Κύριε Υπουργέ, στις 20/3/2007, μετά τη σύσκεψη που είχατε στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, δώσατε μια συνέντευξη Τύπου, στην οποία είπατε τα εξής: «Προχωρούμε και σε περαιτέρω περιορισμούς. Θα απαγορευτεί στα ασφαλιστικά ταμεία να επενδύουν σε παράγωγα επί ομολόγων ή σε σύνθετα προϊόντα επί ομολόγων». Όπως, δηλαδή, ο ΕΟΦ απαγορεύει ορισμένα φάρμακα, γιατί είναι επικίνδυνα, έτσι και εσείς με την αυτή σας την ανακοίνωση απαγορεύσατε την κυκλοφορία των σύνθετων ομολόγων στα ασφαλιστικά ταμεία. Στη συνέχεια, το τεκμηριώνετε, λέγοντας: «... διότι εκεί υπάρχουν προβλήματα ακρίβειας της τιμολόγησής τους. Αυτοί οι περιορισμοί θα ισχύουν έως ότου διαμορφωθεί το νέο θεσμικό πλαίσιο».

Αυτά, κύριε Υπουργέ, είναι τα δικά σας λόγια. Το ερώτημα είναι καθαρό. Γιατί το 2005 δώσατε στην κυκλοφορία -και μάλιστα με προορισμό και τα ασφαλιστικά ταμεία-, τέτοιου είδους ομόλογα, με σύνθετα προϊόντα, από τη στιγμή, που όπως εσείς ο ίδιος λέτε, τα προϊόντα αυτά είναι επικίνδυνα και τα απαγορεύετε να δίνονται εφεξής στα ασφαλιστικά ταμεία, μέχρι να αναμορφωθεί το θεσμικό πλαίσιο; Γιατί δεν αλλάξατε πρώτα το θεσμικό πλαίσιο και μετά να δώσετε τέτοιου είδους προϊόντα στα ασφαλιστικά ταμεία;

Επόμενη ερώτηση. Στη συμφωνία που κάνατε με την J.P.Morgan με σκοπό τη χρηματοδότηση των απαιτήσεων διαφόρων εν εξελίξει ή και νέων προγραμμάτων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, προβαίνετε στην έκδοση ομολογιακού δανείου, με ιδιωτική τοποθέτηση, με την τράπεζα J.P.Morgan κ.λπ. Το ερώτημα είναι σαφές. Ποια είναι η νέα Υπουργική Απόφαση, που άλλαξε τα κριτήρια χαρακτηρισμού του δανείου σε αμυντικό; Βάσει ποιου νόμου εντάχθηκε αυτή η έκδοση στα λεγόμενα αμυντικά δάνεια; Γιατί είναι γνωστό ότι ο νόμος του ΟΔΔΗΧ δεν εξαιρεί τα αμυντικά δάνεια από το γενικό δανεισμό. Υπήρξε νέα υπουργική απόφαση και δεν την ξέρουμε; Πού πήγαν αυτά τα χρήματα, τα οποία θα παίρνατε από το συγκεκριμένο ομόλογο; Γιατί ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας διαμαρτύρεται και δημόσια;

Όπως γνωρίζετε, στο συνέδριο του ECONOMIST ο κ. Μεϊμαράκης ζήτησε 10,5 δις. ευρώ, προκειμένου να καλύψει τις αμυντικές δαπάνες. Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια, είναι του Υπουργού Άμυνας. Έχουμε, λοιπόν, από τη μια πλευρά εσάς να εκδίδετε ομόλογα, για να καλύψουν αμυντικές δαπάνες και από την άλλη τον κ. Μεϊμαράκη να ζητά 10,5 δις ευρώ, για να καλύψει μέχρι το 2013 τα κενά που έχει στις αμυντικές δαπάνες.

Κύριε Υπουργέ, στις 6/2/2007 εκδίδετε κοινή υπουργική απόφαση, για την έκδοση του περιβόητου «κρυφού», όπως ονομάσθηκε, ομολόγου. Στις 12/2/2007 φθάνει το έγγραφο της J.P.Morgan με τους όρους του swap, δηλαδή της συμφωνίας ανταλλαγής επιτοκίων μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και της J.P.Morgan. Ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου, κ. Κουρής, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα του Βήματος, υπογράφει αυτό το swap και το στέλνει στο Λονδίνο, δίνοντας το «πράσινο φως» για την ενεργοποίηση του swap. Στις 21/2/2007 υπογράφεται η σύμβαση για την έκδοση του ομολόγου. Το ερώτημα είναι σαφές: Γιατί το Υπουργείο Οικονομίας επέτρεψε αυτό το σκάνδαλο, δηλαδή, να πάρει η J.P.Morgan την προμήθεια; Επίσης, πώς η προμήθεια προσδιορίσθηκε στο αστρονομικό ποσό των 20 εκατ. ευρώ, από τη στιγμή που δεν είχε γίνει η έκδοση του ομολόγου;

Τέλος, φαίνεται ότι σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων έχουν διαπραχθεί πολλά αδικήματα, τα οποία ενέχουν και αστικές και ποινικές ευθύνες.

Το πρώτο είναι η αισχροκέρδεια σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. Αναφέρομαι στη διαφορά μεταξύ της ονομαστικής τιμής των ομολόγων και της αγοραίας αξίας τους, γιατί τουλάχιστον στην περίπτωση αυτή, επιλέξατε να εκδώσετε το συγκεκριμένο ομόλογο στο άρτιο.

Δεύτερο αδίκημα είναι οι πωλήσεις προϊόντων με κίνδυνο, χωρίς γραπτή ενημέρωση των ασφαλιστικών ταμείων για τους όποιους κινδύνους. Αυτό είναι απάτη σε βαθμό κακουργήματος, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία.

Τρίτο αδίκημα αποτελεί η λανθασμένη πληροφόρηση των πελατών για φορολογικές επιβαρύνσεις τοκομεριδίων αποδόσεων.

Τέταρτο αδίκημα είναι η προαγορά δομημένου προϊόντος, το οποίο στη συνέχεια άλλαξε, όπως στην περίπτωση του κρυφού ομολόγου.

Πέμπτο αδίκημα είναι η προμήθεια σε αστρονομικό ύψος.

Όλα αυτά αποτελούν συγκεκριμένα αδικήματα σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία επισύρουν ποινικές και αστικές ευθύνες. Υπάρχουν, κατά τη γνώμη σας, αυτές οι ευθύνες και πώς θα προστατευτούν τα ταμεία;