Η τρομοκρατική ενέργεια στη Νέα Υόρκη δεν είχε θύματα μόνο τους χιλιάδες αθώους πολίτες και εργαζόμενους.

Κάθε διατάραξη της ειρήνης και της διεθνούς έννομης τάξης είναι πλήγμα για ολόκληρη την ανθρωπότητα, για τη δημοκρατία και για τον πολιτισμό μας. Πλήγμα με απρόβλεπτες συνέπειες.

Σε ένα τόσο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, είναι αναπόφευκτο ότι θα υπάρχουν κραδασμοί και πιέσεις στις χρηματαγορές, στην παραγωγή, στην απασχόληση, κυρίως όμως ένα αρνητικό κλίμα, κλίμα αβεβαιότητας και αστάθειας, που επηρεάζει και τη χώρα μας.

Η συμμετοχή μας στην ΟΝΕ και στη ζώνη ευρώ λειτουργεί σαν ασπίδα απέναντι στους διεθνείς κραδασμούς. Χρειάζεται ωστόσο συντονισμένη και ειδική μέριμνα, ώστε οι όποιες αβεβαιότητες και τριβές προκύπτουν από την κατάσταση στο διεθνές πεδίο, να μην εκτονωθούν στους εργαζόμενους, είτε με τη μορφή έξαρσης της κερδοσκοπίας και των πληθωριστικών πιέσεων, είτε με τη μορφή περιορισμού των εισοδηματικών και των κοινωνικών παροχών, που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη και την κοινωνική μας συνοχή.

Αυτό όμως που με προβληματίζει περισσότερο είναι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η προοπτική της κοινωνίας των πολιτών, σε μια τέτοια συγκυρία.

Η συλλογική δράση, η δημοκρατική συμμετοχή και τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των δικαιωμάτων, θεμέλιο των σύγχρονων δημοκρατιών. Κάθε απόπειρα περιστολής τους, στο όνομα οποιασδήποτε σκοπιμότητας, θα συνιστούσε σοβαρό πλήγμα για τους εργαζόμενους και μας βρίσκει αταθερά αντίθετους.

Οι Τράπεζες δεν μας έχουν πείσει ότι τιμούν, στο σύνολό τους, την υπογραφή και τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν με τις κλαδικές ΣΣΕ. ‘Όπως και κατά τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και η ΣΣΕ 2001 συναντά προβλήματα υλοποίησης σε ορισμένους χώρους, οι οποίοι εμμένουν στο να παρανομούν, κάνοντας αθέμιτο ανταγωνισμό στις Τράπεζες εκείνες, που σέβονται τους νόμους και τους θεσμούς.

Τα προβλήματα εστιάζονται τόσο στα μισθολογικά (εφαρμογή του Ενιαίου Μισθολογίου, καταβολή των κλαδικών και των επιχειρησιακών επιδομάτων, πληρωμή υπερωριών), όσο και στα θεσμικά, με προεξάρχον ανάμεσα σε αυτά το ωράριο.

Και στις δυο περιπτώσεις έχουμε προσπάθειες μεμονωμένων εργοδοτών να αποφύγουν τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τις κλαδικές μας συμβάσεις, οι οποίες είναι, σύμφωνα με το νόμο, γενικά υποχρεωτικές για όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου.

Γι’ αυτό τόσο η Ομοσπονδία, όσο και οι Σύλλογοι – μέλη μας, είμαστε σε συνεχή ετοιμότητα για τον έλεγχο της τήρησης των συμφωνημένων, για την καταγγελία και την πάταξη των αντισυμβατικών και αντεργατικών πρακτικών, όπου κι αν αυτές εμφανίζονται.

Σ’ αυτή την καθημερινή μας προσπάθεια έχουμε ανάγκη από τη βοήθεια και τη συσπείρωση όλων των συλλόγων αλλά και κάθε εργαζόμενου, σε κάθε χώρο δουλειάς.

Η προάσπιση και η εποπτεία της τήρησης των κλαδικών μας συμβάσεων δεν είναι υπόθεση μόνο των αρμόδιων οργάνων της Πολιτείας. Είναι υπόθεση όλων μας, αν δεν θέλουμε ο κλάδος μας να μετατραπεί σε ζούγκλα αθέμιτου ανταγωνισμού, παρανομίας, μονομερών και αντεργατικών πρακτικών.

Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση! Ούτε πρόκειται εμείς να επιτρέψουμε ή να ανεχθούμε κάτι τέτοιο!

Έχουμε ήδη ξεκαθαρίσει τη στάση μας, ότι είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε πραγματικές και διαπιστωμένες ανάγκες της οικονομίας και του συναλλασσόμενου κοινού, με γνώμονα όμως πάντα την προάσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των εργαζομένων που εκπροσωπούμε.

‘Ηδη κατά τη διαπραγμάτευση της κλαδικής ΣΣΕ 2001 είχαμε θέσει στις Τράπεζες το ζήτημα της ρύθμισης τυχόν ειδικών περιπτώσεων και αναγκών.

Είναι γνωστό γιατί δεν κατέληξε αυτή η συζήτηση: λόγω της άκαμπτης στάσης, των υπέρμετρων απαιτήσεων και της ασυνεννοησίας μεταξύ των ίδιων των Τραπεζών.

Αυτό σημαίνει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει σε σχέση με τα ωράρια λειτουργίας και εργασίας στον κλάδο, που είναι αυτά που ορίζει η κλαδική ΣΣΕ.

Τυχόν ειδικές περιπτώσεις θα πρέπει να τεθούν στην αρμόδια διμερή Επιτροπή που ορίζει η Σύμβαση του 2001, να συζητηθούν και να υπάρξει προετοιμασία για το αν και κατά πόσον θα λυθούν σε κοινά αποδεκτή βάση με νέα, κατάλληλη ρύθμιση στην κλαδική ΣΣΕ του επόμενου χρόνου.

Δεν αποδεχόμαστε ούτε ευθείες, ούτε πλάγιες αλλαγές που θα έβαζαν την ΟΤΟΕ, το σ.κ. και τους εργαζόμενους στη γωνία. Υπάρχουν νόμοι, συμβάσεις, συμφωνημένα όργανα και συγκροτημένες διαδικασίες για να βρίσκουμε λύσεις όποτε αποδεδειγμένα υπάρχει ειδικό ή έκτακτο πρόβλημα, σε οποιοδήποτε επίπεδο και αν τίθεται αυτό.

4. Το Ασφαλιστικό είναι το κορυφαίο πρόβλημα του κλάδου. Βρισκόμαστε σε τέλμα ή αισιοδοξείτε για αίσια εξέλιξη ;

Μετά την επιτυχημένη εθνική διάσκεψη της Γ.Σ.Ε.Ε. ανοίγει ο δρόμος για ουσιαστική αντιμετώπιση του ζητήματος και σε κεντρικό και σε κλαδικό επίπεδο. Εξυπακούεται, ότι πρέπει να υπάρξει μία άλλη στάση από την πλευρά της κυβέρνησης. Δεν πρέπει να επαναληφθούν οι πολιτικές του περασμένου Μαρτίου. Το μεγάλο αυτό θέμα θα ανοίξει και πάλι. Όμως ο δρόμος δεν θα είναι εύκολος. Οι τράπεζες πρέπει επιτέλους να συνεννοηθούν και να ξεκαθαρίσουν τη στάση τους. Εμείς δεν θα συγχωρήσουμε άλλη κωλυσιεργία ή σκόπιμη παρέλκυση. Πρέπει ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ (κυβέρνηση και τράπεζες) να τοποθετηθούν υπεύθυνα στις προτάσεις μας. Προτάσεις, που είναι, όπως γνωρίζετε, τεκμηριωμένες και ρεαλιστικές.

Η αίσια εξέλιξη όμως του Ασφαλιστικού δεν θα εξαρτηθεί μόνο από την βούληση της Κυβέρνησης και των τραπεζών, αλλά κύρια από τη συσπείρωση και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων.

Όχι, όσο τουλάχιστον περνάει από το χέρι μας! Γιατί αυτό το καθεστώς είναι τελείως παράνομο, απαράδεκτο και προκλητικό! Γνωρίζετε ότι ως Ομοσπονδία έχουμε κάνει συστηματικές παρεμβάσεις και αλλεπάλληλα διαβήματα στα αρμόδια για την πάταξη τέτοιων πρακτικών κρατικά όργανα εποπτείας (ΣΕΠΕ, Υπουργείο Εργασίας). Παράλληλα, έχουμε προειδοποιήσει τις Διοικήσεις των Τραπεζών ότι τέτοιες πρακτικές δεν πρόκειται να συναντήσουν ούτε την ανοχή ούτε, πόσο μάλλον, την επιδοκιμασία μας.

Όλοι οι Σύλλογοι-μέλη μας έχουν βασικό καθήκον να εντοπίζουν, να καταγγέλλουν και να εμποδίζουν αυτές τις παράνομες πρακτικές στους χώρους δουλειάς.

Αλλά και ο κάθε εργαζόμενος οφείλει να προασπίσει τόσο τον εαυτό του, όσο και το συλλογικό συμφέρον, αποκρούοντας και καταγγέλλοντας τα αυθαίρετα «ωράρια-λάστιχο» που ορισμένοι χώροι προσπαθούν να επιβάλλουν είτε καταβάλλοντας κάποιες πρόσθετες – και συνήθως παροδικές- ατομικές αμοιβές, είτε τρομοκρατώντας τους εργαζόμενους.

Εξήγησα προηγουμένως ότι οποιοδήποτε αποδεδειγμένο πρόβλημα λειτουργίας των Τραπεζών, μπορεί και πρέπει να συζητηθεί με την ΟΤΟΕ ώστε να βρούμε κοινά αποδεκτή, λειτουργική και σύννομη λύση, λύση που θα μειώνει το χρόνο εργασίας, όχι λύση που θα εξοντώνει τον τραπεζοϋπάλληλο και θα γλυτώνει την Τράπεζα από το κόστος της υπερωρίας.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση, λύσεις μπορούν να αναζητηθούν και να θα δοθούν μέσα από τη συμφωνημένη ανάμεσα στις δυο πλευρές διαδικασία, μόνο με νέα ρύθμιση στο επίπεδο της κλαδικής ΣΣΕ.

Κάθε άλλη ενέργεια είναι παράνομη και θα συναντήσει την αποφασιστική και μαζική αντίδραση ολόκληρου του κλάδου.

Γι’ αυτό τόσο εμείς όσο και η Πολιτεία, που έχει την κύρια ευθύνη για την τήρηση των νόμων, των θεσμών και των συμφωνημένων, οφείλουμε να επαγρυπνούμε, μη επιτρέποντας σε κανένα «πονηρό» εργοδότη να μετατρέπει την επιχείρησή του σε μεσαιωνικό κάτεργο, να υποσκάπτει τις εργασιακές σχέσεις ή να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τους νόμους του κράτους και τις συμφωνίες ολόκληρου του κλάδου μας!

6. Οι συγχωνεύσεις – εξαγορές δημιούργησαν μια νέα κατάσταση στον τραπεζικό χώρο. Απολύσεις δεν είχαμε, όμως λειτούργησε ο θεσμός της «εθελουσίας» και του προσωπικού συμβιβασμού με «οικειοθελείς αποχωρήσεις». Μήπως πρέπει να μπει ένας φραγμός στις τράπεζες ;

Ο έλεγχος των όρων και των προϋποθέσεων των «οικειοθελών» αποχωρήσεων, κατά τις εξαγορές και τις συγχωνεύσεις Τραπεζών, με κατάλληλες γενικής ισχύος εγγυήσεις για τους εργαζόμενους, αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί μια από τις βασικές μας διεκδικήσεις και σημαντικό θέμα συζήτησης της ΟΤΟΕ με τις Τράπεζες στην κλαδική διαπραγμάτευση.

Δεν έχουμε μέχρι σήμερα λάβει ικανοποιητική απάντηση από τις Τράπεζες στο θέμα αυτό.

Όμως τα προβλήματα είναι συνολικότερα.

Γι΄ αυτό πήραμε την πρωτοβουλία, σύμφωνα και με τις αποφάσεις του 26^ου Συνεδρίου μας, να προτείνουμε ειδική διάταξη νόμου στο Νομοσχέδιο για τα φορολογικά κίνητρα στις εξαγορές και συγχωνεύσεις τραπεζικών επιχειρήσεων.

Δηλαδή, παράλληλα με τα σημαντικά φορολογικά κίνητρα που εισάγει το Σ.Ν. για τις συγχωνευόμενες επιχειρήσεις, στερώντας από αντίστοιχους πόρους το κοινωνικό σύνολο, προτείνουμε να εισαχθούν και ρυθμίσεις που να διασφαλίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την απασχόληση και την εύρυθμη λειτουργία των εργασιακών σχέσεων τόσο κατά τη διάρκεια της μεταβίβασης, όσο και μετά τη συγχώνευση.

Ειδικότερα, οι ρυθμίσεις που προτείναμε περιλαμβάνουν:

α) Την υποχρέωση να διαμορφώνεται και να τίθεται υπ΄ όψιν των ενδιαφερόμενων μερών όχι μόνον το επιχειρησιακό, αλλά και «κοινωνικό σχέδιο» του αγοραστή, που να συζητείται εγκαίρως με τη συλλογική εκπροσώπηση, με τους όρους και με τις διαδικασίες που ορίζει το Π.Δ. 572/88 και ο Ν. 1876/90.

Στο κοινωνικό του σχέδιο, ο υποψήφιος αγοραστής οφείλει:

• να δηλώνει τις προθέσεις του και να δεσμεύεται για την απασχόληση, τον τρόπο απορρόφησης τυχόν πλεονάζοντος προσωπικού, τις ευκαιρίες καριέρας στην ενιαία επιχείρηση,

• να προδιαγράφει και να δεσμεύεται για τις μεθόδους με τις οποίες θα ενοποιήσει τα διαφορετικά εργασιακά-ασφαλιστικά καθεστώτα σε ένα ενιαίο και γενικά αποδεκτό σύνολο,

• να διασφαλίζει την πληροφόρηση, αλλά και τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων μερών (επιχειρησιακά συνδικάτα της εξαγοράζουσας και της εξαγοραζόμενης επιχείρησης, δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση) στη διαμόρφωση του Κανονισμού Εργασίας, των νέων αρχών και των συστημάτων διοίκησης προσωπικού της ενιαίας επιχείρησης.

Κάθε παράλειψη αυτής της υποχρέωσης προτείναμε να επιφέρει σημαντικές κυρώσεις, λ.χ. σοβαρό περιορισμό του φορολογικού κινήτρου που προβλέπει το Σ.Ν.

β) σε κάθε περίπτωση, να υπάρχει ρήτρα μη χειροτέρευσης στα υπάρχοντα δικαιώματα του προσωπικού, ιδιαίτερα στο θέμα της φύσης και του τρόπου καταγγελίας των ατομικών συμβάσεων εργασίας.

Έτσι, πέρα από τη γενικότερη διεκδίκησή μας για συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις άσκησης πολιτικών «εθελουσίας εξόδου» στον κλάδο, με τις προτεινόμενες στο Σ.Ν. ρυθμίσεις επιδιώκουμε να υπάρξει η απαιτούμενη εξισορρόπηση των κινήτρων που η Πολιτεία παρέχει στις συγχωνευόμενες επιχειρήσεις, με τις δεσμεύσεις που οι τελευταίες πρέπει και μπορούν να αναλάβουν απέναντι στους εργαζόμενους και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

7. Προβλήματα όμως έχουμε και με τα Σωματεία, που δραστηριοποιούνται στον ίδιο χώρο (π.χ. Πειραιώς, Efg Eurobank – Ergasias κλπ). Τι κάνει η ΟΤΟΕ για να υπάρξει συνεργασία και ενιαία πολιτική έναντι της εργοδοσίας ;

Η διαίρεση και η ασυνεννοησία μεταξύ σωματείων που λειτουργούν στον ίδιο χώρο εξυπηρετεί κατά κανόνα τα συμφέροντα του εργοδότη.

Γι’ αυτό και η λειτουργία ενός επιχειρησιακού σωματείου σε κάθε Τράπεζα, παραμένει αταλάντευτος στόχος και μόνιμος προσανατολισμός μας.

Όπου λειτουργούν παράλληλα πολλά σωματεία, συνήθως λόγω πρόσφατης συγχώνευσης Τραπεζών σε μια ενιαία επιχείρηση, η Ομοσπονδία μας ενθαρρύνει και στηρίζει τις διαδικασίες συνένωσής τους σε ένα ενιαίο σωματείο, μέσα από διαδικασίες διαφανείς και δημοκρατικές.

Αυτό το εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο. Υπάρχουν συχνά διαφορές επιχειρησιακής κουλτούρας και θεσμών, διαφορές πολιτικής και επιλογών απέναντι στην Τράπεζα και στα προβλήματά της. Σε ορισμένες περιπτώσεις αντιμετωπίζουμε μέχρι και ευθεία ανάμειξη του εργοδότη υπέρ του ενός ή του άλλου σωματείου, κάτι που αποδυναμώνει συνολικά το σ.κ. και τορπιλίζει κάθε προσπάθεια ενότητας. Υπάρχουν δυστυχώς και προβλήματα «τίτλων» και «καρεκλών», που δρουν ανασταλτικά σε κάθε προσπάθεια.

Εμείς συνεχίζουμε αυτή την προσπάθεια, χωρίς δογματισμούς και απολυτότητες, σεβόμενοι τα ειδικά προβλήματα των επιμέρους χώρων αλλά και τις κεντρικές αποφάσεις του Συνεδρίου και των Οργάνων της Ομοσπονδίας μας, που δεσμεύουν όλα χωρίς εξαίρεση τα σωματεία μέλη-μας να εργασθούν για το σκοπό της ενότητας, με μόνο γνώμονα την αποτελεσματική προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων.

Απέναντι στον ενιαίο εργοδότη, μόνο ένα σ.κ. ενωμένο και συγκροτημένο σε ενιαία βάση, με καθαρές θέσεις και πολιτικές επιλογές, μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη και να δώσει ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι σ’ αυτές τις Τράπεζες έχουν την προστασία των νόμων αλλά και όλων των ρυθμίσεων που προβλέπουν οι κλαδικές μας ΣΣΕ, που είναι υποχρεωτικές σε κάθε χώρο δουλειάς του κλάδου μας.

Για το θέμα αυτό εκδώσαμε ειδικά φυλλάδια και επισκεφτήκαμε αντίστοιχους χώρους δουλειάς, κατά το πρόσφατο παρελθόν. Σήμερα ξεκινάμε μια μεγάλη καμπάνια, συνεχίζοντας αυτή μας την προσπάθεια, με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους και για τις θέσεις του σ.κ. του κλάδου.

Πέραν αυτών, η ΟΤΟΕ είναι πάντοτε έτοιμη να παρέχει υποστήριξη και προστασία στους συναδέλφους αυτών των χώρων, για ατομικά ή συλλογικά προβλήματά τους και, εφόσον έχει την κατάλληλη ενημέρωση, μπορεί να κάνει τις απαραίτητες παρεμβάσεις, στις Διοικήσεις τους ή στα αρμόδια κρατικά εποπτικά όργανα.

Φυσικά η ιδανική λύση θα ήταν να δημιουργηθούν και σ’ αυτούς τους χώρους επιχειρησιακά συνδικάτα. ‘Ετσι θα παρέχεται πιο αποτελεσματική προστασία στους εργαζόμενους και θα υπάρχει δυνατότητα άμεσης επιχειρησιακής παρέμβασης του σ.κ, καθώς και δυνατότητα διαπραγμάτευσης των επιμέρους προβλημάτων που απασχολούν τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο.

Είναι κάτι που ενθαρρύνουμε εδώ και καιρό τόσο στις νέες Τράπεζες που αναφέρατε, όσο και στις νέες συνεταιριστικές Τράπεζες και στις συναφείς επιχειρήσεις του κλάδου μας. Είναι όμως και ευθύνη των ίδιων των εργαζόμενων στους χώρους αυτούς, που πρέπει να ευαισθητοποιηθούν και να δραστηριοποιηθούν κατάλληλα. Πρέπει, μ’ άλλα λόγια, να μας βοηθήσουν, για να μπορέσουμε και εμείς να τους βοηθήσουμε καλύτερα και πιο συστηματικά.

9. Η NOVA BANK εισήγαγε ένα νέο «τύπο» τραπεζοϋπαλλήλου, ενώ η λειτουργία των OPEN 24 αμφισβητεί και αυτό το τραπεζικό επάγγελμα. Πως αντιδρά η ΟΤΟΕ ;

Είναι σοβαρά ζητήματα αυτά που αναφέρατε, αλλά, πολύ φοβάμαι, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου! Ο «νέος τύπος» τραπεζοϋπαλλήλου, ο «απεριόριστα διαθέσιμος και προσαρμόσιμος» (χρονικά, γεωγραφικά, επαγγελματικά, μισθολογικά) είναι κάτι που επιχειρείται και μας προβληματίζει ιδιαίτερα ακόμα και σε πιο παραδοσιακά τραπεζικούς χώρους ή, πολύ περισσότερο, σε θυγατρικές Τραπεζών.

Η ΟΤΟΕ έχει από καιρό επισημάνει τη σοβαρότητα του προβλήματος και αντιδρά σε δύο, τουλάχιστον, επίπεδα:

α) στο επίπεδο της κλαδικής διαπραγμάτευσης, όπου θέσαμε ευθέως θέμα ρύθμισης του κομβικού προβλήματος δανεισμού εργαζομένων από «εταιρείες παροχής υπηρεσιών» ή/και εξωτερίκευσης τραπεζικών εργασιών σε τρίτες επιχειρήσεις (θυγατρικές ή μη των Τραπεζών).

Ειδικότερα ζητήσαμε, προτείνοντας συγκεκριμένες ρυθμίσεις, περιορισμό στη χρήση και φυσικά στη συνεχώς παρατηρούμενη κατάχρηση τέτοιων πρακτικών, καθώς και την απαρέγκλιτη εφαρμογή των κλαδικών ΣΣΕ για το προσωπικό που απασχολείται σε πάσης φύσεως τραπεζικές εργασίες.

Συναντήσαμε την άρνηση των εργοδοτών ακόμα και να εξετάσουν το θέμα!

Όμως, πέρα από τις παρεμβάσεις των Συλλόγων-μελών μας για τον εντοπισμό και το δραστικό περιορισμό τέτοιων καταστάσεων, που κατακερματίζουν και υποβαθμίζουν συνολικά τους όρους αμοιβής και εργασίας στον κλάδο μας, σκοπεύουμε να επανέλθουμε στο ζήτημα αυτό, στην προσεχή κλαδική διαπραγμάτευση, διεκδικώντας ουσιαστική και λειτουργική λύση .

β) στο επίπεδο ορθής εφαρμογής της ισχύουσας νομοθεσίας.

Σύμφωνα με τον ορισμό του κλάδου που έδωσε ο νομοθέτης του Ν. 1876/90, στον κλάδο μας δεν ανήκουν μόνο Τράπεζες, αλλά και ομοειδείς ή συναφείς επιχειρήσεις.

Για λόγους θεμιτού ανταγωνισμού ανάμεσα στις επιχειρήσεις του κλάδου, αλλά και για λόγους εφαρμογής της αρχής «ίση αμοιβή για ίσης αξίας εργασία», όταν μιλάμε για εργαζόμενους στον ίδιο χώρο δουλειάς, πρέπει όσοι απασχολούνται σε οποιασδήποτε φύσης τραπεζικές εργασίες, να έχουν τουλάχιστον τους όρους αμοιβής και εργασίας που ορίζονται από τις κλαδικές μας συμβάσεις, αφού μάλιστα αυτές έχουν κηρυχθεί γενικά υποχρεωτικές για ολόκληρο τον κλάδο.

Με άλλα λόγια, άμεσα οι θυγατρικές των Τραπεζών, αλλά και κάθε επιχείρηση που ασκεί ή παρέχει τραπεζικές εργασίες μέσα ή έξω από την Τράπεζα, οφείλουν να εφαρμόζουν στο προσωπικό τους (δανεικό ή αποσπασμένο) τουλάχιστον τις κλαδικές μας ΣΣΕ.

Σε αντίθετη περίπτωση, όχι μόνο παρανομούν, αλλά πυροδοτούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις διαίρεσης των εργαζομένων, υποβάθμισης της ποιότητας εργασίας, της εχεμύθειας, των εργασιακών σχέσεων στο σύνολό τους. Έτσι υποσκάπτεται η αποτελεσματικότητα της λειτουργίας και των ίδιων των επιχειρήσεων.

Δεν παραβλέπω τα προβλήματα επικοινωνίας και τακτικής επαφής με τον απλό συνάδελφο. Τέτοια προβλήματα υπάρχουν. Θα έλεγα όμως ότι θα αδικούσε το ρόλο και τη δράση της ΟΤΟΕ να λέγαμε ότι υπάρχει τέτοια απομάκρυνση.

Πρώτα από όλα, η ΟΤΟΕ επικοινωνεί τακτικά με τους συναδέλφους όχι μόνο μέσα από ανακοινώσεις ή παρεμβάσεις σε επιτελικό επίπεδο, αλλά και με άμεση παρέμβαση και τακτική παρουσία των στελεχών της στους χώρους δουλειάς. Η παρουσία αυτή συμπληρώνει, αλλά δεν μπορεί ούτε πρέπει να υποκαταστήσει, το ρόλο των πρωτοβάθμιων σωματείων-μελών της σε κάθε χώρο.

Από την ποιότητα της επικοινωνίας και της δράσης των τελευταίων, αλλά και της συνεργασίας τους με την ΟΤΟΕ, εξαρτάται η αίσθηση προσέγγισης ή απομάκρυνσης που μπορεί να έχει ο απλός συνάδελφος, σε σχέση με το σ.κ. του κλάδου.

Στο επιτελικό επίπεδο, όπου βρίσκεται ο κύριος ρόλος και το πλαίσιο της δράσης της, η ΟΤΟΕ έχει αποδείξει όχι μόνο ότι γνωρίζει τα προβλήματα και κινείται μεθοδικά, υπεύθυνα και αποφασιστικά για τη λύση τους, αλλά και ότι έχει έγκαιρα προωθήσει διεκδικήσεις και λύσεις, για πολλά νέα ζητήματα που μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισαν να εμφανίζονται στους εργασιακούς μας χώρους.

Σε κάθε περίπτωση, οι συνάδελφοι δικαιούνται μια ακόμα καλύτερη και πιο προσιτή Ομοσπονδία.

Πρέπει όμως και οι ίδιοι να μας βοηθήσουν να το πετύχουμε, ζητώντας από τους Συλλόγους τους καλύτερο συντονισμό της δράσης και ενημερώνοντας έγκαιρα για κάθε πρόβλημα του χώρου τους.

Τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα δεν θα μας τα χαρίσει κανείς.

Μας τις δίνουν η εγρήγορση, η συσπείρωση και η εμπιστοσύνη ακόμα και του τελευταίου συναδέλφου στη συλλογική δράση, στους στόχους και στον κοινό μας αγώνα.

Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και αυτό πρέπει να προσπαθήσουμε. Αρκεί να το προσπαθήσουμε όλοι μαζί!