Η έλλειψη αναπτυξιακής στρατηγικής για την οικονομία, οι λαθεμένες κινήσεις για την «Απογραφή» και τα δημόσια έσοδα, έχουν ως αποτέλεσμα τη διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και του εξωτερικού χρέους, την πτώση των ρυθμών ανάπτυξης και την είσοδο της οικονομίας σε ύφεση.

Η Κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να εγκαταλείψει τις δεσμεύσεις της για «ήπια προσαρμογή» και να ανοίξει, πέραν των άλλων, τα δυο μεγάλα ζητήματα του Ασφαλιστικού και της αγοράς εργασίας, ζητήματα που έχουν σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές διαστάσεις για τους εργαζόμενους αλλά και για την ίδια τη χώρα.

Επειδή όμως γνωρίζει ότι η παρέμβαση και στα δυο αυτά ζητήματα έχει μεγάλο πολιτικό κόστος, δεν επιθυμεί να αναλάβει η ίδια την ευθύνη. Επιχειρεί να μεταθέσει το πρόβλημα σε εργοδότες και συνδικάτα, για να βολιδοσκοπήσει τις απόψεις τους και να κερδίσει χρόνο.

Ζητά ουσιαστικά από τους άλλους να κάνουν προτάσεις, την ώρα που η ίδια «κρύβει τα χαρτιά της». Η συμπεριφορά της αυτή φανερώνει και τις προθέσεις της για την αντιμετώπιση τόσο του Ασφαλιστικού, όσο και των αλλαγών στην αγορά εργασίας.

Α) Στο Ασφαλιστικό αρνείται, 10 μήνες τώρα, να υλοποιήσει το νόμο 3029/02. ‘Ένα νόμο που ψήφισε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, που για πρώτη ίσως φορά οριοθετεί τη λειτουργία της Κοινωνικής Ασφάλισης και διασφαλίζει τις προϋποθέσεις χρηματοδότησής της από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Η Κυβέρνηση αρνείται να προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές που προβλέπονται από το νόμο για τις ενοποιήσεις των ασφαλιστικών ταμείων. Αρνείται να συγκρουστεί με την παραοικονομία, με αποτέλεσμα τα ασφαλιστικά ταμεία να χάνουν κατ’ έτος 3 δις ευρώ από την εισφοροδιαφυγή.

Αρνείται να πάρει μέτρα (αντίθετα, προέβη σε σκανδαλώδεις ρυθμίσεις χρεών) για να πληρώσουν οι επιχειρήσεις τα χρεωστούμενα στο ΙΚΑ, που υπερβαίνουν τα 2 δις ευρώ. Μέσα σ’ αυτά, δεν είναι μόνο εργοδοτικές εισφορές, αλλά και εισφορές των εργαζομένων, που οι εργοδότες παρακρατούν.

Στον τραπεζικό κλάδο, η Κυβέρνηση άνοιξε το θέμα κάτω από την πίεση των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων, που υποχρεώνουν τις Τράπεζες να παρουσιάζουν τις υποχρεώσεις τους και στα ασφαλιστικά ταμεία. ‘Όμως παριστάνει τον «Πόντιο Πιλάτο», αρνούμενη να ανοίξει, ως όφειλε, ένα τριμερή διάλογο (ΟΤΟΕ- Κυβέρνηση- Τράπεζες) και να εφαρμόσει το νόμο 3029, που προβλέπει τη δημιουργία Ενιαίου Επικουρικού Ταμείου για όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους. Δεν την ενδιαφέρει μια συνολική λύση του προβλήματος. Θέλει να «ελαφρύνει» την Εμπορική Τράπεζα από τις υποχρεώσεις της απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία για να την πουλήσει και να καλύψει τις «τρύπες» του Προϋπολογισμού. Στόχος κοντόφθαλμος, χωρίς μέλλον και προοπτική, που θα προσπαθήσει να κάνει πράξη μέσα από την αφαίρεση κοινωνικών κατακτήσεων των ασφαλισμένων.

Την ίδια ώρα, θα διογκώνονται τα συνολικά προβλήματα στο Ασφαλιστικό, αφού έχουμε:

Η Κυβέρνηση αφήνει λοιπόν συνειδητά να δημιουργηθεί αδιέξοδο στο Ασφαλιστικό, για να έλθει η στιγμή όπου, επικαλούμενη «τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας, που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ», θα καταργήσει το Ν.3029/02 και θα επιλέξει τις γνωστές αντιασφαλιστικές διατάξεις του Ν.2084/92, που πάντα υποστήριζε.

Β) Στις εργασιακές σχέσεις η Κυβέρνηση, τείνοντας «ευήκοον ους» στις απαιτήσεις του ΣΕΒ για ακόμα πιο…ευέλικτη αγορά εργασίας, θέλει να τροποποιήσει το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο.

Οι εργοδότες πιέζουν για την εφαρμογή «ελαστικού οκτάωρου», για την εφαρμογή της διευθέτησης του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση, με μόνο το διευθυντικό δικαίωμα και τη βούληση του εργοδότη, χωρίς συναίνεση των εργαζομένων. Επιδιώκουν, εξ άλλου, φτηνές και ανεξέλεγκτες υπερωρίες, γενίκευση της μερικής και της περιστασιακής απασχόλησης.

Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να συναινέσει σε ελαστικότητες και απορυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις, που τις θεωρεί «Δούρειο ‘Ιππο» για την αφαίρεση εργασιακών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Μένει λοιπόν να αποδειχθεί στο εγγύς μέλλον, εάν η «ήπια προσαρμογή» θα γίνει «προσαρμογή με …μαστίγιο», για να καταλάβουν όλοι πως εννοεί η Ν.Δ. την υλοποίηση των προεκλογικών της δεσμεύσεων για «πραγματική σύγκλιση, κοινωνική συνοχή και κοινωνική Δικαιοσύνη» !