Ανοίγουμε την αυλαία των κινητοποιήσεων, γιατί η Κυβέρνηση δεν τήρησε τις δεσμεύσεις της. Μας υποσχέθηκε από τον περασμένο Οκτώβρη, ότι στο τέλος του Νοέμβρη θα μας δώσει ολοκληρωμένη απάντηση για τη λύση του ασφαλιστικού προβλήματος στον τραπεζικό κλάδο. Λύση που περιμένουμε, βέβαια, εδώ και χρόνια. Όμως, παρά τις μέχρι σήμερα σοβαρές και υπεύθυνες προτάσεις και προσπάθειές μας, απάντηση δεν υπάρχει. Υπάρχει παρέλκυση, αναβλητικότητα και σκόπιμη καθυστέρηση, που δεν είμαστε διατεθειμένοι να αποδεχτούμε. Γιατί τα προβλήματα στο Ασφαλιστικό είναι πολλά και σύνθετα. Δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσα από λογικές «τσουβαλιάσματος» και ισοπέδωσης. Ιδιαίτερα το ασφαλιστικό στο χώρο των τραπεζών, που δεν είναι πρόβλημα μόνο των εργαζομένων, είναι πρώτα και κύρια πρόβλημα των ίδιων των τραπεζών. Γιατί οι υποχρεώσεις τους στα Ασφαλιστικά ταμεία είναι τεράστιες. Είναι υποχρεώσεις, που εάν τις εμφάνιζαν στους Ισολογισμούς τους ορισμένες από αυτές, θα είχαν σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας.

Η Κυβέρνηση δεν μπορεί, λοιπόν, να κλείνει τα μάτια μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα. Πρέπει τώρα τόσο η ίδια, όσο και οι Διοικήσεις των Τραπεζών, να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οι εργαζόμενοι πλήρωσαν πολλά με τους αντιασφαλιστικούς νόμους της περιόδου 1990 – 1992. Δεν θα αποδεχτούν με τίποτα την επανάληψη παρόμοιων πολιτικών.

2. Πολλοί κάνουν λόγο για «αδιέξοδο» στον τραπεζικό χώρο όσον αφορά στην εξεύρεση χρηματοδοτικών πηγών, που θα εξασφαλίσουν τη διαδοχική ασφάλιση από τα Ειδικά Τραπεζικά Ταμεία στο ΙΚΑ, διατηρώντας το επίπεδο των παροχών που ισχύoυν σήμερα. Πόσο κοντά στην αλήθεια είναι αυτό το επιχείρημα ;

Αδιέξοδα υπάρχουν όταν εξαντλούνται τα περιθώρια χρηματοδότησης, όταν ο κρατικός προϋπολογισμός είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του και δεν μπορεί να σηκώσει άλλο βάρος.

Στον τραπεζικό χώρο, όμως, και ειδικότερα για τους τραπεζοϋπαλλήλους, που είναι κι αυτοί Έλληνες φορολογούμενοι, το κράτος δεν έχει πληρώσει ποτέ ούτε μία δραχμή.

Από την άλλη, πως είναι δυνατόν να πιστεύουμε σοβαρά, ότι σε ένα χώρο που παράγει χρήματα με ετήσια κέρδη δισεκατομμυρίων, δεν υπάρχουν χρήματα και τρόποι χρηματοδότησης ; Αυτά είναι αστεία πράγματα και «επιχειρήματα» για αφελείς!. Η αλήθεια βρίσκεται αλλού. Θέλουν να μετατοπίσουν το βάρος της λύσης του προβλήματος στις πλάτες των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

3. Η Κυβέρνηση πριν από αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα πρότεινε ως λύση στο ασφαλιστικό πρόβλημα την ένταξή τους στο ΙΚΑ, αλλά με βάση το καθεστώς που ισχύει στην Εμπορική Τράπεζα. Το σχέδιο, όμως, φαίνεται ότι γρήγορα εγκαταλείφθηκε και όπως δείχνουν τα πράγματα αναζητείται άλλη λύση.

Τι προέβλεπε το σχέδιο, πόσο σύμφωνο σας έβρισκε και γιατί πιστεύετε, ότι ναυαγεί ;

Απάντηση:

Η πρόταση αυτή έγινε σε μας τον Οκτώβρη και δεν απεσύρθη έως σήμερα. Όμως ήταν μια πρόταση χωρίς περιεχόμενο. Δεν περιείχε ούτε το ύψος της σύνταξης, ούτε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ούτε δεδομένα για τις εισφορές και συνεισφορές. Αυτή είναι άλλωστε και η απαίτησή μας: Να συζητήσουμε, επιτέλους, ολοκληρωμένα. Αυτό που κύρια ενδιαφέρει σήμερα τους εργαζόμενους και συνταξιούχους είναι οι όροι και οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης. Το ασφαλιστικό μοντέλο της Εμπορικής και της Alpha Bank είναι δοκιμασμένο και δίνει λύσεις. Εάν μας το πρότειναν με το Καταστατικό και τους όρους των συγκεκριμένων ταμείων, θα το είχαμε αποδεχτεί.

4. Μελέτη, που έκαναν πριν από περίπου δύο – τρία χρόνια Βρετανοί αναλογιστές για λογαριασμό της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, υποστήριζε ότι πρέπει να αλλάξουν τα προγράμματα κύριας και επικουρικής ασφάλισης, γιατί οι τωρινές συνταξιοδοτικές παροχές και το κόστος τους είναι υψηλό. Είναι όντως έτσι τα πράγματα ;

Τα προβλήματα της κοινωνικής ασφάλισης και στον κλάδο μας και γενικότερα δεν είναι προβλήματα παροχών. Είναι προβλήματα πόρων. Κατ’ αρχήν, όπως σας είπα, το κράτος δεν έχει πληρώσει τίποτα για την κοινωνική ασφάλιση στα ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων. Θέλω με την ευκαιρία αυτή να σας αποκαλύψω, ότι και από την ψήφιση του Νόμου 2084/92, που επέβαλε την τριμερή χρηματοδότηση για τους νέους συναδέλφους, τα ταμεία δεν πήραν δεκάρα. Εκατοντάδες δις είναι οι υποχρεώσεις του κράτους. Από την άλλη, τα αποθεματικά των ταμείων όλο το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα καταληστεύτηκαν. Τα ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων έχασαν πάνω από 960 δις από την υποχρέωση που είχαν να τηρούν τα διαθέσιμά τους στην τράπεζα Ελλάδος με μηδενικό επιτόκιο, όταν ο πληθωρισμός «έτρεχε» με 20 και 30%.

Ακόμα, το κράτος έκανε όλα αυτά τα χρόνια κοινωνική πολιτική με τα χρήματα των ταμείων, χωρίς να καταβάλλει τις υποχρεώσεις του. Θα μπορούσα να προσθέσω πολλά ακόμη, όμως αυτό που έχει αξία είναι να γίνει κατανοητό, όπως έδειξαν και οι επιστημονικές μελέτες της ΓΣΕΕ, ότι το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα παροχών, αλλά πόρων.

5. Σύμφωνα με πληροφορίες, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, όσον αφορά τις προτάσεις των Βρετανών για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού, οι τραπεζοϋπάλληλοι εντάσσονται στις κατηγορίες, που θα πληγούν από το νέο καθεστώς καθώς θα ανατραπούν πολλά από τα «κεκτημένα» τους, ενώ παράλληλα θα ενταχθούν στο ΙΚΑ, χωρίς όμως κάποιο ειδικό καθεστώς. Πως θα σχολιάζατε μία ανάλογη κυβερνητική πρόταση ;

Όπως είπα και πριν, οι εισπρακτικές και ταμειακές λογικές δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Επιβάρυναν τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, δημιούργησαν κοινωνικές εκρήξεις και εντάσεις, ενώ δεν έλυσαν τα προβλήματα. Εάν η κυβέρνηση θέλει να δοκιμάσει στην πεπατημένη, «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα». Να γνωρίζει όμως, ότι όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες!.

Δεν υπάρχουν ιδανικές λύσεις. Όλες οι λύσεις είναι δύσκολες. Η δημιουργία, όμως, του Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Τραπεζοϋπαλλήλων (Ε.Τ.Α.Τ.), που θα λειτουργούσε στα πρότυπα της Εμπορικής ή της Alpha Bank με βάση τους όρους και τις προϋποθέσεις του δημοψηφίσματος του 1992, θα ήταν η καλύτερη δυνατή λύση. Μία λύση που συμφέρει τους εργαζόμενους, δίνει απάντηση στα προβλήματα των τραπεζών και ταυτόχρονα στηρίζει τον εθνικό ασφαλιστικό φορέα, το ΙΚΑ.

7. Ποιες είναι οι θέσεις της Ομοσπονδίας για την επικείμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση ;

Πιστεύω ότι θα ήταν εγκληματικό σφάλμα της κυβέρνησης να επαναλάβει πολιτικές και πρακτικές, που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν κατά το παρελθόν. Η φιλοσοφία των ταμειακών και εισπρακτικών μέτρων του 1992 με την αύξηση εισφορών και ορίων ηλικίας, δημιούργησε, όπως ήδη ανέφερα, κοινωνικές εκρήξεις και εντάσεις, χωρίς να λύσει κανένα πρόβλημα. Εάν η κυβέρνηση θέλει πραγματικά λύσεις βιώσιμες και με προοπτική, πρέπει να φύγει από τέτοιες λογικές. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες του προβλήματος:

• Να οριοθετήσουμε, κατ’ αρχήν τα σύνορα της κοινωνικής από την ιδιωτική κερδοσκοπική ασφάλιση.

• Να προχωρήσουμε μέσα από έναν ουσιαστικό και όχι προσχηματικό διάλογο, σε διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα, που θα περιλαμβάνουν και ομαδοποιήσεις ταμείων.

• Να δημιουργήσουμε ένα θεσμικό πλαίσιο, που θα δίνει τη δυνατότητα στα ταμεία να διαχειρίζονται αποτελεσματικά την κινητή και ακίνητη περιουσία τους.

• Να αναλάβει επιτέλους ο κρατικός προϋπολογισμός τις ευθύνες του απέναντι στα ταμεία και τους ασφαλισμένους.

• Να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα, που επιδρούν αρνητικά στη λειτουργία του Ασφαλιστικού (ανεργία, ανεξέλεγκτες ελαστικότητες στις εργασιακές σχέσεις κλπ.).

Αυτά μεταξύ άλλων και όχι η συρρίκνωση της κοινωνικής ασφάλισης υπέρ της ιδιωτικής πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ενός ειλικρινούς διαλόγου ανάμεσα στην Κυβέρνηση, τους εργαζόμενους και τις Τράπεζες.

8. Ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις σε περίπτωση που τα κυβερνητικά σχέδια είναι αντίθετα στις επιδιώξεις των τραπεζοϋπαλλήλων ;

Ξεκινάμε από τώρα ένα μεγάλο αγώνα ενημέρωσης των εργαζομένων και της κοινής γνώμης για τις θέσεις μας. Από τις περιοδείες και τις συγκεντρώσεις που γίνονται σ’ όλη την Ελλάδα φαίνεται, ότι οι εργαζόμενοι έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και ευαισθησία για το Ασφαλιστικό. Επιδοκιμάζουν τις προτάσεις της Ο.Τ.Ο.Ε. και συσπειρώνονται γύρω από τις αποφάσεις μας. Την εβδομάδα που έρχεται θα πραγματοποιήσουμε μαζικά διαβήματα στις διοικήσεις των τραπεζών. Στις 12 & 13 του μήνα έχουμε εξαγγείλει 48ωρη Πανελλαδική Κινητοποίηση. Θα συντονιστούμε με την Γ.Σ.Ε.Ε. και τις ΔΕΚΟ.

Είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε ενωμένοι, για να προστατεύσουμε τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων και να προωθήσουμε τις θέσεις μας.