Αθήνα, 2 Δεκεμβρίου 2004

Η Κυβέρνηση, αντί να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της απέναντι στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους ότι θα τηρήσει το ισχύον θεσμικό πλαίσιο του Ασφαλιστικού, το οποίο διασφαλίζει τα ταμεία και τα ασφαλιστικά δικαιώματα για τουλάχιστον 30 χρόνια, καθώς και ότι δεν πρόκειται να ανοίξει θέμα Ασφαλιστικού,

• επιχειρεί να ανοίξει το Ασφαλιστικό «από την πίσω πόρτα»

• αρνείται να συγκρουστεί με την παραοικονομία και την εισφοροδιαφυγή, , που ανέρχεται σε 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ

• αρνείται να υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της, που απορρέουν από τον Ν. 3029/02, για την τριμερή χρηματοδότηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Απόδειξη, το ότι δεν έχει εγγράψει το αντίστοιχο κονδύλι στον Προϋπολογισμό.

• θέλει να καταργήσει τη λογική των εγγυημένων παροχών στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και να την αντικαταστήσει με τη λογική των εγγυημένων εισφορών.

Αυτό έδειξε στην περίπτωση της Εμπορικής Τράπεζας και στη γενικότερη αντιμετώπιση του Ασφαλιστικού των Τραπεζών.

‘Εδειξε ότι επιχειρεί να επιβάλλει μια κατεύθυνση, σε βάρος των ταμείων και των ασφαλισμένων, που θα την ακολουθήσει σε ευρύτερη βάση, για όλους τους ασφαλισμένους, αμέσως μετά την Προεδρική εκλογή.

Επειδή διάφοροι και από όλο το πολιτικό φάσμα τοποθετούνται για το θέμα, χωρίς να γνωρίζουν πλήρως τις πραγματικές διαστάσεις του, σε ότι αφορά:

• στις υποχρεώσεις των Τραπεζών απέναντι στα επικουρικά ασφαλιστικά ταμεία, που ανέρχονται συνολικά σε 5,173 δις ευρώ,

• στα δικαιώματα των ασφαλισμένων και στις διασφαλίσεις τους μέσα από το Σύνταγμα και τις αποφάσεις των Ανώτατων δικαστηρίων,

• στις υποχρεώσεις του Κράτους απέναντι στην κοινωνική ασφάλιση στο χώρο των Τραπεζών,

πρέπει να επισημάνω ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με δηλώσεις τέτοιου τύπου. Απαιτεί ουσιαστικό τριμερή διάλογο της Κυβέρνησης με την ΟΤΟΕ και με τις Τράπεζες. Βάση αυτού του διαλόγου πρέπει να είναι η υλοποίηση του άρθρου 11 του Ν. 3029/02.

Προσερχόμενη σ’ αυτό τον διάλογο, η Κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει :

• κατά πόσον είναι διατεθειμένη να σεβαστεί και να διασφαλίσει τα υφιστάμενα ασφαλιστικά δικαιώματα των ασφαλισμένων, τώρα και στο μέλλον.

• εάν αποδέχεται τη δημιουργία ενιαίου επικουρικού και συμπληρωματικού ταμείου για όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους, όπως έχει προταθεί από την ΟΤΟΕ.

Εάν στόχος της Κυβέρνησης είναι -γιατί αυτό φαίνεται μέχρι τώρα- να εξυπηρετήσει μόνο τις Τράπεζες, εν όψει της εφαρμογής των νέων διεθνών λογιστικών προτύπων, απαλλάσσοντάς τις από τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις τους απέναντι στα Ταμεία και καταστρατηγώντας τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και των ασφαλισμένων, είναι προφανές ότι ούτε βιώσιμη, κοινωνικά αποδεκτή και ισορροπημένη λύση μπορεί να βρεθεί, ούτε τηρείται, έστω και στο ελάχιστο, η προγραμματική της δέσμευση να σεβαστεί και να υλοποιήσει το ισχύον θεσμικό πλαίσιο για το Ασφαλιστικό.

Η Κυβέρνηση, αντί να «νίπτει τας χείρας της», καταφανώς ευνοώντας μόνο τη μια πλευρά, τις Τράπεζες, οφείλει να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της και να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες της, για ουσιαστική επίλυση του ζητήματος μέσα από πραγματικό διάλογο, χωρίς «δεύτερες σκέψεις» για γενικότερη σαλαμοποίηση και υποβάθμιση του ασφαλιστικού συστήματος στο άμεσο μέλλον.

Αυτά προς το παρόν…