Η ανάγκη επέκτασης της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (ΕΤΕ) για την ανάδειξή της σε μια μεγάλη, ισχυρή και σύγχρονη τράπεζα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, έχει διατυπωθεί και υποστηριχθεί σθεναρά και από τον γράφοντα. Εξίσου σθεναρά με την ανάγκη παραμονής του κέντρου λήψης αποφάσεων και του management της ΕΤΕ στη χώρα μας.

Ωστόσο, η επιλογή της Κυβέρνησης της Ν.Δ. και της υποδειχθείσας από αυτήν διοίκησης της ΕΤΕ να γίνει μια τόσο μεγάλη επένδυση στην αγορά της Τουρκίας δεν υπακούει σε καμία λογική, ούτε πολιτική, ούτε επιχειρηματική.

�Οταν η χώρα μας, μέσα από τη μεγαλύτερη τραπεζική της επιχείρηση, επενδύει 4,5 δις ευρώ, ουσιαστικά δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην Τουρκική οικονομία.

Μπορεί μια Ελληνική Κυβέρνηση να δίνει «πράσινο φως» σε μια τόσο σημαντική επενδυτική κίνηση, χωρίς να την έχει εντάξει στο ευρύτερο πλαίσιο των Ελληνοτουρκικών σχέσεων ;

Εάν, καθώς φαίνεται, στην επιλογή αυτή πρυτάνευσαν πολιτικά κριτήρια, η Κυβέρνηση όφειλε να την εντάξει σε μια συγκεκριμένη στρατηγική.

Τα πρόσφατα γεγονότα στο Αιγαίο απέδειξαν, δυστυχώς, ότι τέτοια στρατηγική δεν υπάρχει.

Ακόμα και αν εξετασθεί από επιχειρηματική σκοπιά, το συγκεκριμένο «εθνικό άλμα μας» στην Τουρκία είναι αδικαιολόγητο έως και επικίνδυνο, τόσο για την ΕΤΕ, όσο και για την Ελληνική Οικονομία. Είναι αδιανόητο να τοποθετούνται σε μια και μόνη αγορά 4,5 δις ευρώ, που αντιστοιχούν στο 70 % των ίδιων κεφαλαίων της τράπεζας, όπως θα διαμορφωθούν μετά την αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου, όταν:

• όλοι γνωρίζουν ότι η αγορά της Τουρκίας χαρακτηρίζεται ως ασταθής και ρευστή, λόγω των έντονων νομισματικών και οικονομικών διακυμάνσεων, ο δε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος τη χαρακτήρισε αγορά υψηλού κινδύνου

• μεγάλες τράπεζες και διεθνείς χρηματοοικονομικοί οίκοι αποφαίνονται ότι «όσοι αποφάσισαν αυτή την επένδυση δεν πρέπει να κοιμούνται ήσυχοι»

Με την επιλογή αυτή, η ΕΤΕ γίνεται από εδω και μπρος δέσμια των πολιτικο-οικονομικών εξελίξεων στην Τουρκία. Σε μεγάλο βαθμό γίνεται δέσμια και η Ελληνική Οικονομία, αφού η ΕΤΕ, με 30% περίπου της ελληνικής τραπεζικής αγοράς, με 160.000 μετόχους και εκατομμύρια πελάτες, φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, είναι μια τράπεζα στενά συνδεδεμένη με την Ελληνική Οικονομία και την ανάπτυξή της.

Η συγκεκριμένη επένδυση στρέφεται και κατά των ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία κατέχουν το 23% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΤΕ. Η απόφαση για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της κατά 3 δις ευρώ, την οποία τα ασφαλιστικά ταμεία καλούνται να εγκρίνουν, χωρίς να μπορούν και να την ακολουθήσουν, θα οδηγήσει στη συρρίκνωση της περιουσίας τους, δηλαδή της περιουσίας των ασφαλισμένων, αλλά και σε απώλεια του ρόλου που τα ταμεία έπαιζαν μέχρι σήμερα στη λειτουργία της ΕΤΕ και στην επιλογή της Διοίκησής της.

Η εξαγορά της Finansbank από την ΕΤΕ αποτελεί ένα πρωτοφανές επενδυτικό μπούμεραγκ. Αντί η ΕΤΕ να αγοράζει, εκποιείται σε ξένους, μέσω της αύξησης του κεφαλαίου της, φθηνά και με αδιαφανείς διαδικασίες, αφού οι οικονομικοί όροι της συμφωνίας (αποτίμηση της Finansbank, ύψος τιμήματος, πώληση εξωτερικού της δικτύου κτλ), είναι διάτρητοι, γεγονός που ανέδειξε και η συζήτηση στη Βουλή.

Η Κυβέρνηση, κατά την προσφιλή της μέθοδο, προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες της, κρυπτόμενη πίσω από τον εκλεκτό της, τον κ. Αράπογλου.

Πίσω από ποιόν, αλήθεια, θα βρεί να κρυφτεί, όταν έλθει η ώρα της λαϊκής ετυμηγορίας;