Ομιλία του βουλευτή Μεσσηνίας κ. Δημήτρη Κουσελά κατά τη συζήτηση επί της αρχής, στην Ολομέλεια της Βουλής, του σ.ν. του Υπουργείου Εσωτερικών, «Ρυθμίσεις Θεμάτων Προσωπικού με Σύμβαση Εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου και άλλες Διατάξεις Οργάνωσης και Λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης», 27-8-2009.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το υπό συζήτηση νομοσχέδιο, όπως εμπεριστατωμένα ανέλυσε ο Εισηγητής μας, είναι ένα ακόμα νομοσχέδιο διευθετήσεων και αποσπασματικής ικανοποίησης βάσιμων ή μη αιτημάτων και πελατειακών εκκρεμοτήτων. Ο στόχος είναι προφανής. Η Κυβέρνηση, την ώρα που βουλιάζει η ίδια και δυστυχώς βουλιάζει και τη χώρα, επιχειρεί να διασώσει σε επίπεδο εκλογικής πελατείας ό,τι μπορεί.

Όμως, και αυτή της η απόπειρα είναι καταδικασμένη να πέσει στο κενό, όπως και η απόπειρα απόσεισης ευθυνών και κατασίγασης της οργής των πολιτών από την ανυπολόγιστη καταστροφή που έπληξε την Αττική, που έπληξε το περιβάλλον,  περιουσίες, τον δασικό μας πλούτο.

Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην Πελοπόννησο, στη Μεσσηνία, στην Ηλεία, στην Αχαΐα ζήσαμε μια παρόμοια καταστροφή με τραγικές συνέπειες για τους πολίτες, το περιβάλλον και τις περιουσίες τους, συνέπειες που δεν ξεπληρώθηκαν μέχρι σήμερα με τα προεκλογικά τριχίλιαρα, τα οποία μοίρασε τότε αφειδώς η Κυβέρνηση, ούτε και με τα αποσπασματικά μέτρα –ασπιρίνες που πήρε, γιατί ουσιαστικά μέτρα για την πρόληψη των καταστροφών και την ουσιαστική ανασυγκρότηση των πυρόπληκτων νομών μέχρι σήμερα δεν υπήρξαν, παρά τις εμπεριστατωμένες προτάσεις μας, τις προτάσεις του Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γιώργου Παπανδρέου. Παραμένουν ακόμη ζητούμενο.

Όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας αισθανθήκαμε θλίψη, ντροπή και αγανάκτηση για την πλήρη έλλειψη οποιασδήποτε πολιτικής και μέσων πρόληψης, για την οφθαλμοφανή ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να προστατεύσει έστω και στοιχειωδώς τον δασικό μας πλούτο και τις περιουσίες των πολιτών ακόμη και δίπλα στην πρωτεύουσα, την οποία γυρόφερνε η φωτιά και έπνιγαν οι καπνοί για τρεις ολόκληρες μέρες.

Μόνο τους δασοπυροσβέστες, τους μόνιμους και τους συμβασιούχους, τους εθελοντές, τους χειριστές των πτητικών μέσων και τους πολίτες που βοήθησαν με κάθε τρόπο αξίζει να επαινέσουμε σε αυτήν την υπόθεση, όπως το έκανε άλλωστε χθες ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος Χρήστος Παπουτσής.

Πώς θα μπορούσαν, όμως, αυτοί, με μόνη την αυταπάρνησή τους να αναπληρώσουν τα τεράστια, τα εγκληματικά κενά, τις ελλείψεις και τις ολιγωρίες του κρατικού μηχανισμού, αλλά και τα θεσμικά κενά τα οποία υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν; Γιατί ακόμα και σήμερα δεν χαρακτηρίζονται εθνικοί δρυμοί αυτά τα δάση, κύριε Υπουργέ;

Ποια εικόνα, λοιπόν, της Κυβέρνησης να εξωραΐσετε, όταν είναι σαφές ότι αυτή ακολούθησε λογικές Επιμηθέα, όταν φέρει ακέραια την ευθύνη μίας πρωτοφανούς ολιγωρίας, αφού δεν διδάχθηκε τίποτε από τις καταστροφές του 2007; Δεν πήρε κανένα ουσιαστικό μέτρο, δεν σχεδίασε καμία πολιτική πρόληψης, ούτε ενίσχυσε τα μέσα και το δυναμικό της πυρόσβεσης.

Κώφευσε στις προειδοποιήσεις φορέων και αρμοδίων οργάνων, ακόμα και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού το θέμα είχε φύγει πλέον από τα τηλεοπτικά παράθυρα και την επικαιρότητα, γιατί μόνο με βάση  αυτά λειτουργείτε!

Δεν χωρεί αμφιβολία πως ο νέος όλεθρος που ζήσαμε αυτές τις μέρες, ήταν στην ουσία ένας προαναγγελθείς θάνατος των δασικών πνευμόνων της Αττικής, μια δολοφονία του περιβάλλοντος, της ασφάλειας και της υγείας των πολιτών της Αττικής προς όφελος άνομων συμφερόντων, αυτών που ό,τι δεν είναι τσιμέντο, το μετατρέπουν σε αποκαΐδια για να το τσιμεντοποιήσουν, με την άνεσή τους, αμέσως μετά !

Στο φως, λοιπόν, αυτών των εξελίξεων σας καλώ να ξαναδείτε το άρθρο 45 αυτού του νομοσχεδίου, που δίνει σε κάθε περιφερειάρχη το δικαίωμα αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων για να γίνουν κέντρα υποδοχής μεταναστών.

Κέντρα υποδοχής μεταναστών πρέπει να γίνουν αναμφισβήτητα. Η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου, όμως, έχει τεράστιες εκτάσεις. Δεν είναι δυνατόν έτσι αβασάνιστα να δίνουμε τέτοιες δυνατότητες όταν πλέον τα δάση που μας έχουν απομείνει είναι ελάχιστα.

Κατά τα άλλα, η κύρια διευθέτηση που επιχειρείτε να κάνετε με αυτό το νομοσχέδιο δεν απαντά στο αίτημα 55.000 υπαλλήλων που υπηρετούν σήμερα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Δεν θα μπω στη συζήτηση επιμέρους θεμάτων που αναδείχθηκαν ήδη.

Είναι γεγονός πως η δημόσια διοίκηση οφείλει να αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό το ανθρώπινο δυναμικό των ΙΔΑΧ που είναι στην πλειοψηφία τους υπάλληλοι με πείρα και με ειδικά προσόντα. Επομένως, μπορούν να συμβάλουν και συμβάλουν ήδη αποφασιστικά στη βελτίωση της λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης και προφανώς δικαιούνται να έχουν μια εύλογη και διαφανή υπηρεσιακή εξέλιξη. Στην ουσία, όμως, με τον τρόπο που επιχειρείτε εδώ την «τακτοποίηση» και την ισότιμη ανέλιξή τους, μάλλον θα δημιουργήσετε εντάσεις, αμφισβητήσεις και περισσότερα προβλήματα από όσα πάει να λύσει αυτό το νομοσχέδιο.

Σας ερωτώ ευθέως: Τι θα γίνει αν ξεκινήσει μια βιομηχανία προσφυγών, εάν κάποιοι μόνιμοι υπάλληλοι θεωρήσουν ότι θίγονται τα δικά τους δικαιώματα στις προαγωγές και στις κρίσεις, αν οι θέσεις τους καταληφθούν από υπαλλήλους οι οποίοι τυπικά δεν έχουν την ίδια σχέση εργασίας;

Εμείς προτείναμε -και ο εισηγητής μας και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπως άλλωστε και η ΑΔΕΔΥ και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις- να εξεταστεί η δυνατότητα να μονιμοποιηθούν οι υπάλληλοι αορίστου χρόνου, εφόσον βεβαίως το επιθυμούν, σε οργανικές θέσεις του Δημοσίου και αντίστοιχα των ΟΤΑ με διαδικασία που μπορούμε να συμφωνήσουμε. Άλλωστε υπάρχουν δύο νομικά προηγούμενα, ένα επί των ημερών σας και ένα επί των δικών μας ημερών, τέτοιας μονιμοποίησης.

Είναι προτιμότερο να προωθήσουμε ξεκάθαρα τη μετατροπή των συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου σε συμβάσεις δημοσίου δικαίου, παρά να προκρίνουμε τέτοιου είδους ρυθμίσεις, που θα είναι ευάλωτες σε προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας και άλλωστε, όπως είπαμε, δεν λύνουν σε καμία περίπτωση το πρόβλημα.

Κλείνοντας, αφού κάνετε τόσες διευθετήσεις, θα ήθελα ευθέως να σας ρωτήσω: Υπάρχει ένα αίτημα για το οποίο η Κυβέρνηση έχει δώσει την υπόσχεσή της στο Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων, που θα το καταθέσω, εάν δεν το γνωρίζετε προσωπικά. Είχατε δεσμευθεί ότι το αίτημα αυτό θα το λύνατε. Απ’ ό,τι πληροφορούμαι ακόμα και σήμερα δεν περιέχεται στο νομοσχέδιο. Αυτό μας βάζει σε σκέψεις ότι οι τακτοποιήσεις και οι διευθετήσεις που κάνετε είναι πάνω από όλα και επιλεκτικές.

Για τους λόγους που προανέφερα και εγώ και οι υπόλοιποι συνάδελφοι από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., καταψηφίζουμε επί της αρχής αυτό το νομοσχέδιο.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)