Άρθρο
του Προέδρου της Ο.Τ.Ο.Ε.
Δ. ΚΟΥΣΕΛΑ

Όσοι το τελευταίο χρονικό διάστημα παρακολούθησαν τον ΣΕΒ να τοποθετείται παρεμβαίνοντας στις πολιτικές εξελίξεις, όπως και την Κυβέρνηση να ανταπαντάει με σκληρές εκφράσεις, εύλογα θα αναρωτιόνται για τους στόχους και τις επιδιώξεις και των δύο πλευρών.

Κατ’ αρχήν ο ΣΕΒ άσκησε έντονη κριτική στη κυβέρνηση ότι δεν έχει κάνει τίποτα για την ανταγωνιστικότητα και για ριζικές αλλαγές στην οικονομία (ιδιωτικοποιήσεις), μιλώντας για αποθάρρυνση της ανάπτυξης των επιχειρήσεων, εφ’ όσον δεν μειώνεται η φορολογία, για χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης κ.λπ.

Ταυτόχρονα το ΙΟΒΕ, όχι βέβαια τυχαία, αποκαλύπτει στην έκθεσή του τις «αστρονομικές διαστάσεις που έχει προσλάβει η παραοικονομία στην Ελλάδα» αφήνοντας εύλογα ερωτηματικά για την «πρωτοτυπία» αυτής του της ανακάλυψης, αλλά και για τα μέτρα που θα έπρεπε να ληφθούν για την εξάλειψη της παραοικονομίας στη χώρα μας.

Δεν θέλουμε να πιστέψουμε, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, ότι ο ΣΕΒ ασκεί την κριτική που ασκεί στη κυβέρνηση, επειδή αποφάσισε να στηρίξει τη Ν.Δ., βλέποντας να διαμορφώνεται υπέρ της ένα «ρεύμα εξουσίας».

Από την άλλη πλευρά, είναι να διερωτάται κανείς κατά πόσον ο αριστερός λόγος της Κυβέρνησης, που τοποθετεί στις πραγματικές του διαστάσεις το ρόλο και τις επιδιώξεις των Βιομηχάνων, συνιστά μια πολιτική επανατοποθέτηση που θα έχει βάθος και προοπτική. Οι διαφορές ανάμεσα στην τοποθέτηση του Πρωθυπουργού στη Γ.Σ. του ΣΕΒ και σε εκείνη του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας που κινήθηκε σε άλλο μήκος κύματος, ενισχύουν αυτά τα ερωτήματα.

Όμως αν θέλουμε να προσεγγίσουμε το πρόβλημα επί της ουσίας, πρέπει να σημειώσουμε ότι:

1. Η δυναμική που ανέπτυξε το συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα από τις ασύγκριτα μεγάλες σε όγκο και παλμό κινητοποιήσεις των τελευταίων εβδομάδων, έφεραν στο προσκήνιο, μαζί με τις θέσεις του για το Ασφαλιστικό, και το κορυφαίο ζήτημα της αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος και του πλούτου, μέσα από μια γενναία φορολογική μεταρρύθμιση.

2. Έχει καταδειχθεί διαχρονικά ότι αυτό που κύρια ενδιαφέρει τον ΣΕΒ δεν είναι «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο», αλλά τι πολιτική ακολουθεί αυτός που κυβερνά, σε σχέση με τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ο ΣΕΒ.

Αυτά λοιπόν, που στην παρούσα χρονική στιγμή διακυβεύονται, είναι:

• Θα προχωρήσει ή όχι η ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος υπέρ των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων;

• Θα μειωθεί ή όχι η φορολόγηση των κερδών, όπως ζητούν οι βιομήχανοι;

• Θα υπάρξουν ή όχι «εκπτώσεις» και «ανοχές» στην τήρηση των περιβαλλοντολογικών όρων για την εγκατάσταση και λειτουργία νέων βιομηχανιών;

• Θα τηρούνται ή όχι αυστηρά τα κριτήρια για την ανάληψη κρατικών προμηθειών από τις επιχειρήσεις;

• Θα προχωρήσουν ή όχι οι νέες ιδιωτικοποιήσεις, χωρίς απαραίτητα να πληρούνται οι αναγκαίοι γι’ αυτό όροι και προϋποθέσεις;

Όλα τα παραπάνω, με τον τρόπο που τίθενται και με τη στάση που φαίνεται να υιοθετεί ο ΣΕΒ, παίρνουν πλέον τη μορφή μιας δημόσιας – και αρκούντως δημοσιοποιημένης - διαπραγμάτευσης.

• Ο στόχος της ΟΝΕ επετεύχθη χάρη στις θυσίες των εργαζόμενων.

• Πραγματική σύγκλιση δεν γίνεται χωρίς ανακατανομή του εισοδήματος και του πλούτου.

• Πρέπει να στηριχθεί στην υγιή επιχειρηματική πρωτοβουλία που επενδύει, δημιουργεί θέσεις εργασίας και αναλαμβάνει πλήρως τις ευθύνες της. Όχι σ’ αυτούς που διαπραγματεύονται «αέρα» και ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την τσέπη τους.

• Χρειάζεται μια συνεπής, κοινωνικά ευαίσθητη και σταθερή πολιτική, με βάση το σήμερα και τις ανάγκες αντιμετώπισης των σύγχρονων προβλημάτων, όχι με βάση τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος.

Τέλος, η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να καταλάβει ότι ο ελληνικός λαός δεν θέλει πολιτικά νεφελώματα, ούτε αοριστίες για να είναι όλοι ικανοποιημένοι: «ή με τον κλέφτη θα είσαι, ή με τον χωροφύλακα»! Να καταλάβει δηλαδή ότι δεν είναι δυνατόν από τη μια να υιοθετείς οτιδήποτε προτείνεται από τις διάφορες κοινωνικές ομάδες, χωρίς να τοποθετείσαι επί της ουσίας των θέσεων και των προβλημάτων.

Ο ελληνικός λαός έχει και μνήμη και κρίση όσο και εάν κάποιοι επιθυμούν το αντίθετο.

Είναι καιρός να αφήσουμε τη στείρα και επιλεκτική κριτική και να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας, απέναντι στην ανάπτυξη και στην πρόοδο του τόπου μας, απέναντι στο μέλλον των παιδιών μας. Μακριά και πέρα από μικροκομματικές, μικροπολιτικές και κοντόφθαλμες σκοπιμότητες.

Το συνδικαλιστικό κίνημα απέδειξε έμπρακτα, με το λόγο και τα έργα του, ότι και κοινωνικό όραμα έχει και προοδευτικές αντιλήψεις, προτάσεις και λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα.

Οι εργοδότες, και μαζί με αυτούς η κορυφαία οργάνωσή τους, ο ΣΕΒ, αντί να αναλώνονται σε σκληρές και εκ του πονηρού αντιπαραθέσεις με την Κυβέρνηση, καλό είναι να προσπαθήσουν να μας πείσουν με έργα ότι μπορούν και αυτοί να κάνουν το ίδιο, υπεύθυνα, σταθερά και συγκροτημένα. Όχι μόνο για το καλό το δικό τους και της τσέπης τους, αλλά και για την πρόοδο, την ευημερία και την κοινωνική συνοχή αυτού του πολύπαθου τόπου.