Η Ομιλία του Πρωθυπουργού στο πλαίσιο της 69^ης ΔΕΘ είναι μνημείο ασάφειας και επικοινωνιακής ωραιοποίησης, που στοιχειωδώς δεν αντέχει σε ερωτήματα του τύπου «πως», «πότε», «από ποιόν», «για ποιόν» και «γιατί»! Είναι ακόμα μια απόδειξη πως ο Πρωθυπουργός της χώρας εξακολουθεί να ασκεί αντιπολίτευση, συνεχίζοντας τις απόπειρες μετάθεσης ευθυνών, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι εδώ και ένα εξάμηνο κυβερνά, επομένως οφείλει να λάβει άμεσα αποφάσεις, να δώσει απτές και βιώσιμες λύσεις, να υλοποιήσει (ο ίδιος, όχι η…προηγούμενη Κυβέρνηση) τις προεκλογικές του εξαγγελίες! Για τούτο, άλλωστε, εκλέχθηκε!

Από αυτήν την ομιλία μάθαμε, ακόμα μια φορά, ότι «γυρίσαμε σελίδα». ‘Ότι ΘΑ έχουμε ένα «πραγματικό κοινωνικό Κράτος». ‘Οτι έχουμε…επανίδρυση της δημόσιας διοίκησης. «Επανίδρυση», που μέχρι τώρα την είδαμε ως επέλαση της «γαλάζιας αξιοκρατίας», αυτής που πιστεύει ότι τους στόχους της ανάπτυξης και της προόδου της χώρας μόνοι «άξιοι» να τους υπηρετούν είναι οι ακραιφνείς ομοϊδεάτες της. Ότι «χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις και αλλαγές» (το πώς και σε βάρος ποιών θα το μάθουμε στην πορεία…), αλλαγές πάντως με «ηπιότητα», κι ας καραδοκούν το ασφαλιστικό και τα εργασιακά στη γωνία…!

Επιχειρείται, ακόμα, να τεκμηριωθεί, γιατί η Ν.Δ. δεν μπορεί να υλοποιήσει τις πιο βασικές της εξαγγελίες. Αφού έπληξε το κύρος της ελληνικής οικονομίας και την κατέστησε διεθνώς αναξιόπιστη με τη «δημοσιονομική απογραφή», η Κυβέρνηση καταλήγει στο κλασικό «θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε». Τις εκλογές, ωστόσο, τις κέρδισε διακηρύσσοντας ότι και γνωρίζει και θέλει και μπορεί!!!

Αν «δεν μπορεί», με ποια μαγική συνταγή και με χρέωση τίνος θα υπάρξει «ήπια προσαρμογή»; ‘Η μήπως μπορεί αλλά δεν θέλει, οπότε αναζητεί προσχήματα για μετάθεση των δεσμεύσεών της στο απώτερο προεκλογικό μέλλον;

Ακόμα μια φορά, ο Πρωθυπουργός παραμένει αγκιστρωμένος στο χθες, αναζητώντας άλλοθι και προφάσεις. Ταυτόχρονα, μας παραπέμπει στο (απώτερο) αύριο, μοιράζοντας εκ νέου γενικόλογες υποσχέσεις και αναζητώντας (ακόμα μια) παρατεταμένη περίοδο χάριτος.

Για το σήμερα, ελάχιστα πράγματα :

• αρκετά είτε είχαν ήδη υλοποιηθεί από… την προηγούμενη Κυβέρνηση (Ταμείο εγγυοδοσίας των ΜΜΕ, κίνητρα απασχόλησης, επιδόματα ΟΑΕΔ, ενισχύσεις ΟΕΚ κ.α), είτε αφορούν ελάχιστους (λ.χ. τους στρατεύσιμους, που θα έχουν κιόλας 3^ο παιδί!)

• η «αντικειμενική» περαίωση ανέλεγκτων φορολογικών υποθέσεων για τους ελεύθερους επαγγελματίες, που περήφανα υλοποιεί η Ν.Δ, είναι ακριβώς αυτή που είχε δεχθεί τους μύδρους της, όταν ήταν αντιπολίτευση

• η «ρύθμιση για τα πανωτόκια» δεν λύνει το πρόβλημα και ήδη «αγνοείται» (αν δεν σαμποτάρεται ανοικτά…) από τις Τράπεζες

• εξαγγέλλεται «ανάπτυξη σε όλους τους κλάδους και σε όλη τη χώρα», χωρίς να διαφαίνεται το παραμικρό σχέδιο (ή πρόνοια σχεδιασμού) για συγκροτημένη παραγωγική ανασύνταξη κατά κλάδο και περιοχή, χωρίς να προδιαγράφεται καμιά πολιτική, ούτε νέα, ούτε αναπτυξιακή!

• εξαγγέλλεται «δημοσιονομικό νοικοκύρεμα», συγκράτηση δαπανών Δημοσίου, εισοδηματική πολιτική στα όρια του «πληθωρισμού και κάτι», με ηθελημένη ασάφεια στο αν ποτέ θα δώσει, σε μισθούς και συντάξεις, τα… «ψίχουλα» -όπως τότε κατήγγειλε η Ν.Δ- της προηγούμενης Κυβέρνησης, δηλ. την κάλυψη του πληθωρισμού + ½ της αύξησης του ΑΕΠ. Για πραγματική σύγκλιση και πλαίσια εισοδηματικής διανομής, ούτε λέξη!

• είναι αντίθετα σαφής η πρόθεση της Κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τους ενεργειακούς πόρους και σημαντικό δημόσιο πλούτο, αλλά και να «αξιοποιήσει μαζί με ιδιώτες» τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, που πλήρωσε ο ελληνικός λαός, αφού πρώτα …σχεδιάσει πως θα γίνει αυτό!

• το ίδιο σαφής και η σπουδή της να δώσει τις φορολογικές παροχές και τα κίνητρα που έταξε στις μεγάλες επιχειρήσεις, «ξεχνώντας» τους εργαζόμενους και όλους τους άλλους φορολογούμενους. Αυτοί θα πρέπει να περιμένουν, μέχρι την… επόμενη προεκλογική υποσχεσιολογία, αν αντέξουν, στο μεταξύ, τις αυξήσεις στο πετρέλαιο θέρμανσης, τις αυξήσεις στους έμμεσους φόρους και ειδικά στο ΦΠΑ (από 8 σε 18%), σε είδη μεγάλης λαϊκής κατανάλωσης, τιμολόγια ΔΕΚΟ, φάρμακα, τρόφιμα εισιτήρια, αναψυκτικά, εστιατόρια κ.α.

Ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνησή του κρίνονται πλέον και θα κριθούν από τα έργα τους, από τις άμεσες και απτές λύσεις που απαιτούν τα προβλήματα και οι προσδοκίες του λαού μας.

Κι εδώ δεν χωρεί καμιά μετάθεση ευθυνών, καμιά γενικολογία, καμιά επικοινωνιακή εξαπάτηση!