Ομιλία του βουλευτής Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Δημήτρη Κουσελά κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων  της Βουλής, του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών «Οικονομική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης & Εισφορά Κοινωνικής Ευθύνης των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και άλλες διατάξεις».  24-11-09

Κυρία Πρόεδρε, οι επικρίσεις των συναδέλφων της Αντιπολίτευσης, με αναγκάζουν να τους θυμίσω ότι η προηγούμενη Κυβέρνηση, αφού με την πολιτική της οδήγησε 2,5 εκατ. συμπολίτες μας στα όρια της φτώχειας, ανέθεσε την καταπολέμησή της  στο πολυδιαφημισμένο «Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής», που θα το προίκιζε με 500 εκ. ευρώ για το 2008, με στόχο τα 2 δις ευρώ για το 2010. Αντί γι’ αυτό,  από τα 100 εκ. ευρώ της... προίκας του 2008 δεν δόθηκε στους φτωχούς συμπολίτες μας ούτε ένα ευρώ. Στον δε Προϋπολογισμό του 2009 ενέγραψαν μόλις 350 εκατομμύρια ευρώ (τα 100 που δεν διέθεσαν το 2008 +άλλα 250), για να δοθεί, τον Φεβρουάριο του 2009,  ένα εφάπαξ ποσό 100-200 ευρώ,  ως «επίδομα Κοινωνικής Συνοχής» -υποκατάστατο του επιδόματος θέρμανσης, για να φανεί πως αυτό το Ταμείο λειτούργησε και μοίρασε, επιτέλους, κάτι. Την τελευταία διετία δε, η Κυβέρνηση κατάφερε να μειώσει το πραγματικό κατά κεφαλήν εισόδημα των πολιτών μετά τη φορολογία κατά 3% τον χρόνο, 6% συνολικά!

Εμείς, αντίθετα, δεν λέμε μεγάλα λόγια. Με αυτό το νομοσχέδιο, υλοποιούμε μια βασική προεκλογική μας δέσμευση, που κοστίζει πάνω από 1 δις ευρώ και καλύπτει πολύ περισσότερους δικαιούχους, φτωχούς οικογενειάρχες, μισθωτούς, χαμηλοσυνταξιούχους, αγρότες, ευάλωτες κατηγορίες, πάνω από 2,5 εκατομμύρια συμπολίτες μας.  Τους καλύπτει όχι όπως ίσως θα θέλαμε, αλλά εδώ,  πέραν του ανυπέρβλητου δημοσιονομικού περιορισμού, υπεισέρχεται και το σοβαρό πρόβλημα του εντοπισμού των  πραγματικών και όχι των«μαϊμού» δικαιούχων τέτοιων ενισχύσεων, που οφείλουν να είναι σαφώς στοχευμένες, σε μια χώρα όπου βασιλεύει η παραοικονομία και  η φοροδιαφυγή.

Δεν παρέχουμε, βέβαια, τη λύση στη φτώχεια και στην αναγκαία εισοδηματική αναδιανομή, όπως  τόνισε και ο κ. Υπουργός. Δεν εξαντλούμε με την έκτακτη εισφορά την αναγκαία «κοινωνική ευθύνη» των ισχυρότερων επιχειρήσεων, που είναι ζήτημα πολύ ευρύτερο και σοβαρό, ούτε φιλοδοξούμε εδώ να λύσουμε τα προβλήματα των χαμηλών μισθών. Υπάρχουν άλλα εργαλεία και άλλες πολιτικές για να το κάνουμε αυτό.

Η μεγάλη διαφορά, όμως, της πολιτικής μας είναι η πολιτική ανατροπή που επιχειρέιται με αυτό το νομοσχέδιο και με αυτή την κίνηση από τον Πρόεδρό μας τον Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Έχει πολύ μεγάλη σημασία από ποιους τα παίρνουμε και σε ποιους τα δίνουμε. Αυτό που μετράει είναι το στίγμα της πολιτικής μας και όχι τόσο το μέγεθος του συγκεκριμένου επιδόματος. Γιατί η ενίσχυση κοινωνικής αλληλεγγύης  χρηματοδοτείται :

- αφ’ ενός από την έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης συνολικού ύψους 870 εκατ. ευρώ, που κλιμακώνεται από 5% έως 10% και βαρύνει 300 περίπου επιχειρήσεις με εισόδημα άνω των 5 εκατ. ευρώ.

- αφ’ ετέρου από την έκτακτη εισφορά στη μεγάλη ακίνητη περιουσία φυσικών προσώπων, που αφορά σε 60.285 υπόχρεους.

Αυτό το νομοσχέδιο είναι μια πρώτη και άμεση απόδειξη της τήρησης των προεκλογικών δεσμεύσεων  του ΠΑΣΟΚ, με την εφαρμογή μιας εντελώς διαφορετικής και σαφώς δικαιότερης λογικής μοιράσματος ωφελειών και  επιβαρύνσεων, σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία.

Πότε, αλήθεια, τόλμησε η προηγούμενη κυβέρνηση να επιβάλει έκτακτη εισφορά στις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες, αναδιανέμοντας πάνω από 1 δισ. ευρώ σε 2,5 εκατομμύρια συμπολίτες μας;

Πότε, αλήθεια, έδωσε η προηγούμενη κυβέρνηση 1 δισ. ευρώ επιπλέον στην Παιδεία, πότε ενίσχυσε τόσο τις δημόσιες επενδύσεις, όπως κάνει η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον πρώτο προϋπολογισμό της και μάλιστα σε τόσο αντίξοες συνθήκες;

Και όσοι μιλούν για... «χαράτσι» στους μόλις 60.000 κατόχους ατομικής (το τονίζω, ατομικής...) περιουσίας αντικειμενικής αξίας άνω των 400.000 ευρώ, μάλλον δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης, ούτε την ανάγκη να δείξουν οι έχοντες  έμπρακτα την κοινωνική τους αλληλεγγύη στους πραγματικά μη έχοντες, για την οποία φαίνεται πως είναι απρόθυμοι, όταν το κόστος της αγγίζει την τσέπη τους!

Θέλουν το κράτος-προστάτη και γενναιόδωρο αιμοδότη σε πόρους και υποδομές για τις δικές τους δουλειές, για τις υπηρεσίες που πρέπει να τους προσφέρονται και για τα συμφέροντά τους. Δεν θέλουν όμως να συνεισφέρουν αυτά που τους αναλογούν στο δημόσιο ταμείο και μάλλον, όπως είπε ο κ. Υπουργός, αυτό που τους ενδιαφέρει περισσότερο  δεν είναι η συγκεκριμένη ρύθμιση, αυτή καθαυτή, αλλά το επικείμενο νομοσχέδιο για τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας.

Φροντίζουν λοιπόν, από τώρα να… σηκώσουν σκόνη προκειμένου να δείξουν τις διαθέσεις τους όταν θα συζητηθεί εκείνο το νομοσχέδιο. ‘Ετσι έμαθαν να σκέφτονται και να πορεύονται τόσα χρόνια με τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν, που έστελναν τον λογαριασμό στα συνήθη φορολογικά υποζύγια, έτσι σκέφτονται! Μόνο που έφτασε ο καιρός να ...ξεμάθουν!  

Πρέπει, επιτέλους, σ’ αυτό τον τόπο να εισφέρουν και αυτοί που έχουν τα περισσότερα, αν θέλουμε να έχουμε δημόσια αγαθά, υποδομές, κοινωνική πολιτική, κοινωνική αλληλεγγύη. Και είναι πρώτιστο καθήκον, αλλά και τιτάνιο έργο της Κυβέρνησής μας να διασφαλίσει ότι αυτό όντως θα ισχύσει. Αλλιώς, δεν θα μπορούμε να μιλάμε για αναδιανομή εισοδήματος και κοινωνική δικαιοσύνη στη χώρα μας!

Με το νομοσχέδιο, λοιπόν, αυτό κάνουμε ένα πρώτο βήμα. Δίνουμε μια ανάσα, δεν λύνουμε όλα τα προβλήματα. Το κύριο είναι πως υπάρχει από την πλευρά της Κυβέρνησης και η ευαισθησία και η βούληση και το σχέδιο να προχωρήσει σε τομές για μια δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου, σε πολιτικές ενίσχυσης της ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, παρά τους σοβαρούς περιορισμούς και τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Για όλους αυτούς τους λόγους, ψηφίζουμε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Ευχαριστώ.