Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Οι πρόσφατες οικονομικές αναλύσεις για την ελληνική οικονομία, αλλά και η ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, συμπίπτουν στην εκτίμηση για συνέχιση της αναπτυξιακής πορείας της χώρας, αν και με χαμηλότερους ρυθμούς, τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Είναι φανερό ότι στη συγκεκριμένη συγκυρία χρειάζεται ενίσχυση της αναπτυξιακής δυναμικής, με τη διαμόρφωση κατάλληλου μείγματος αναπτυξιακών και κοινωνικών πολιτικών. Το στοίχημα της ανάπτυξης δεν κερδίζεται μόνο με υψηλούς ρυθμούς του ΑΕΠ, με μείωση του πληθωρισμού και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, αλλά κυρίως με τη διάχυση της ανάπτυξης και με δίκαιη κατανομή του πλεονάσματος, τόσο ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές κατηγορίες, όσο και ανάμεσα στις διάφορες γεωγραφικές περιοχές της χώρας. Χρειάζεται, με άλλα λόγια, συμπόρευση της οικονομικής μεγέθυνσης με κοινωνική δικαιοσύνη, ευημερία και συνοχή, αλλά και με ουσιαστική περιφερειακή ανάπτυξη.

Με τη στρατηγική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια, αλλά και με τις θυσίες του ελληνικού λαού, έχουν τεθεί πλέον οι βάσεις, ώστε να διατηρηθούν και να βελτιωθούν ο δυναμισμός και οι θετικές επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας και στα επόμενα χρόνια.

Σ’ αυτή την προοπτική είναι ωστόσο αναγκαίο να ενισχυθεί η εσωτερική δυναμική της οικονομίας μας και να διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα η εγχώρια ζήτηση, που κατά το 2004 αναμένεται να παρουσιάσει επιβράδυνση (αύξηση 3,8% το 2004, έναντι 6,9% το 2003). Παράλληλα, πρέπει να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα υστέρησης των εξαγωγών σε σχέση με τις εισαγωγές μας, να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η απασχόληση (που αυξήθηκε κατά 2,2% το 2003, έναντι 1,4% το 2002 και αναμένεται να αυξηθεί κατά 1,7% το τρέχον έτος), ώστε να περιοριστεί περισσότερο και δραστικά η ανεργία.

‘Όλα τα παραπάνω θα εξαρτηθούν από τον προσανατολισμό και το χαρακτήρα της αναπτυξιακής στρατηγικής που θα εφαρμόσει η Κυβέρνηση της Ν.Δ.

‘Όμως, ο πολλαπλά εξαγγελθείς από την Κυβέρνηση «νέος αναπτυξιακός νόμος» καθυστερεί, το φορολογικό νομοσχέδιο συνεχώς «επίκειται», η Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης, ένα βασικό βήμα κοινωνικού διαλόγου που θεσμοθέτησε η προηγούμενη Κυβέρνηση για τα κρίσιμα προβλήματα της απασχόλησης και της ανεργίας, δεν έχει ακόμα συνεδριάσει ούτε μια φορά. Κρίσιμες επιλογές (και παροχές) είναι «σε αναμονή»…

Μόνο που η οικονομία δεν μπορεί να περιμένει!

Είναι απολύτως αναγκαίο να σχεδιαστεί και να εφαρμοστεί μια ολοκληρωμένη αναπτυξιακή στρατηγική, η οποία:

Αυτή η στρατηγική πρέπει να βασιστεί στη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Δηλαδή σε μια πολυδιάστατη και δυναμική ανταγωνιστικότητα, που θα στηρίζεται:

‘Όλα αυτά, για να γίνουν, απαιτούν εξειδικευμένα σχέδια κατά κλάδο και περιοχή και πολύ διαφορετικές πολιτικές από την «ουδέτερη παρατήρηση-καταγραφή», τη «διασφάλιση του ανταγωνισμού και της ελευθερίας των αγορών», τις ανέξοδες προτροπές γι’ «αυτοσυγκράτηση», τις οριζόντιες, χωρίς όρους και σχεδιασμό, «παροχές για προσέλκυση επενδύσεων», ή τις δογματικές προτροπές για «ακόμα περισσότερη ευελιξία στις αμοιβές και στις αγορές εργασίας»!

Οι πολιτικές νέο-φιλελεύθερης έμπνευσης, που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ, πέρα από το σημαντικό κοινωνικό τους κόστος, δεν οδήγησαν ούτε σε ανάπτυξη, ούτε στην αναγκαία αύξηση της απασχόλησης για μείωση της ανεργίας. ‘Εχει άλλωστε δειχθεί, ότι τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με μείωση των αμοιβών και με απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, ή ακόμα και με παραβίαση των ΣΣΕ και της εργατικής νομοθεσίας, πρακτικές, δυστυχώς, ιδιαίτερα διαδεδομένες στη χώρα μας.

Αυτές οι πρακτικές δεν έλυσαν, ούτε πρόκειται να λύσουν, τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας και βιωσιμότητας των επιχειρήσεων. Αντίθετα, μπορεί να οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερο πληθωρισμό κερδών από αυτόν που παρατηρείται σήμερα, επιβαρύνοντας την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων και το εισόδημα του καταναλωτή, καθώς και σε περαιτέρω υποβάθμιση της εργασίας και των κοινωνικών κατακτήσεων.

Από το βήμα της Διεθνούς ‘Εκθεσης Θεσσαλονίκης και -πολύ περισσότερο- από τη μετέπειτα πρακτική και τις συγκεκριμένες επιλογές τους, η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός καλούνται να αποδείξουν κατά πόσον οι μεγαλόστομες προεκλογικές διακηρύξεις και δεσμεύσεις τους για την ανάπτυξη και την πραγματική σύγκλιση έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο και αντίκρισμα, ή, αντίθετα, χρησιμοποιήθηκαν με μόνο σκοπό να υφαρπάσουν την ψήφο των ελλήνων πολιτών.