Αρθρο του Δημήτρη ΚΟΥΣΕΛΑ
Βουλευτή Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ

Το προσχέδιο νόμου του ΥΠΕΘΟ, αποδεικνύει ακόμα μια φορά ότι η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει την Ανώτατη εκπαίδευση αποσπασματικά, αυταρχικά, χωρίς σχέδιο και δίχως διάθεση επίλυσης των πραγματικών προβλημάτων της.

Οι κυβερνώντες αρνούνται να διακρίνουν ανάμεσα στον ασυνεπή και στον εργαζόμενο φοιτητή, στο διαδηλωτή με αιτία και στον προβοκάτορα-κουκουλοφόρο, στον ακριβοθώρητο καθηγητή της «αρπαχτής» και στο συνεπή πανεπιστημιακό δάσκαλο, ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο που παράγει γνώση, μεταξύ άλλων και για τις ανάγκες της αγοράς και στο Πανεπιστήμιο που καταντάει υποχείριό της !  

�Οταν η ελλιπής χρηματοδότηση της  Ανώτατης Εκπαίδευσης αποτελεί κοινό μυστικό, όταν το 5% για την Παιδεία στολίζει το...Πάνθεον των ανεκπλήρωτων προεκλογικών  υποσχέσεων της Ν.Δ, όταν λείπουν υποδομές, βιβλιοθήκες, κατάλληλο δυναμικό και κονδύλια για βασική έρευνα,  όταν ελάχιστα την απασχολούν τα μέσα, τα προγράμματα σπουδών και οι ειδικότητες που απαιτούνται για το χτίσιμο της Κοινωνία της Γνώσης, η Κυβέρνηση δεν πείθει πως προχωρά στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για την  τριτοβάθμια εκπαίδευση.  

Αντίθετα, η δογματική της προσκόλληση σε αγοραίες προσεγγίσεις της γνώσης και στην πρωτοκαθεδρία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην υποβάθμιση και τη συρρίκνωση των δημόσιων ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Φέτος, με τη βεβιασμένη εφαρμογή της βάσης του 10, δεκάδες χιλιάδες νέοι και νέες βρέθηκαν εκτός  ΑΕΙ και  ΤΕΙ, κι ας υπάρχουν σε αυτά πάνω από 10.000 κενές θέσεις. Το αποτέλεσμα θα είναι να κλείσουν ή να «συγχωνευθούν»  όπως-όπως τμήματα των περιφερειακών, κυρίως, ΑΕΙ και ΤΕΙ, με σοβαρές συνέπειες και για τις αντίστοιχες τοπικές οικονομίες.     

Τους χιλιάδες αποτυχόντες, που θυσιάζονται από την Κυβέρνηση στο βωμό μιας δήθεν αναβάθμισης του επιπέδου σπουδών (λες κι ένα Πανεπιστήμιο κρίνεται από το επίπεδο των εισακτέων και όχι από αυτό των αποφοίτων του),  θα τους αναλάβει η  ιδιωτική πρωτοβουλία των πάσης φύσεως μεταλυκειακών σπουδών.   

Για την Κυβέρνηση δικαίωμα στη μόρφωση έχουν μόνο όσοι αξιολογούνται, στιγμιαία, ως «ικανοί», αλλά και όσοι θα μπορούν να πληρώσουν για τις παραπέρα σπουδές τους σε ιδιωτικές σχολές ή στο εξωτερικό. Οραματίζεται ΑΕΙ πολλών ταχυτήτων, τα...Χάρβαρντ  για τους λίγους και εκλεκτούς και τα υποβαθμισμένα, των «χαρτιών χωρίς αντίκρισμα», για τους πολλούς και τους φτωχότερους.   

Δημιουργώντας «καμένη γή» στη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση, ανοίγει το δρόμο στην ιδιωτική κερδοσκοπία να καλύψει, αν όχι να αλώσει το κενό, στήνοντας επικερδείς «αγορές Γνώσης», με στεγανές  διαδρομές Πατρικίων και, αντίστοιχα, Πληβείων για τους νέους μας.

Ας πιάσουμε, επιτέλους, το νήμα από την αρχή του: Θέλουμε Πανεπιστήμια- παραγωγούς και θεματοφύλακες της σύγχρονης γνώσης, ή Πανεπιστήμια-αγορές της γνώσης;

Αν επιλέξουμε το πρώτο, προέχει  να δούμε τους πόρους, τα περιεχόμενα σπουδών, το  Ανθρώπινο Δυναμικό και τις υποδομές που χρειάζεται η δημόσια παιδεία μας για να είναι σύγχρονη και ικανή να παρέχει εφόδια κριτικής σκέψης και δημιουργικότητας, γερά θεμέλια πολυδύναμης γνώσης, αντί για στενές και βραχύβιες εξειδικεύσεις. Σε αυτή τη βάση να αξιολογήσουμε τις ανάγκες και τις επιδόσεις των πανεπιστημίων μας, όχι με βάση τις στιγμιαίες, «κυκλοθυμικές» διαθέσεις της  αγοράς!

Παράλληλα, να δώσουμε την απαραίτητη πληροφόρηση για τις ανάγκες και τις διεξόδους που πραγματικά υπάρχουν στις τοπικές κοινωνίες και στην αγορά εργασίας για κάθε εκπαιδευτική διαδρομή, διασφαλίζοντας στους νέους μας ανοικτούς δρόμους πρόσβασης στη γνώση, ίσες και πολλαπλές ευκαιρίες επιλογής.  

Τέλος, να δούμε τα πραγματικά προβλήματα και τις πραγματικά αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, σεβόμενοι την αυτοτέλεια των ΑΕΙ να σχεδιάσουν και να οργανώσουν τα του οίκου τους, χωρίς γραφειοκρατικές παρεμβάσεις και αιφνιδιασμούς στο θέμα των «εγκεκριμένων» συγγραμμάτων, του προγραμματισμού των σπουδών, του ανώτατου χρόνου φοίτησης, της διοίκησης, της εκπροσώπησης, ακόμα και της...δεοντολογίας, όπως αυτές που περιέχονται στο προσχέδιο νόμου της Κυβέρνησης !

Αυτά, αν πραγματικά θέλουμε να μιλάμε για ουσιαστικό διάλογο που να οδηγήσει σε  τομές και μεταρρυθμίσεις, όχι για  τις αυταρχικές θρυαλλίδες της Κυβέρνησης, που καταλύουν την αυτοτέλεια των ΑΕΙ εντείνοντας  τα προβλήματα, τις ανισότητες και τα αδιέξοδα στην Ανώτατη Εκπαίδευση !