευταία πεντέμιση χρόνια.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση,  εμείς επιλέξαμε όχι τη χρεοκοπία, αλλά τη σωτηρία της χώρας, η οποία, δυστυχώς, δεν μπορούσε να στηριχτεί μόνο στις δικές μας δυνάμεις.

Αναγκαστήκαμε, όπως γνωρίζετε, να προσφύγουμε στον μηχανισμό στήριξης, ο οποίος δεν έγινε από μόνος του. Έγινε χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά και στις άοκνες προσπάθειες του Γιώργου Παπανδρέου.

Το κόστος τη σωτηρίας είναι πολύ μεγάλο και οδυνηρό για χιλιάδες, για εκατομμύρια συμπολιτών μας, που ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Όλοι κατανοούν την ανάγκη θυσιών, οι οποίες, όμως, κύριοι Υπουργοί, πρέπει να είναι δίκαια κατανεμημένες.

Η δίκαιη κατανομή των θυσιών πρέπει να είναι βασικός μας στόχος μπροστά στην αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, για να διασφαλίσουμε την κοινωνική συνοχή. Για να γίνει αυτόο χρειάζεται και κοινωνική αλληλεγγύη, όχι θυσίες ετεροβαρείς, όχι θυσίες μονόπλευρες!

Στα διαρθρωτικά μέτρα φαίνεται ότι, όντως, έχει γίνει  σημαντική δουλειά. Πολλά από τα διαρθρωτικά μέτρα, που υπάρχουν στο μνημόνιο, θα έπρεπε, ούτως ή άλλως, η χώρα μας να τα υιοθετήσει, προκειμένου να αποκτήσει  Κράτος και μηχανισμούς αποτελεσματικούς. Αν δεν βρισκόμασταν σε αυτή την κατάσταση, ίσως να μην το κάναμε ποτέ.

Όμως, από την άλλη, έχουμε τα ζητήματα που αφορούν στη μείωση του μισθολογικού κόστους και στην αύξηση των έμμεσων φόρων. Γι  αυτό   λέω ότι οι θυσίες είναι ετεροβαρείς και η κατανομή τους άδικη.

Την ίδια στιγμή που μιλάμε για μείωση του εργατικού κόστους κατά 25%-30%, δεν έχουμε μια ανάλογη μείωση των τιμών. Εδώ είναι ένα μεγάλο ερώτημα, το οποίο καλείστε να απαντήσετε. Γιατί δεν παίρνονται μέτρα προκειμένου να μειωθούν προς τα κάτω όλα τα τιμολόγια προσφοράς υπηρεσιών και όχι μόνο; Αν δεν κατέβουν όλες οι τιμές κατά 25%-30%, εκεί που μειώνεται και το κόστος της εργατικής δύναμης, δε θα μπορέσουμε να πάμε σε ένα καινούργιο σημείο ισορροπίας, δεν θα μπορέσουμε να ξεκινήσουμε μια σειρά από καινούργια πράγματα, που πρέπει να ξεκινήσουν.

 Δεύτερο, είναι ανάγκη να υπάρξει ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας για τις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις και στρώματα.

 Τρίτο, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις,  που πρέπει να τα δείτε, Κύριε Υπουργέ, γιατί φαίνεται εδώ ότι, εκτός από την «τρόικα», είχαμε πιέσεις και από τον Σ.Ε.Β. και δεν ξέρω από ποιους άλλους. Υπάρχουν ζητήματα που αφορούν, για παράδειγμα, τον Ο.Μ.Ε.Δ., που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένος, τα οποία δεν έχουν τεθεί στο Μνημόνιο, αλλά τίθενται στο νομοσχέδιο. Αυτά τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν.