ΘΕΜΑ | [Άρθρο] Αρθρο του Δημήτρη Κουσελά, Βουλευτή Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ, , με τίτλο,"Η Μαγική Εικόνα των Κυβερνητικών Διακηρύξεων και η (Καθόλου Ήπια...) Πραγματικότητα!" |
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ | 15/9/2004 |
Η «ΜΑΓΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ» ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΝ Η Ομιλία του Πρωθυπουργού στο πλαίσιο της 69ης ΔΕΘ είναι μνημείο ασάφειας και επικοινωνιακής ωραιοποίησης, που στοιχειωδώς δεν αντέχει σε ερωτήματα του τύπου «πως», «πότε», «από ποιόν», «για ποιόν» και «γιατί»! Είναι ακόμα μια απόδειξη πως ο Πρωθυπουργός της χώρας εξακολουθεί να ασκεί αντιπολίτευση, συνεχίζοντας τις απόπειρες μετάθεσης ευθυνών, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι εδώ και ένα εξάμηνο κυβερνά, επομένως οφείλει να λάβει άμεσα αποφάσεις, να δώσει απτές και βιώσιμες λύσεις, να υλοποιήσει (ο ίδιος, όχι η…προηγούμενη Κυβέρνηση) τις προεκλογικές του εξαγγελίες! Για τούτο, άλλωστε, εκλέχθηκε! Από αυτήν την ομιλία μάθαμε, ακόμα μια φορά, ότι «γυρίσαμε σελίδα». ‘Ότι ΘΑ έχουμε ένα «πραγματικό κοινωνικό Κράτος». ‘Οτι έχουμε…επανίδρυση της δημόσιας διοίκησης. «Επανίδρυση», που μέχρι τώρα την είδαμε ως επέλαση της «γαλάζιας αξιοκρατίας», αυτής που πιστεύει ότι τους στόχους της ανάπτυξης και της προόδου της χώρας μόνοι «άξιοι» να τους υπηρετούν είναι οι ακραιφνείς ομοϊδεάτες της. Ότι «χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις και αλλαγές» (το πώς και σε βάρος ποιών θα το μάθουμε στην πορεία…), αλλαγές πάντως με «ηπιότητα», κι ας καραδοκούν το ασφαλιστικό και τα εργασιακά στη γωνία…! Επιχειρείται, ακόμα, να τεκμηριωθεί, γιατί η Ν.Δ. δεν μπορεί να υλοποιήσει τις πιο βασικές της εξαγγελίες. Αφού έπληξε το κύρος της ελληνικής οικονομίας και την κατέστησε διεθνώς αναξιόπιστη με τη «δημοσιονομική απογραφή», η Κυβέρνηση καταλήγει στο κλασικό «θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε». Τις εκλογές, ωστόσο, τις κέρδισε διακηρύσσοντας ότι και γνωρίζει και θέλει και μπορεί!!! Αν «δεν μπορεί», με ποια μαγική συνταγή και με χρέωση τίνος θα υπάρξει «ήπια προσαρμογή»; ‘Η μήπως μπορεί αλλά δεν θέλει, οπότε αναζητεί προσχήματα για μετάθεση των δεσμεύσεών της στο απώτερο προεκλογικό μέλλον; Ακόμα μια φορά, ο Πρωθυπουργός παραμένει αγκιστρωμένος στο χθες, αναζητώντας άλλοθι και προφάσεις. Ταυτόχρονα, μας παραπέμπει στο (απώτερο) αύριο, μοιράζοντας εκ νέου γενικόλογες υποσχέσεις και αναζητώντας (ακόμα μια) παρατεταμένη περίοδο χάριτος. Για το σήμερα, ελάχιστα πράγματα :
Ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνησή του κρίνονται πλέον και θα κριθούν από τα έργα τους, από τις άμεσες και απτές λύσεις που απαιτούν τα προβλήματα και οι προσδοκίες του λαού μας. Κι εδώ δεν χωρεί καμιά μετάθεση ευθυνών, καμιά γενικολογία, καμιά επικοινωνιακή εξαπάτηση! |