ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

Η χώρα μας βρίσκεται ήδη στη δίνη μιας διπλής κρίσης . Μιας εγχώριας κρίσης, που φέρει τη σφραγίδα της Κυβέρνησης, ως αποτέλεσμα των αδιέξοδων πολιτικών της. Σε αυτήν ήλθε πρόσφατα να προστεθεί μια πρωτοφανής, για τα μεταπολεμικά δεδομένα, διεθνής κρίση, που σηματοδοτεί τα αδιέξοδα της ασυδοσίας των αγορών, των νεο-φιλελεύθερων πολιτικών και των λογικών του «καπιταλισμού-καζίνο».

Το πρόβλημα του Δημόσιου χρέους, που θεωρείται η «αχίλλειος πτέρνα» της οικονομίας μας, είναι μόνο η κορυφή ενός παγόβουνου από στρεβλές και ξεπερασμένες, πλέον, βάσεις ανάπτυξης, με προϊούσα αποδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού, αποεπένδυση στην έρευνα, στην παιδεία, σε υποδομές και τομείς αιχμής, με κακή και αναξιόπιστη δημοσιονομική διαχείριση, με γενικευμένη ασυδοσία στις αγορές εργασίας και προϊόντων και με στρεβλή κατανομή των εισοδημάτων. Η ασύνοχη, κοντόφθαλμη και εσφαλμένη πολιτική της Κυβέρνησης άφησε παντελώς αθωράκιστη την οικονομία απέναντι σε μια εξαιρετικά σοβαρή διεθνή κρίση. Την κατέστησε ακόμα πιο ευάλωτη στις υφεσιακές πιέσεις, στους δημοσιονομικούς κραδασμούς και στους πολλαπλούς κινδύνους που αυτή η κρίση συνεπάγεται. Οι οικονομικές εξελιξεις, ο δυσχερής και πανάκριβος, πλέον, δημόσιος δανεισμός, η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, οι εξαιρετικά δυσμενείς πρόσφατες προβλέψεις της Ε.Ε. για την ανάπτυξη, τα ελλείμματα και τις άμεσες προοπτικές της Ελληνικής οικονομίας, διαψεύδουν περίτρανα ακόμα και τις πιο πρόσφατες περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού, αλλά και τις ωραιοποιημένες προβλέψεις του Προϋπολογισμού της Κυβέρνησης, που είχε εκτροχιαστεί πριν ακόμα ψηφιστεί. Σήμερα, παρά την αποπομπή του κ. Αλογοσκούφη, με την οποία ομολογεί την αποτυχία των μέχρι σήμερα πολιτικών της, η Κυβέρνηση ουσιαστικά εμμένει στις ίδιες αδιέξοδες επιλογές. Χρησιμοποιεί τη διεθνή κρίση ως άλλοθι για τις επιλογές και τις αποτυχίες της.

Αξιοποιεί το φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών για να κρατηθεί στην εξουσία, πριν (δια των εκλογών...) αποδράσει από τα προβλήματα που επισώρευσε στον τόπο. Αντί να καταθέσει ένα αξιόπιστο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την κρίση, καταφεύγει σε επικοινωνιακές και τακτικίστικες κινήσεις. Αντι να ενδιαφερθεί για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και τη διέξοδο από την κρίση, κόπτεται κυρίως για την παραταξιακή της διάσωση. Προσπαθεί να εξευμενίσει την κοινή γνώμη, με ξαναζεσταμένες υποσχέσεις, με ψίχουλα ενισχύσεων στους οικονομικά ασθενέστερους, με κοντόφθαλμες και αδιέξοδες πελατειακές παροχές. Αδυνατεί να διασφαλίσει πως τα 28 δις ευρώ που διέθεσε στις Τράπεζες από το υστέρημα των φορολογούμενων, όντως θα διοχετευθούν στην ήδη χειμαζόμενη πραγματική οικονομία, χωρίς «καπέλο» στα επιτόκια και στους όρους δανεισμού. Αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις πολλαπλές προκλήσεις της σημερινής οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότας. Αδυνατεί να εφαρμόσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης και υπέρβασης της κρίσης. Αυτή η Κυβέρνηση έχει απωλέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, των επενδυτών, της διεθνούς κοινότητας. Και αφού οργανώνει τα πάντα με ορίζοντα εκλογών, μια υπηρεσία της μένει να προσφέρει στον τόπο: να προχωρήσει σε εκλογές το συντομότερο δυνατό. Είναι, πλέον, επιτακτική ανάγκη να αλλάξουμε πορεία. Τα προβλήματα δεν λύνονται με κάποιο «μαγικό ραβδί» ούτε, πολύ λιγότερο, με ψηφοθηρικά τεχνάσματα. Πρέπει να εργασθούμε σκληρά ώστε να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση, για να της ξαναδώσουμε τη θέση και την προοπτική που δικαιούται. Να επενδύσουμε στον άνθρωπο, στο περιβάλλον, στην ποιότητα. ‘Οχι στην αισχροκέρδεια, στην εργασιακή υποβάθμιση, στην «αρπαχτή». Να αποκτήσουμε κράτος αξιόπιστο, με κανόνες, διαφάνεια και λογοδοσία. Κράτος που να υπηρετεί τον πολίτη, την κοινωνία, τα εθνικά μας συμφέροντα. Το ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο να εφαρμόσει το Πρόγραμμά του για την αντιμετώπιση της κρίσης και την είσοδο της χώρας σε τροχιά δυναμικής ανάπτυξης.

Με πολιτικές στοχευμένων κινήτρων και ουσιαστική τόνωση των δημοσίων επενδύσεων .

Με δημοσιονομική εξυγίανση, αποτελεσματική και κοινωνικά δίκαιη ανακατανομή δαπανών και φορολογικών βαρών .

Με μέτρα ενίσχυσης της αγοραστικής δύναμης και στήριξης των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων.

Με πολιτικές αναβάθμισης της Παιδείας, της Υγείας και αποκατάστασης του κοινωνικού Κράτους.