Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 07 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2007

Άρθρο του Δημήτρη Κουσελά
Βουλευτή Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ

Κατά τη συζήτηση στη Βουλή της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ, γίναμε ακόμα μια φορά μάρτυρες της πρωτοφανούς αλαζονείας της κυβέρνησης και της προσπάθειας συγκάλυψης-μετάθεσης των ευθυνών της για την πορεία του τόπου στην� αντιπολίτευση.

Το ΠΑΣΟΚ, όπως είχε χρέος, μετέφερε στη Βουλή τη δυσαρέσκεια, την αγανάκτηση, το «ως εδώ και μη παρέκει» του μέσου Ελληνα πολίτη, που δεν είναι τραπεζίτης, εφοπλιστής, μεγαλομέτοχος, διαπλεκόμενος ή κομπιναδόρος της αρπαχτής, για να απολαύσει τις δήθεν μεταρρυθμίσεις και τις προνομιακές παροχές της κυβέρνησης.

Αυτό το μήνυμα της κοινωνίας, η κυβέρνηση το παρέκαμψε, το διαστρέβλωσε και ακόμα χειρότερα το λοιδώρησε, αφού «χάλαγε» την «μόστρα» της εικονικής της πραγματικότητας.

Ποιος, αλήθεια, πολίτης πιστεύει σήμερα πως αυτή η κυβέρνηση του έφερε καλύτερες μέρες, αν όχι τους «λαγούς με πετραχείλια» που προεκλογικά του υποσχέθηκε;

Μήπως αυτός που η κυβέρνηση απομύζησε με πρόσθετους άμεσους και κυρίως έμμεσους φόρους, για να τα καρπωθούν οι... αναξιοπαθούντες τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλοφοροφυγάδες, οι λίγοι οικονομικά ισχυροί που τάχουν λιγότερο ανάγκη;

Μήπως ο υπερχρεωμένος στις τράπεζες καταναλωτής, αυτός που η κυβέρνηση άφησε έρμαιο της ακρίβειας, της αυθαιρεσίας των κερδοσκόπων, της ασυδοσίας των επιτήδειων, των πανωτοκίων, των καρτέλ;

Μήπως ο εργαζόμενος που η κυβέρνηση του έκανε την εργασία λάστιχο, τη σύνταξή του άπιαστο όνειρο και τα ασφαλιστικά του δικαιώματα «κιμά» στην προκρούστεια κλίνη των επιμελώς σήμερα συγκαλυπτόμενων, αλλά καθ� όλα υπαρκτών της προθέσεων;

Μήπως ο μικρομεσαίος, που η κυβέρνηση τον κατάντησε «μεζεδάκι» στο τραπέζι των πολυκαταστημάτων, μειώνοντάς του από πάνω τη σύνταξη και αυξάνοντάς του τις εισφορές;

Μήπως οι αγρότες μας, στους οποίους η κυβέρνηση μοιράζει ετεροχρονισμένα προεκλογικά ψίχουλα; Αυτοί, που ακόμα δεν ξέρουν πότε και πώς θα πάρουν τις επιδοτήσεις τους, πότε επιτέλους και πώς θα έχουν τη στήριξη που δικαιούνται, πότε και πώς θα τα βγάλουν πέρα με τις ελληνοποιήσεις εισαγόμενων και με τους μεσάζοντες, πότε και πώς θα αναπληρώσουν το χαμένο τους εισόδημα;

Μήπως ο πολίτης που νιώθει καθημερινά να απειλούνται η ζωή, η εστία, η περιουσία και τα ατομικά του δικαιώματα, ενώ περί άλλα τυρβάζεται το αστυνομικό κράτος της «ζαρντινιέρας»;

Μήπως ο μικροϊδιοκτήτης, που η κυβέρνηση του επιφυλάσσει φορολογικό χαράτσι ακόμα και για ένα τετραγωνικό σπιτιού, ακόμα και για ένα στρέμμα γης, για να... ελαφρύνει τους μεγαλοϊδιοκτήτες;

Μήπως ο Ελληνας και η Ελληνίδα που βλέπουν να βαφτίζονται «μεταρρυθμίσεις» τα αδιαφανή ξεπουλήματα της δημόσιας περιουσίας, οι σκανδαλώδεις δοσοληψίες, η κακοδιαχείριση των «γαλάζιων παιδιών», κουμπάρων και μη, στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ;

Μήπως οι συμπολίτες μας, που ακόμα μια φορά η κυβέρνηση τους καλεί να πληρώσουν το τίμημα των «εμπνευσμένων» λαθροχειριών της Απογραφής, της μεθοδευμένης Επιτήρησης και της εξόδου από αυτήν και �τώρα- της αναθεώρησης του ΑΕΠ, με ένα επιπλέον χαράτσι 4 δισ. ευρώ; Ολοι αυτοί που καλούνται να πληρώσουν το κόστος μιας παγκοσμίως �πλέον- αναγνωρισμένης δημοσιονομικής γκάφας;

Μήπως οι νέοι μας, που δίκαια αγωνιούν τι θ� απογίνει το δικαίωμά τους στη μόρφωση, με τις προφανείς, πλέον, προθέσεις της κυβέρνησης να συκοφαντήσει, να απαξιώσει και να παραδώσει τη δημόσια παιδεία στους κάθε λογής εμπόρους και μεταπράτες της γνώσης;

Μήπως τα παιδιά μας, που αντί για ουσιαστικές ευκαιρίες απασχόλησης στον τόπο τους, εισπράττουν κοροϊδία, «πειραγμένες» στατιστικές ανεργίας, ψίχουλα ελπίδας, μεθοδευμένες συνεντεύξεις πρόσληψης και πολιτική ομηρία;

Ή μήπως ολόκληρος ο ελληνικός λαός, που βλέπει να υποβαθμίζεται σκόπιμα και συνεχώς η κοινοβουλευτική λειτουργία, αλλά και την κορυφαία πράξη της συνταγματικής αναθεώρησης να μετατρέπεται από την κυβέρνηση σε στείρο μονόλογο, σε απόπειρα χειραγώγησης των βουλευτών και σε πρωτοφανή παρωδία;

Για ποια συναίνεση και για ποια συνταγματική αναθεώρηση να μιλήσουμε, με μια κυβέρνηση που διαλέγεται αυτάρεσκα μόνο με τον εαυτό της, στον καθρέφτη της δικής της φτιαχτής πραγματικότητας, έχοντας ξεχάσει ότι εδώ και 3 χρόνια αυτή είναι που κυβερνά και κάνοντας ότι δεν βλέπει το πώς κυβερνά, πόσο ανεύθυνα και επικίνδυνα διαχειρίζεται τις τύχες του τόπου;

Φτάνει πια με αυτή την κυβέρνηση της προεκλογικής εξαπάτησης και της γενικευμένης μετεκλογικής ανασφάλειας, που επαναπαύεται, αυτάρεσκα και αλαζονικά, σε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία χωρίς αντίκρισμα στον ελληνικό λαό!

Φτάνει πια με αυτή την κυβέρνηση που εδώ και μήνες αναλώνεται με εκλογικά σενάρια, με ρετάλια παροχών και με ξαναζεσταμένες προεκλογικές υποσχέσεις!

Είναι ώρα ο λαός μας να φτύσει την παλιοκαιρισμένη καραμέλα των δήθεν «μεταρρυθμίσεων» της κυβέρνησης. Μια καραμέλα που τούκατσε, πλέον, στο λαιμό και τον πνίγει!

Είναι ώρα ν� αναπνεύσει ελεύθερα, να ατενίσει με αισιοδοξία το μέλλον και να πάει, επιτέλους, μπροστά. Σε μια δίκαιη κοινωνία, με τις τομές και τις μεταρρυθμίσεις που πραγματικά χρειάζεται και που αναμφίβολα δικαιούται!