Ομιλία του βουλευτή Μεσσηνίας κ. Δημήτρη Κουσελά κατά τη συζήτηση, στην Ολομέλεια της Βουλής, του σ.ν. του Υπουργείου Παιδείας  «Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού, καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην Εκπαίδευση κ.α. διατάξεις», 4-5-2010.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη για τη χώρα και τον λαό μας, δεν θα μπορέσουμε να κερδίσουμε τα μεγάλα στοιχήματα της χώρας με το μέλλον, εάν δεν επικεντρώσουμε στην Παιδεία, στις γνώσεις, αλλά και στα γενικότερα εφόδια που πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας, στη νέα Γενιά, εφόδια για να μπορέσουν να σταθούν επάξια στις σύγχρονες και στις μελλοντικές ανάγκες, στις απαιτήσεις και της οικονομίας, αλλά και της κοινωνίας μας.

Κοινωνία που δεν επενδύει στο ανθρώπινο δυναμικό και κυρίως στις επερχόμενες γενιές, είναι μία κοινωνία χωρίς προοπτική, χωρίς μέλλον.

Για τον λόγο αυτό και το συνολικό πλαίσιο της μεταρρύθμισης που προωθεί η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας στην εκπαίδευση, το νέο σχολείο, ξεκινώντας από το νηπιαγωγείο μέχρι τα ανώτατα επίπεδα, βάζει στο επίκεντρό του τον μαθητή. Δίπλα, όμως, στον μαθητή απαραίτητος τροφοδότης, οδηγός και διαμορφωτής, πρέπει να είναι ο Δάσκαλος, ο εκπαιδευτικός όλων των βαθμίδων.

Σε αυτόν, λοιπόν, τον Δάσκαλο αναφέρονται οι κύριες μεταρρυθμίσεις αυτού του σχεδίου νόμου, στον Δάσκαλο με την άρτια παιδαγωγική κατάρτιση και τη γνώση της επιστήμης του, στον Δάσκαλο που εμπνέει και καθοδηγεί την τάξη, στον Δάσκαλο που προσλαμβάνεται με διαφάνεια και αξιοκρατία και δεν έχει κανένα μα κανένα λόγο να φοβάται την αξιολόγηση του έργου του, αλλά και της γενικότερης προσφοράς του στη σχολική μονάδα.

Στον Δάσκαλο, που δεν θα είναι πλέον έρμαιο της αναξιοκρατίας, της πελατειοκρατίας και του ρουσφετιού για την απόσπαση ή τη μετακίνησή του, πράγμα που γινόταν, αγαπητοί συνάδελφοι και αγαπητή συναδέλφισσα εισηγήτρια της Νέας Δημοκρατίας, επί των ημερών σας, γι’ αυτό και δεν δικαιούσθε να κρίνετε αυτό το νομοσχέδιο σαν αναξιοκρατικό.

Γνωρίζω, βέβαια, πως υπάρχουν σοβαρά ζητήματα σε σχέση με την υλικοτεχνική υποδομή, τις συνθήκες εργασίας και -λόγω των πρόσφατων εξελίξεων- τις αμοιβές των εκπαιδευτικών. Είναι όμως ζητήματα που όσο θα βελτιώνονται με την προσπάθεια όλων μας και με την υλοποίηση ενός σχεδίου που εξελίσσεται από πλευράς της Κυβέρνησης οι δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας, τόσο περισσότερο θα πρέπει αυτά τα προβλήματα να αντιμετωπίζονται και να λύνονται.

Για τις μεταβατικές διατάξεις, θα ήθελα να ζητήσω, κυρία Υπουργέ, την επιμήκυνση της μεταβατικής περιόδου για τις κατηγορίες των εκπαιδευτικών που προσλαμβάνονται στην εκπαίδευση. Συγκεκριμένα,  την επέκταση της μεταβατικής περιόδου αναγνώρισης των μορίων προϋπηρεσίας από δύο σε τρία χρόνια ή, αν αυτό δεν είναι εφικτό, τη μείωση της απαιτούμενης σήμερα προϋπηρεσίας από το νομοσχέδιο από είκοσι τέσσερις μήνες σε είκοσι.

Είναι βάσιμα τα ζητήματα που θέτουν οι εκπαιδευτικοί σχετικά με τα μισθολογικά τους προβλήματα, αυτά όμως δεν είναι δυνατό να μας οδηγήσουν στην ακινησία, στην άρνηση κάθε αξιολόγησης μονάδων και εκπαιδευτικών, σε όλα τα επίπεδα.

Η αξιολόγηση με έγκυρες και αντικειμενικές διαδικασίες πρέπει σήμερα να ισχύσει, όχι μόνο στον εκπαιδευτικό χώρο, αλλά και συνολικότερα στη δημόσια διοίκηση. Κύριος στόχος μας πρέπει να είναι η αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης που όλοι –στα λόγια τουλάχιστον- θέλουμε και στηρίζουμε και η ελάφρυνση των νοικοκυριών από μία σημαντική και δυσβάσταχτη σήμερα δαπάνη για τα φροντιστήρια, για τα ιδιαίτερα μαθήματα κ.λπ.

Θεωρώ πραγματικά αδιανόητο, ότι ορισμένοι, που κόπτονται -και δικαιολογημένα- για την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, έρχονται εδώ  να κρίνουν και να κατακρίνουν τα ζητήματα της αξιολόγησης.

Σε ό,τι αφορά στην περιφέρεια, πιστεύω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία η διάταξη του σχεδίου νόμου που καταργεί την περιβόητη βάση του 10. Η κατάργησή της ήταν και προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσε αντικείμενο και ενός αγώνα που δόθηκε από όλους εμάς που καθόμασταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης εκείνη την περίοδο.

Και αυτό δεν το κάναμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, -και θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό- για τις... γκαρσονιέρες -όπως είπαν ορισμένοι- ή για τα... τραπεζοκαθίσματα των πόλεων της περιφέρειας, ούτε για να διατηρήσουμε –δήθεν- άχρηστα περιφερειακά ιδρύματα!

Τέσσερα χρόνια πειραματισμών της Νέας Δημοκρατίας με τη βάση του 10, αυτό που έκαναν ήταν να οδηγήσουν εξήντα και πλέον χιλιάδες  νέους από την Ανώτατη Εκπαίδευση αλλού, στο εξωτερικό, σε ιδιωτικά κολέγια ή σε ιδιωτικά σχολεία. Οδήγησαν τα περιφερειακά ΤΕΙ σε μαρασμό και στέρησαν την περιφέρεια από χρήσιμες και σύγχρονες ειδικότητες για την ανάπτυξή της.

Ωστόσο, δεν προέκυψε τίποτα, μα τίποτα, από την αυθαίρετη θέσπιση της βάσης του 10 που να οδηγεί σε βελτίωση της ποιότητας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Αυτήν η επιλογή, που έκανε τότε η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δεν ωφέλησε σε τίποτα την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Άλλωστε, ο αριθμός και η κατανομή των εισακτέων εξαρτάτο καθοριστικά από τον συνεχώς μεταβαλλόμενο βαθμό δυσκολίας των θεμάτων μιας και μόνης εξεταστικής διαδικασίας.

Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με βάση το σχέδιο νόμου, που  καλούμαστε να ψηφίσουμε, εκτιμώ ότι θα προχωρήσει η αναβάθμιση της εκπαίδευσης και του παραγόμενου έργου σε όλα τα επίπεδα και πιστεύω ότι αυτό θα συμβάλει σημαντικά σε αυτήν την κατεύθυνση, μια κατεύθυνση που όλοι πρέπει να θέλουμε και να επιζητούμε, γιατί θα βοηθήσει και τη χώρα μας και τη νέα γενιά.

Σας ευχαριστώ πολύ.