Φαίνεται πως η Κυβέρνηση ανακάλυψε τον…«άξονα του κακού», την πηγή όλων των δυσλειτουργιών της αγοράς, της ακρίβειας, της ανεργίας, της κερδοσκοπίας: το ισχύον ωράριο των εμπορικών καταστημάτων!

Το ότι αυτό ακριβώς το ωράριο είχε συμφωνηθεί από όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς, μετά από εξαντλητικό διάλογο και μέχρι σήμερα λειτουργεί ομαλά, εξισορροπώντας τις ανάγκες των καταναλωτών, των επιχειρήσεων και των εργαζόμενων σε αυτές, είναι για την Κυβέρνηση απλή λεπτομέρεια...

Το ότι κανείς από τους παραπάνω φορείς δεν της ζήτησε την αλλαγή του ισχύοντος ωραρίου (ούτε, έστω για τα μάτια, μια ‘Ενωση Καταναλωτών...) είναι εντελώς συμπτωματικό...

Η Κυβέρνηση προφανώς ανακάλυψε αυτό που πραγματικά λείπει για να έχουμε τον υγιή ανταγωνισμό και την καταπολέμηση της ακρίβειας, που προεκλογικά μας υποσχέθηκε!

Λείπει η δυνατότητα του χαμηλοσυνταξιούχου να ψωνίζει συνεχώς μέχρι και τις 9 το βράδυ! Λείπει η δυνατότητα του οικογενειάρχη να κάνει «βόλτα και ψώνια» στο πολυκατάστημα όποτε θέλει, η δυνατότητα της εργαζόμενης να ψωνίζει στο Σούπερ Μάρκετ αργά το Σαββατόβραδο και προσεχώς, γιατί όχι, η δυνατότητα όλων αυτών (όταν δεν δουλεύουν με ωράριο αντίστοιχα «διευρυμένο»), να βρίσκουν συνεχώς και μέχρι αργά ανοικτή τη δημόσια υπηρεσία, τις πάσης φύσεως αρχές, τα δικαστήρια, τις Τράπεζες, τις υπηρεσίες, τις βιομηχανίες, τα πάντα. Αν δεν καταφέρουν να ξοδέψουν τον ... παχυλό μισθό και τη σύνταξη στις 6 εργάσιμες μέρες της εβδομάδας, η Κυβέρνηση θα προνοήσει να βρίσκουν μαγαζιά ανοικτά για το περίσσευμα!

Η Κυβέρνηση προωθεί το διευρυμένο και δήθεν «ενιαίο», πανελλαδικά, ωράριο, αποφαινόμενη βαρύγδουπα, δια του κ. Παπαθανασίου, πως «πρέπει να δούμε το καλύτερο για τους καταναλωτές και όχι για τις συντεχνίες και τα οργανωμένα συμφέροντα»!

Με αυτές ακριβώς τις... «συντεχνίες και τα οργανωμένα συμφέροντα», υποτίθεται όμως πως κάνει «κοινωνικό διάλογο». Εάν συμφωνούν μαζί της, τις αποδέχεται. Εάν όχι, είναι «συντεχνίες» και «οργανωμένα συμφέροντα», που για το καλό μας (;;;) θα τις αγνοήσει, προκειμένου να επιβάλει τις προειλημμένες αποφάσεις της!

‘Ετσι εννοούμε τον κοινωνικό διάλογο σ΄αυτή τη συντεταγμένη και ευνομούμενη Πολιτεία! Τι κι αν το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για τις ΜΜΕ διαπιστώνει πως η διεύρυνση του ωραρίου «σκοτώνει» τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και συνθλίβει την κερδοφορία τους, επιβαρύνοντάς τις με αυξημένο λειτουργικό κόστος, που μόνο οι «μεγάλοι» μπορούν να αντέξουν, φορτώνοντάς το, φυσικά, στον καταναλωτή;

Οι λάτρεις των εισαγόμενων ωραρίων, ανεξαρτήτως συνθηκών και προϋποθέσεων, αγνοούν το προφανές: καμιά κοινωνία δεν «εισάγει» τα ωράριά της, ερήμην των παραγωγικών της φορέων. Τα διαμορφώνει ιεραρχώντας τις ανάγκες της, με βάση τις δικές της εθνικές και τοπικές ιδιαιτερότητες, με βάση τους δικούς της, εθνικούς και τοπικούς, κοινωνικούς χρόνους.

Τι κι αν λέγεται μονότονα πόσο καλοί και χρήσιμοι είναι οι μικρομεσαίοι, η «ραχοκοκκαλιά της οικονομίας μας»; Στην πράξη, η Κυβέρνηση προωθεί τον αφανισμό τους. Είναι δυνατόν να επιβιώσουν με τέτοια εξαντλητικά ωράρια, με δεδομένους τους προβληματικούς τζίρους και τον ανελέητο ανταγωνισμό που ήδη υφίσταται από το παραεμπόριο και τα πολυεθνικά μεγαθήρια, με τα πρόσθετα λειτουργικά έξοδα που συνεπάγεται το διευρυμένο ωράριο; Είναι δυνατόν, πολύ περισσότερο, να δημιουργήσουν απασχόληση;

Από τις 735.000 θέσεις εργασίας στο Εμπόριο, το 70% ανήκει σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι περισσότερες των οποίων θα καταδικαστούν σε μαρασμό ή και κλείσιμο. Πόσες και τι είδους νέες θέσεις θα δημιουργήσουν οι επίδοξοι «μεγάλοι» επενδυτές, ώστε το καθαρό αποτέλεσμα να είναι συνολικά θετικό; Ελάχιστες νέες θέσεις, ασταθούς και μερικής απασχόλησης και χαμηλά αμειβόμενης ανειδίκευτης εργασίας, σε σύγκριση με αυτές που θα χαθούν από τις επιχειρήσεις που θα κλείσουν.

Πάμε για ακόμα μια «εξαίρετη επίδοση» της Κυβέρνησης στην καταπολέμηση της ανεργίας, ιδίως στην Περιφέρεια...

Το «όραμα» αυτής της Κυβέρνησης είναι να γίνουμε μια... ασπόνδυλη οικονομία, όπου θα αλωνίζουν οι ολιγάριθμοι μεγαλοεπενδυτές των πολυχώρων και των μεγαλοκαταστημάτων, αυτοί στους οποίους εξοφλεί σήμερα γραμμάτια η Κυβέρνηση με την (απο)ρύθμιση που προωθεί.

Μια «κοινωνία συνεχούς λειτουργίας», με εξοντωτικές βάρδιες, ατομικά «μενού» μονομερούς και απεριόριστης διευθέτησης ωραρίου, με ανταγωνισμό του «όποιος μπορεί και όπως αντέξει», με διαλυμένες τοπικές οικονομίες και κοινωνίες, που θα διαθέτουν, ωστόσο, πολυκαταστήματα και πολυχώρους, εν μέσω της λοιπής ερήμου....

Θα το αφήσουμε, αυτό το… «όραμα», να γίνει πράξη;