ΗΜΕΡΙΔΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ «ΑΣΦΑΛΕΙΑ & ΥΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ – ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ»

Η Υγιεινή και η Ασφάλεια στην Εργασία είναι κρίσιμο στοιχείο της ποιότητας των εργασιακών μας σχέσεων και του κοινωνικού μας πολιτισμού. Ακόμα και ένας εργαζόμενος, επαγγελματίας ή αγρότης να πέφτει θύμα ατυχήματος, αυτό αποτελεί πλήγμα για τους νόμους και τους θεσμούς, πλήγμα για τον πολιτισμό μας!

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας αναφέρει 3.000 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα την ημέρα, 2 κάθε λεπτό και 685.000 εργατικά ατυχήματα την ημέρα, ή 8 κάθε δευτερόλεπτο, σε παγκόσμια κλίμακα. Στη χώρα μας, ακόμα και με τα επίσημα στοιχεία, κάθε 3 μέρες χάνουμε ένα εργαζόμενο και κάθε 15’ έχουμε ένα εργατικό ατύχημα. Αυτά, χωρίς να συνυπολογίζουμε τις επαγγελματικές ασθένειες, για την καταγραφή και την παρακολούθηση των οποίων από την Πολιτεία και τους ασφαλιστικούς φορείς δεν έχουμε κανένα λόγο να είμαστε ικανοποιημένοι. (Λείπει παντελώς η καταγραφή εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών στο Δημόσιο, στη γεωργία, στους αυτοαπασχολούμενους...)

Κάθε εργαζόμενος περνάει τουλάχιστον το 1/3 της ζωής του στην εργασία του. Στο χώρο δουλειάς υπάρχουν κίνδυνοι ατυχημάτων και επιβαρυντικοί παράγοντες, απέναντι στους οποίους είναι υποχρέωση της Πολιτείας να θωρακίσει τον εργαζόμενο, επιβάλλοντας κανόνες, διαδικασίες και προδιαγραφές που κάθε εργοδότης, αλλά και κάθε αυτοαπασχολούμενος, επαγγελματίας ή αγρότης οφείλει να γνωρίζει και να εφαρμόζει.

Στη θεωρία όλα αυτά δείχνουν σαφή και αυτονόητα, στην πράξη όμως τα ανοικτά ζητήματα είναι πολλά: έχουμε πρόληψη; Έχουμε επαρκείς ελέγχους από το ΣΕΠΕ ; Έχουμε επαρκή και κατάλληλα εξειδικευμένα στελέχη; ‘Εχουμε μηχανισμούς διαμόρφωσης και επιβολής προδιαγραφών για τις επαγγελματικές ασθένειες σε κάθε κλάδο, εκτίμησης κινδύνων για τη σωματική αλλά και για την ψυχική υγεία (είναι γνωστές, λ.χ. οι καταστροφικές επιπτώσεις του εργασιακού στρες, όμως ελάχιστα έχουν γίνει στη χώρα μας γι’ αυτό...); Πόσους Γιατρούς Εργασίας και Τεχνικούς Ασφαλείας έχουν σήμερα οι επιχειρήσεις, τα Κέντρα Εκτίμησης Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου (ΚΕΠΕΚ), τα ασφαλιστικά Ταμεία, τα Κέντρα Υγείας;

‘Εχουμε, τέλος, στρατηγική και πολιτική βούληση να εφαρμόσουμε την ισχύουσα νομοθεσία, που εδω και χρόνια είναι από τις πληρέστερες μεταξύ των χωρών της Ε.Ε;

Πολύ φοβάμαι πως όχι.

Αντίθετα, η Ιατρική της Εργασίας υποβαθμίζεται, με τους γιατρούς Εργασίας μόλις να φτάνουν τους 100, (και αποφοιτούν 25 κάθε 4 χρόνια) όταν μόνο οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα ξεπερνούν τους 2.500.000. Το ΣΕΠΕ μπορεί όντως να καταβάλλει μεγάλες και συνειδητές προσπάθειες, αλλά είναι γνωστές οι ελλείψεις και η υποστελέχωση των υπηρεσιών του, με το 25% των οργανικών του θέσεων να παραμένουν κενές και να καλύπτονται μερικώς και προσωρινά με ανασφάλιστους των προγραμμάτων stage. Και ακόμα, τι μέριμνα υπάρχει, έμπρακτα και στην καθημερινότητά τους, για τους αυτοαπασχολούμενους, τους επαγγελματίες, τους αγρότες;

Πρωτοβουλίες ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης, όπως η σημερινή ημερίδα, είναι πάντα ευπρόσδεκτες και εξ ορισμού ενδιαφέρουσες. Πρέπει όμως να έχουν συνέχεια. Να μη σηματοδοτούν ένα αποσπασματικό-επετειακό ενδιαφέρον, στο πλαίσιο μιας «διεθνούς ημέρας ή και μήνα ΥΑΕ», αλλά μια συστηματική, καθημερινή και ουσιαστική παρέμβαση της Πολιτείας, των αρμόδιων φορέων και των τοπικών κοινωνιών για την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων και ελλείψεων σε θέματα ΥΑΕ που εξακολουθεί να παρουσιάζει η χώρα μας.

Εύχομαι κάθε επιτυχία στις εργασίες σας και –κυρίως- αυτές να έχουν συνέχεια, με άμεσο και απτό αντίκρισμα στην εργασιακή καθημερινότητα των συμπολιτών μας!