Ομιλία στην ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση

 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Ανάπτυξης

 «Εταιρίες Ενημέρωσης οφειλετών για ληξιπρόθεσμες οφειλές

30-03-2009

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η τροπολογία που κατέθεσε η Κυβέρνηση για την εισοδηματική πολιτική εν μέσω γενικευμένης κρίσης, μια τροπολογία σε ένα νομοσχέδιο που δεν έχει καμία σχέση με το Υπουργείο Οικονομικών-σημειώνω ότι αυτό γίνεται για πρώτη φορά- είναι προκλητική  σε ό,τι αφορά το περιεχόμενό της, αλλά και ως προς τη  διαδικασία που ακολουθήθηκε.

Η τροπολογία αυτή δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να δείχνει τον πανικό της Κυβέρνησης και την παντελή έλλειψη επιχειρημάτων, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα να γίνει ουσιαστική συζήτηση πάνω στην εισοδηματική της πολιτική.

Δείχνετε έτσι, όμως, κύριε Υπουργέ, πόσο υπολογίζετε το Κοινοβούλιο, τους κοινωνικούς φορείς, πόσο υπολογίζετε τους πολίτες. Αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι δεν μπορεί εδώ να φέρνετε μέτρα αντικρουόμενα.

Θα πρέπει να καταλάβετε ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να τραφούν με αυτοκίνητα, στα οποία μειώνετε το τέλος ταξινόμησης. Γι’ αυτό σας καλούμε, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος, ο κ. Παπουτσής, αυτήν την τροπολογία να την αποσύρετε και να φέρετε εδώ, αν πραγματικά έχετε τα κότσια, νομοσχέδιο, προκειμένου να συζητήσουμε εξονυχιστικά πάνω στην εισοδηματική πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί σήμερα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρόβλημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών, αλλά και της προστασίας των δανειοληπτών είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που ταλανίζουν σήμερα την ελληνική κοινωνία. Όμως, μέσα από το σχέδιο νόμου που φέρνει η Κυβέρνηση για ψήφιση στη Βουλή δεν υπάρχει καμία, μα καμία αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτής της μάστιγας που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Και λέω τα τελευταία χρόνια, γιατί το τελευταίο χρονικό διάστημα, κύριε Υπουργέ, η υπερχρέωση ήταν και είναι ένα από τα μεγάλα «επιτεύγματα» της Κυβέρνησής σας.

Και μιλώ όχι μόνο για την υπερχρέωση της χώρας, μιλώ για την υπερχρέωση των ελληνικών νοικοκυριών που, όπως είπε ο Εισηγητής μας, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Βουλιάξατε στα χρέη όχι μόνο τη χώρα, αλλά και την ελληνική κοινωνία. Και η κατάσταση αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά αποτέλεσμα μιας πολιτικής αναδιανομής του πλούτου σε βάρος των μικρομεσαίων εισοδημάτων, μια πολιτική που την επιβάλατε, αλλά είναι και αποτέλεσμα  των καταχρηστικών πρακτικών των τραπεζών, τις οποίες όλο αυτό το χρονικό διάστημα αφήσατε κυριολεκτικά ασύδοτες. Και η κατάσταση αυτή ήταν φυσικό και επόμενο να δώσει αποφασιστική ώθηση και ελκυστικό αντικείμενο στις εισπρακτικές εταιρείες, αλλά και τα συναφή κυκλώματα που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα.

Αντί, λοιπόν, σήμερα να έρθετε να αντιμετωπίσετε, όπως τόσες φορές σας το έχουμε επισημάνει, τη ρίζα του κακού που ξεκινάει από τα ψιλά γράμματα που υπάρχουν στις συμβάσεις των τραπεζών, τα πανωτόκια, τις καταχρηστικές πρακτικές που ακολουθούνται από τις τράπεζες και ολοκληρώνονται με τις εταιρείες-μεσάζοντες, εσείς επιχειρείτε για μια ακόμη φορά να παραπλανήσετε τους πολίτες. Με αυτό το νομοσχέδιο βαφτίζετε κυριολεκτικά το «κρέας»-«ψάρι». Μεταλλάσσετε στα λόγια το κύκλωμα των μεσαζόντων, που έχει γίνει εφιάλτης για το 1/3 σχεδόν των Ελλήνων πολιτών, σε αγγελικούς, κομψούς και «καθώς πρέπει» ενημερωτές-διαμεσολαβητές των τραπεζών.

 
Αυτά που προτείνετε αφορούν μόνο τις εισπρακτικές εταιρείες. Τα υπόλοιπα κυκλώματα, με άλλες νομικές μορφές, όπως για παράδειγμα θυγατρικές εταιρείες τραπεζών, που μπορεί να συσταθούν, δεν τα αγγίζετε, τα αφήνετε στο απυρόβλητο. Πέρυσι απορρίψατε δυο φορές τις προτάσεις μας. Αρνηθήκατε κάθε ρύθμιση, αφήνοντας να συνεχίζεται ασύδοτα ένας χορός εκατομμυρίων ευρώ σε βάρος των δανειοληπτών, ένας καταιγισμός καταχρηστικών εξωδικαστικών πρακτικών, ακόμη και ποινικών αδικημάτων, εκβιασμών, απειλών και προσβολών.

Με βάση τα στοιχεία του Συνδέσμου των Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων, μόνο οι δέκα εταιρείες-μέλη του Συνδέσμου διαχειρίζονται απαιτήσεις που υπερβαίνουν τα 600.000.000 ευρώ με τζίρο από προμήθειες 51.000.000 ευρώ για το 2007. Αυτό είναι το μεγάλο φαγοπότι στον τομέα αυτόν. Μόνο οι τηλεφωνικές οχλήσεις σε οφειλέτες υπερβαίνουν τις εκατόν πενήντα χιλιάδες την ημέρα. Και όλα αυτά τα μεγέθη αυξάνονται αλματωδώς το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Απέναντι σε όλα αυτά –καθυστερημένα- ακούσατε, λέει, τη φωνή της κοινωνίας και φέρνετε μια ρύθμιση η οποία είναι κυριολεκτικά διάτρητη. Μια ρύθμιση που δεν διασφαλίζει πως δεν θα συνεχιστούν τα ίδια στο όνομα του διακανονισμού και της εξόφλησης του χρέους που προβλέπεται ρητά και στο άρθρο 3 και στο άρθρο 4. Δεν αποτρέπει τη διαρροή ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, όπως τόνισαν και άλλοι συνάδελφοι, από τις τράπεζες στις εταιρείες. Δεν διασφαλίζει πως δεν θα ανθίσουν και άλλοι παράπλευροι και ανεξέλεγκτοι από αυτές τις διατάξεις, εισπρακτικοί μηχανισμοί.

Επίσης, δεν γίνεται καμία διάκριση μεταξύ των οφειλετών από τη μια πλευρά, που έχουν πραγματική αδυναμία πληρωμής και εκείνων που συστηματικά αρνούνται να πληρώσουν τις οφειλές τους ώστε να προστατεύονται οι αδυνατούντες, για αντικειμενικούς λόγους, να πληρώσουν τα χρέη τους. Μια ρύθμιση που την είχε δει ο κ. Φώλιας στο προηγούμενο χρονικό διάστημα, όταν συνέστησε τη νομοπαρασκευαστική επιτροπή.

Όσο για την απροσδιόριστη μεταβατική περίοδο του άρθρου 12, μέχρι να στηθεί το μητρώο εταιρειών ενημέρωσης και να εκδοθούν οι αναγκαίες υπουργικές αποφάσεις, ο καθένας καταλαβαίνει ότι θα περάσει τουλάχιστον ένα εξάμηνο προκειμένου οι δανειολήπτες να τύχουν των «ωφελειών» από τις διατάξεις-παραθυράκια, τις οποίες θέλετε να ψηφίσετε.

Ακόμη μια φορά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φαίνεται καθαρά ότι η Κυβέρνηση κάνει το θέλημα των τραπεζών αφήνοντας επί της ουσίας άθικτα όλα τα κακώς κείμενα. Στην πράξη, κύριε Υπουργέ, αυτό που κάνετε είναι ότι νομιμοποιείτε εταιρείες, κυκλώματα και πρακτικές που ήδη σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τις έχουν βάλει στην άκρη, εταιρείες που από τη φύση τους λειτουργούν παρασιτικά και στα όρια του νόμου, διαπράττοντας ακόμη και σωρεία αδικημάτων σε βάρος των οφειλετών προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους και να εισπράξουν την προμήθεια.

Αυτό το νομοσχέδιο, λοιπόν, κατά τη γνώμη μας, δεν είναι παρά ένα ακόμα επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Είναι μια τουφεκιά στον αέρα, ένας εμπαιγμός και για τους δανειολήπτες και για την κοινωνία. Γι’ αυτό το καταψηφίζουμε.

Σας ευχαριστώ.