Ομιλία του Βουλευτή Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Δημήτρη Κουσελά κατά τη συζήτηση, στην Ολομέλεια της Βουλής, του νομοσχεδίου «’Εκτακτη Οικονομική ενίσχυση κοινωνικής αλληλεγγύης, έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και άλλες διατάξεις», 2-12-2009.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το σχέδιο νόμου που συζητάμε σήμερα, η πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι μία έμπρακτη απόδειξη για το πώς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εννοεί τις αρχές της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Με αυτό το σχέδιο νόμου, όπως είπε χθες ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., χαράζουμε μία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις πολιτικές που ακολουθήθηκαν από τη Νέα Δημοκρατία, (πολιτικές που οδήγησαν τη χώρα μας στην εντατική και τον λαό μας σε απόγνωση) και στις πολιτικές της νέας Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Και είναι απορίας άξιο, κύριοι συνάδελφοι, πώς έρχεται εδώ σήμερα ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας και θέλει να υποστηρίξει αυτές τις πολιτικές, οι οποίες πέραν των άλλων καταδικάστηκαν πρόσφατα από τον ίδιο τον ελληνικό λαό.

Εμείς –είναι καθαρό πλέον αυτό- σε μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για την οικονομία μας, δεν λέμε μεγάλα λόγια. Κάνουμε έργα. Με αυτό το νομοσχέδιο υλοποιούμε μία βασική προεκλογική μας δέσμευση, η οποία κοστίζει πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ και καλύπτει 2,5 εκατομμύρια φτωχούς οικογενειάρχες, μισθωτούς, χαμηλοσυνταξιούχους, αλλά και τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.

Βέβαια, θα θέλαμε αυτή η κίνηση να απευθύνεται σε πολύ περισσότερο κόσμο. Όμως, πέρα από το ανυπέρβλητο δημοσιονομικό πρόβλημα, εδω υπεισέρχεται και το σοβαρό πρόβλημα του εντοπισμού των πραγματικών και όχι των «μαϊμού» δικαιούχων τέτοιων ενισχύσεων που οφείλουν, κατά τη γνώμη μου, να είναι σαφέστατα στοχευμένες από τη στιγμή που γνωρίζουμε τα μεγέθη της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής.

Βέβαια, με αυτό το νομοσχέδιο δεν παρέχουμε λύση στη φτώχεια και δεν εξαντλούμε την αναγκαία εισοδηματική αναδιανομή. Ούτε εξαντλούμε με την έκτακτη εισφορά την αναγκαία κοινωνική ευθύνη των ισχυρότερων επιχειρήσεων, που είναι ζήτημα πολύ ευρύτερο και σοβαρό, ούτε φιλοδοξούμε να λύσουμε τα προβλήματα των χαμηλών μισθών.

Όμως, η μεγάλη διαφορά της πολιτικής μας που εκφράζεται με αυτό το νομοσχέδιο είναι η ανατροπή που επιχειρεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ., γιατί έχει πολύ μεγάλη σημασία από ποιους τα παίρνεις και σε ποιους τα δίνεις. Έχει πολύ μεγάλη σημασία, δηλαδή, το στίγμα της πολιτικής μας, όχι μόνο το μέγεθος της συγκεκριμένης ενίσχυσης. ‘Ετσι περίμενα να δει και η υπόλοιπη Αριστερά και να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα. Περίμενα, δηλαδή, να στηρίξει τη συγκεκριμένη ενίσχυση   αλληλεγγύης και, από εκεί και πέρα,  να δώσει αγώνα για τη διεύρυνση αυτής της πολιτικής.

Δεν περίμενα τις μεμψιμοιρίες και την κριτική που ασκείται, η οποία δεν έχει καμία, μα καμία βάση και δεν βοηθάει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.

Το λέω αυτό, γιατί η ενίσχυση κοινωνικής αλληλεγγύης χρηματοδοτείται αφ’ενός από την έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης συνολικού ύψους 870 εκατομμυρίων ευρώ που κλιμακώνεται από 5% έως 10% και βαρύνει τριακόσιες περίπου επιχειρήσεις με εισόδημα άνω των 5 εκατομμυρίων ευρώ, αφ’ ετέρου από την έκτακτη εισφορά στη μεγάλη ακίνητη περιουσία φυσικών προσώπων, που αφορά εξήντα χιλιάδες υπόχρεους.

Αυτό το νομοσχέδιο, όπως είπαν και άλλοι συνάδελφοι, είναι μια πρώτη και άμεση απόδειξη της τήρησης των προεκλογικών δεσμεύσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με την εφαρμογή μιας εντελώς διαφορετικής και σαφώς δικαιότερης λογικής μοιράσματος των ωφελειών και των επιβαρύνσεων.

Και το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: Αλήθεια, πότε τόλμησε η προηγούμενη κυβέρνηση να επιβάλει έκτακτη εισφορά στις μεγάλες επιχειρήσεις και στις τράπεζες αναδιανέμοντας 1 δισεκατομμύριο και πλέον ευρώ σε πάνω από δυόμισι εκατομμύρια συμπολίτες μας; Πότε έδωσε η προηγούμενη κυβέρνηση 1 δισεκατομμύριο ευρώ επι πλέον για την παιδεία και πότε ενίσχυσε σ’ αυτό τον βαθμό,  4,2% του Α.Ε.Π, τις δημόσιες επενδύσεις, όπως κάνει σήμερα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον νέο Προϋπολογισμό και κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες;

Και όσοι μιλούν για... «χαράτσι» στους μόλις εξήντα χιλιάδες κατόχους ατομικής –το τονίζω- ατομικής περιουσίας αντικειμενικής αξίας πάνω από 400.000 ευρώ, μάλλον δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης, αλλά ούτε και την ανάγκη να δείξουν και οι έχοντες έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους μη έχοντες. Όλοι αυτοί θέλουν το κράτος προστάτη και γενναιόδωρο αιμοδότη σε πόρους και υποδομές για τις δικές τους δουλειές, τις υπηρεσίες και τα συμφέροντα, αλλά δεν θέλουν να συνεισφέρουν αυτά που τους αναλογούν στο δημόσιο ταμείο.

Δεν τους αδικώ. Έτσι έμαθαν να σκέφτονται και να πορεύονται τόσα χρόνια με τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν, που έστελναν το λογαριασμό στα συνήθη φορολογικά υποζύγια. Έτσι σκέφτονται και σήμερα.

Μόνο που έφτασε ο καιρός να ξεμάθουν. Πρέπει επιτέλους σε αυτό τον τόπο να εισφέρουν και αυτοί που έχουν τα περισσότερα, αν θέλουμε να έχουμε δημόσια αγαθά, υποδομές, κοινωνική πολιτική και κοινωνική αλληλεγγύη!

Και είναι πρώτιστο καθήκον, αλλά και τιτάνιο έργο της Κυβέρνησής μας να διασφαλίσει ότι αυτό όντως θα ισχύσει. Αλλιώς, δεν θα μπορούμε να μιλάμε για αναδιανομή εισοδήματος με κοινωνική δικαιοσύνη στη χώρα μας.

Με αυτό το νομοσχέδιο κάνουμε ένα πρώτο βήμα. Δίνουμε μια ανάσα, δεν λύνουμε όλα τα προβλήματα. Το κύριο είναι πως υπάρχει από την πλευρά της Κυβέρνησης και η ευαισθησία και η πολιτική βούληση, αλλά και το σχέδιο να προχωρήσουμε σε τομές για μια δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου, σε πολιτικές ενίσχυσης της ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. ‘Ηδη ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γεώργιος Παπανδρέου χθες αναφέρθηκε στις μεγάλες τομές που θα επιχειρήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με αλλαγές στο φορολογικό σύστημα -και όχι μόνο.

Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, εμείς ψηφίζουμε αυτό το νομοσχεδιο και σας καλώ όλους, όλες τις πτέρυγες της Βουλής, να το ψηφίσετε και να αγωνιστούμε παραιτέρω για μια πιο δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου εισοδήματος και του πλούτου.

Σας ευχαριστώ πολύ.