Αθήνα, 14 Μαρτίου 2006

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η εισοδηματική πολιτική που συζητάμε σήμερα καθώς και η διαδικασία που ακολουθήθηκε για να τη συζητήσουμε είναι μια πρόκληση για τους χιλιάδες εργαζόμενους που απεργούν αύριο απ� άκρου σε άκρο σε όλη τη χώρα. Μια πρόκληση για τις ασθενέστερες οικονομικές τάξεις τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Αυτοί καλούνται, κύριε Υπουργέ, να πληρώσουν τα επίχειρα της δικής σας πολιτικής. Μιας πολιτικής που χρησιμοποίησε ως άλλοθι την «Απογραφή» για να επιβάλει την πιο σκληρή λιτότητα.

Απογραφή και λιτότητα είναι ένα δίδυμο, ένας εφιάλτης που θα μείνει βαθιά χαραγμένος στη συνείδηση του κάθε πολίτη.

Σύμφωνα με τη λακωνική διατύπωση της τροπολογίας που φέρνετε για την εισοδηματική πολιτική, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και στις Δ.Ε.Κ.Ο, θα πάρουν αύξηση 3% για το 2006, δηλαδή 0,2 ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον επίσημο προβλεπόμενο από την Κυβέρνηση πληθωρισμό.

Όμως και αυτό το 3% είναι πλασματικό, αφού εφαρμόζεται μόνο πάνω στο βασικό μισθό και στο χρονοεπίδομα και όχι στο σύνολο των αποδοχών του κάθε εργαζόμενου. Αυτά τα επιδόματα μένουν αμετάβλητα, όπως τα οικογενειακά επιδόματα και μία σειρά από άλλα, λες και μένουν αμετάβλητες οι οικογενειακές ανάγκες του δημοσίου υπαλλήλου και των υπόλοιπων μισθωτών, τους οποίους προβλέπει η συγκεκριμένη πολιτική. Με άλλα λόγια, οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων θα αυξηθούν το 2006 μόνο κατά 2,1% μέχρι 2,4% το μήνα.

Οπότε: αν ο πληθωρισμός του 2006 διαμορφωθεί στο 3,2% ή στο 3,3% σε μέσα επίπεδα, όπως προβλέπει η Τράπεζα της Ελλάδος στην πρόσφατη έκθεσή της, η αγοραστική δύναμη των εργαζόμενων στο δημόσιο θα μειωθεί κατά 0,8 μέχρι 1,2 ποσοστιαίες μονάδες. Αν μάλιστα ο πληθωρισμός πάει στο 3,5%, όπως δείχνουν οι μέχρι σήμερα εντεινόμενες ανατιμητικές τάσεις, οι απώλειες των δημοσίων υπαλλήλων σε αγοραστική δύναμη θα είναι πολύ ψηλότερες.

Επειδή και πάλι μέσα από το φετινό κρατικό προϋπολογισμό δεν προβλέπεται τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας από τις ονομαστικές αυξήσεις που θα πάρουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, θα πρέπει να τους αφαιρεθεί και η πρόσθετη φορολογική τους επιβάρυνση, μετά την οποία απομένει ποσοστό αύξησης των αποδοχών τους γύρω στο 1,8%. Δηλαδή -προσέξτε- από το 3% που αναγράφεται στην τροπολογία σαν αύξηση, μένει 1,8%. Αν από αυτό αφαιρέσουμε το 3,5%, που σίγουρα θα κυμανθεί ο πληθωρισμός, αντί για αύξηση, μιλάμε, αγαπητοί συνάδελφοι, για μείωση της τάξης του 1,7%. Και αυτό για δεύτερη συνεχή χρονιά.

Τώρα, αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις στη στέγη, που έβαλαν φωτιά στην κτηματαγορά και κάνουν την απόκτηση της κατοικίας απλησίαστη, αν προσθέσουμε τις αυξήσεις στις αστικές συγκοινωνίες και στις άλλες υπηρεσίες των ΔΕΚΟ, αν προσθέσουμε τις αυξήσεις που υποκρύπτονται στον ίδιο τον Προϋπολογισμό, λόγου χάριν στον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα, αν προσθέσουμε την υπερχρέωση των νοικοκυριών σε συνδυασμό με τις συνεχιζόμενες αυξήσεις στα επιτόκια, με όλα τα παραπάνω όχι μόνο δεν μπορούμε να μιλάμε για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της καθημερινότητας του μισθωτού και του συνταξιούχου, αλλά για ουσιαστική μείωση και υποβάθμισή τους και μάλιστα κατά πολύ.

Θα μας πει ο κύριος Υπουργός ότι επιβάλλει αυτή την εισοδηματική πολιτική για να κάνει πιο ανταγωνιστική την ελληνική οικονομία; Μα, αν ήταν αυτό το πρόβλημα, κύριε Υπουργέ -γιατί αυτό το έχουμε ακούσει πολλές φορές- έπρεπε να είμαστε οι πιο ανταγωνιστικοί στην Ευρωζώνη, με ωριαίο κόστος εργασίας 13,3 ευρώ το 2003 -γιατί από εκεί και μετά η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία δεν έχει δώσει στοιχεία- έναντι του μέσου όρου του ωριαίου ευρωπαϊκού κόστους 23,3 ευρώ για την Ευρώπη των 15 και 20,6 για την Ευρώπη των 25.

Σε σχέση με αυτό το ζήτημα θα καταθέσω τα επίσημα στοιχεία της Eurostat για να πάψουν επιτέλους οι μύθοι και τα χονδροειδή ψέματα, σχετικά με το κόστος εργασίας στην Ελλάδα και το πόσο αυτό επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων και της ελληνικής οικονομίας.

Και θέλω εδώ να σημειώσω ότι η παραγωγικότητα της οικονομίας μας έχει ουσιαστικά συγκλίνει στο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ τα εισοδήματα και οι μισθοί αποκλίνουν -και αποκλίνουν συνεχώς. Εκτός κι αν αυτή η Κυβέρνηση οραματίζεται ως� υλοποίηση της προεκλογικής της δέσμευσης για την πραγματική σύγκλιση το να πάμε στα δεδομένα της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, με ωριαίο κόστος εργασίας 1,4 και 1,7 ευρώ αντιστοίχως !

Όσον αφορά τώρα στην αύξηση των συντάξεων κατά 4%, αυτή ισοδυναμεί με το� ιλιγγιώδες ποσό των 12 ευρώ το μήνα στις κατώτατες συντάξεις του δημοσίου, με 17 ευρώ για τις συντάξεις του ΙΚΑ, με 14 ευρώ για τις συντάξεις του ΤΕΒΕ και του ΤΣΑ και με 16 ευρώ για το ΤΑΕ. Να θυμίσουμε ότι η σύνταξη του ΟΓΑ θα αυξηθεί μόλις κατά 15 ευρώ το μήνα, από 212 σε 227 ευρώ, απέχοντας παρασάγγας από τα 320 ευρώ που είχε υποσχεθεί προεκλογικά η Κυβέρνηση.

Να μιλήσουμε ακόμα μια φορά για εξαπάτηση και κοροϊδία των χαμηλοσυνταξιούχων, που περίμεναν άμεση και ουσιαστική βελτίωση στις θέσεις τους; Για ποιο πράγμα να πρωτομιλήσουμε με βάση αυτή την εισοδηματική πολιτική;

Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την ίδια στιγμή που εμείς αναφερόμαστε σε αυτή την εισοδηματική πολιτική, σε έναν Ο.Τ.Ε. που φέτος κάθε άλλο παρά κέρδη θα βγάλει - θα έχει αρνητικά αποτελέσματα- ο κ. Βουρλούμης προχωρεί σε επιλεκτικές αυξήσεις για τα στελέχη, μέχρι και 35% το μήνα!

Γιατί, κύριε Καραμανλή; Γιατί, κύριε Υπουργέ, αυξήσεις 35% το μήνα σε αυτά τα στελέχη; Είναι άλλου Θεού παιδιά αυτοί; Έχουν άλλες ανάγκες από τους υπόλοιπους εργαζόμενους; Είναι ή δεν είναι πρόκληση αυτό; Ή μήπως οι συγκεκριμένοι είναι «κομματικά εκλεκτοί» και θέλετε μ� αυτό τον τρόπο να τους αμείψετε;

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές της Κυβέρνησης,

Δυστυχώς, η υπεσχημένη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, πόσο μάλλον η πραγματική σύγκλιση μισθών και εισοδημάτων με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν καταντήσει πια ανέκδοτο!

Αυτή η Κυβέρνηση κάνει παροχές τοις μετρητοίς στους οικονομικά ισχυρούς, ενώ όλους τους υπόλοιπους πολίτες τους στέλνει στις τράπεζες να πάρουν δάνεια για να τα βγάλουν πέρα!

Για όλους τους παραπάνω λόγους εμείς, κύριοι συνάδελφοι, αρνούμαστε να ψηφίσουμε τη λιτότητα και την κοινωνική αναλγησία σαν νόμο του κράτους. Γι� αυτό καταψηφίζουμε τη συγκεκριμένη τροπολογία.

Καταψηφίζουμε επίσης την τροπολογία η οποία αναφέρεται στο φόρο της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Θα περιμέναμε μετά την απαράδεκτη κατάσταση που δημιουργήσατε, κύριοι της Κυβέρνησης, με την επιβολή μιας σειράς φόρων στην κατοικία και την κατακόρυφη αύξηση των αντικειμενικών αξιών, να αναπροσαρμόσετε τουλάχιστον -ή μεσοσταθμικά με την ίδια αύξηση που υπήρξε στις αντικειμενικές αξίες- τα φορολογικά κλιμάκια. Δυστυχώς δεν κάνετε κάτι τέτοιο. Άλλα κάνετε και αφήνετε ανοιχτό το τι θα κάνετε το επόμενο χρονικό διάστημα.

Κλείνω με την τελευταία τροπολογία. Πρόκειται για μία τροπολογία που ουσιαστικά αναιρεί, αντί να εφαρμόσει, τα διεθνή λογιστικά πρότυπα στη χώρα μας. Στόχο έχει να εμφανίσει ή να διογκώσει κέρδη στους ισολογισμούς μιας σειράς επιχειρήσεων. Θέλει δηλαδή να αυξήσει -και εδώ δεν είναι μόνο δημιουργική λογιστική, είναι κάτι πολύ περισσότερο- τα έσοδα του δημοσίου με πλασματικά μερίσματα, με μερίσματα που δεν υπάρχουν. Χαρίζει στους ιδιώτες επενδυτές πλασματικά κέρδη και μερίσματα και προσπαθεί να βελτιώσει την ελκυστικότητα των μετοχών των προς πώληση επιχειρήσεων. Είναι άλλη μια αποθέωση της δημιουργικής λογιστικής.

Με την παράγραφο 2 της συγκεκριμένης τροπολογίας, έχουμε μία ακόμη απόδειξη του γνωστού φιάσκου της Κυβέρνησης για το βασικό μέτοχο, μια ακόμα απόδειξη ότι οι σχετικές κορώνες της για δήθεν πόλεμο μέχρις εσχάτων με τα οργανωμένα συμφέροντα και τους διαπλεκόμενους ήταν τουφεκιές στον αέρα και μάλιστα με άσφαιρα πυρά.

Σας ευχαριστώ πολύ.